یکی دیگر از شبهاتی که بر قرآن از سوی مخالفین واردشده است، نسبت مکر و استهزاء به خدا در قرآن است که در سؤال و جوابی که بین یک شخص و احمدالحسن بیان‌شده است، این مورد روشن می‌شود: سؤال: نسبت دادن مکر و استهزاء به خدا که در قرآن آمده به چه معناست؟ درحالی‌که همه می‌دانیم معنی مکر و استهزاء قبیح است؟ ازجمله: (مکر ورزیدند و خدا با آن‌ها مکر کرد و خدا بهترین مکر کنندگان است)، (باخدا نیرنگ به کار می‌بندند ولی در نیرنگ او گرفتار می‌شوند)، (خدا آن‌ها را مسخره کرد)، (آن‌ها را به استهزاء گرفت). پاسخ: (به نقل از امام رضا (ع) آمده است: (همانا خدا عزوجل مسخره و استهزاء نمی‌کند و مکر و نیرنگ نمی‌بندد ولیکن او عزوجل به ‌جزای مسخره کردن و استهزاء، آن‌ها را مجازات می‌کند و به‌جزای مکر و حیله آن‌ها را مجازات می‌کند و خدا بسیار پاک‌تر و منزه‌تر و بلندمرتبه‌تر است از چیزی که ظالمان می‌گویند). و معنی این حدیث این است که خدا برای دشمنانش و دشمنان اولیاء و سربازانش از انس و جن این حقیقت را ظاهر می‌کند که: سربازان و حزب‌الله و اولیاء او در مسیر و شریعت معینی حرکت می‌کنند، و ابلیس و افرادش از انس و جن در قطع کردن این مسیر به‌وسیلۀ مکر و نیرنگ و استهزاء و مسخره کردن تلاش می‌کنند. در آن هنگام خدای سبحان مسیر و روش افراد خود را تغییر داده و ابلیس و افرادش از انس و جن خود را در مکر و حیله و نیرنگ خود گرفتار می‌یابند و در وضعیتی قابل استهزاء ظاهر می‌شوند. و حمد و سپاس فقط از آن خداست).([1])     [1]- احمدالحسن، متشابهات جلد ۲، صص 99 - 100.