امام صادق (ع) فرمود: " ثُمَّ الْتَفَتَ رسول‌الله ص إِلَى جَعْفَرِ بْنِ أَبِي طَالِبٍ فَقَالَ يَا جَعْفَرُ أَ لَا أُبَشِّرُكَ أَ لَا أُخْبِرُكَ قَالَ بَلَى يَا رسول‌الله فَقَالَ كَانَ جَبْرَئِيلُ عِنْدِي آنِفاً فَأَخْبَرَنِي أَنَّ الَّذِي يَدْفَعُهَا إِلَى‏ الْقَائِمِ‏ هُوَ مِنْ ذُرِّيَّتِكَ أَتَدْرِي مَنْ هُوَ قَالَ لَا قَالَ ذَاكَ الَّذِي وَجْهُهُ كَالدِّينَارِ وَ أَسْنَانُهُ كَالْمِنْشَارِ وَ سَيْفُهُ كَحَرِيقِ النَّارِ يَدْخُلُ الْجُنْدَ ذَلِيلًا وَ يَخْرُجُ مِنْهُ عَزِيزاً يَكْتَنِفُهُ جَبْرَئِيلُ وَ مِيكَائِيلُ"[1]   امام صادق (ع):" سپس رسول خدا (ص) به جعفربن ابى‌طالب رو كرد و فرمود: اى جعفر آيا نمى‏ خواهى تو را بشارت دهم؟ آيا تو را باخبر نسازم؟ عرض كرد: چرا يا رسول‌الله، آن حضرت فرمود: چند لحظه پيش جبرئيل نزد من بود و به من خبر داد كسى كه آن پرچم را به قائم مى‏ سپارد از نسل تو است، آيا مى‏ دانى او كيست؟ عرض كرد: نه، فرمود: او همان كسى است كه صورتش چون دينار است و دندان هايش بسان ارّه و شمشيرش چون شعلۀ آتش است، با خوارى داخل سپاه مى ‏شود و با عزّت از آن بيرون مى‏ آيد، و جبرئيل و ميكائيل او را در ميان مى‏ گيرند"   پاسخ:   1: طبق احادیث متواتر و قطعی مهدی اول (احمد) که همان یمانی است، فردیست که قبل از ظهور امام مهدی (ع) حضور دارد و بنابر حدیث وصیت رسول‌الله (ص) در شب وفات حجیت دارد و هر فردی باید از او تبعیت کند. و هیچ فرد دیگری قبل از ظهور به جز این فرد -و امام مهدی (ع)- حجیت ندارد. ما با دلیل قطعی و یقینی ثابت کردیم که این فرد سید احمدالحسن (ع) است.   2: هر روایتی که با این مسئله مخالفت داشته باشد، متشابه است و باید به محکم رجوع داده شود، لذا این روایت نیز متشابه است و باید به محکم رجوع داده شود. در این زمان که معصوم بین ما حضور دارد، باید براساس آموزش که او داده است، روایت متشابه را به محکم برگردانیم. روایت محکم روایت وصیت رسول‌الله (ص) در شب وفات است و روایات دیگری که اشاره به وجود مهدی برای امام مهدی (ع) می‌کند. لذا این روایت متشابه می‌شود و نمی‌توان به آن استناد نمود.   3: از باب الزام می‌گوییم که در مباحث عقیدتی و اعتقادی نمی‌توان از روایت واحد استفاده کرد و به آن استناد کرد؛ به این خاطر که روایت واحد ما را به ظن و گمان می‌رساند و ما در مباحث عقیدتی به قطع و یقین نیاز داریم. لذا باید تواتر یا مقرون به قرینه بودن روایت اثبات شود.   4: این روایت با روایات دیگر که بیان می‌کند آل‌جعفر پرچم دارند و پرچم آن‌ها پرچم ضلال و گمراهی است، در تعارض است. لذا باید آن را توجیه کرد.   مما جاء عن أبی‌جعفرمحمدبن علی علیه السلام، أنه سئل عن الفرج، متى یکون؟فقال: "إن اللّه عزّ و جلّ یقول: فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ ثم قال: یرفع لآل جعفر بن أبی طالب رایه ضلال، ثم یرفع آل عباس رایه أضلّ منها و أشر، ثم یرفع لآل الحسن بن علی علیه‌السلام رایات و لیست بشی‏ء، ثم یرفع لولد الحسین علیه‌السلام رایه فیها الأمر."[2]   از امام صادق (ع) در مورد فرج سوال شد که چه زمانی است؟ فرمود: "خداوند عزوجل می‌فرماید: "منتظر باشیم که من نیز از منتظرین هستم" سپس فرمود: برای آل‌جعفربن‌ ابی‌طالب پرچم گمراهی بلند می‌شود و بعد برای آل‌عباس پرچمی بلند می‌شود که گمراه‌تر و بدتر از آنست و بعد برای آل‌حسن‌بن علی (ع) پرچم‌هایی بلند می‌شود و چیزی در آن نیست و بعد برای فرزندان حسین (ع) پرچمی بلند می‌شود که امر در آن است"   و...   5: منظور از روایت اینست که فردی از فرزندان جعفر پرچم را به قائم (ع) می‌دهد و در این روایت امری نسبت به پیوستن به این پرچم نشده است. بلکه اشاره می‌کند که فردی از فرزندان جعفر پرچم را به قائم (ع) می‌دهد. از طرف دیگر روایات متواتری داریم که در آخرالزمان فرد ممهد و زمینه‌سازی است که باید به او بپیوندیم و امر به رفتن به سمت این فرد شدیم و این فرد همان مهدی اول و سید احمدالحسن (ع) است.       پی نوشت ها:   1- غیبت نعمانی: ص274.   2- شرح الاخبار: ج3 ص٩٧.