عید نوروز بسم الله الرحمن الرحیم باز فروردین و حَوِّلْ حالنا در هر دعا باز امشب اشتیاق دیدنِ وجهِ خدا یا مُقلِّب کرده دل‌ها و یا تحویل‌ساز با حضور احمد اما کن محول حال ما سفرۀ ما خالی از سین است اما در عوض پر شده از میمِ مولا آمدی صد مرحبا جامۀ بیعت ز نو کردیم و صد حمد و سپاس ای خدا ثابت‌قدم کن این قدم تا انتها شوقِ «یا لَیتَ معاکم» در چنین روزی به دل تا نماز خویش پشت تو شود شاید ادا عید است و جای خالی جماعت با تو است حیف از این‌گونه روزی و تو از یاران جدا یاد آن عیدی که با تو عید شد مولا بخیر روم* بود و حرف‌های تو که می‌دادش صفا بار الها یا خروج قائم از لطفت رسان یا به مهمانیِ در رومش بده جان‌ها شِفا احمدالحسن از منظر دین و علم پاسخ می‌دهد: آیا خداوند می‌خواهد ما را فریب دهد؟ این سخنِ شیرازی خطاب به دانشمندان تکاملی یا داروین که می‌گوید: «ادعای خود را مبنی بر اینکه سنگواره‌های هر لایه تکامل‌یافته‌تر از سنگواره‌های لایه‌ی قبلی است، چگونه ثابت می‌کنی؟»[1] پاسخ بسیار ساده‌ای دارد. ما لایه‌های زمین را که برخی روی برخی دیگر قرار دارد، در اختیار داریم. آن‌ها را با روش‌های بسیار دقیق علمی که خطاناپذیر است کاوش کرده‌ایم و مشخص شده که لایه‌های زیرین قدیمی‌تر است و لایه‌های بالایی جدیدترند. تفاوت سنّ این دو گاهی اوقات به صدها میلیون سال می‌رسد. همچنین دریافتیم که لایه‌های قدیمی‌تر دربرگیرندۀ موجودات ابتدایی هستند و هرچه به‌سمت زمان حال بیاییم، در لایه‌ها موجودات پیشرفته‌تر و کامل‌تری دیده می‌شود. بنابراین نمی‌توان گفت که تمام آفرینش یک‌باره و یکجا حادث شده است؛ زیرا برخی از این موجودات صدها میلیون سال پس از برخی موجودات دیگر ظاهر شده‌اند. بنابراین با استناد به داده‌های دقیق علمی چاره‌ای نیست جز اینکه بگوییم برخی از این موجودات پس از برخی دیگر به وجود آمده‌اند، و ازدیاد و پیچیدگی در اجسام، صدها میلیون سال پس از سادگی پیشین آن‌ها، حاصل شده است. سپس با بررسی، تاریخ‌گذاری و مقایسۀ سنگواره‌ها که بر اساس علوم دقیقی همچون کالبد‌شناسی تطبیقی و با استفاده از جدیدترین ابزار کاوش صورت گرفته، به استناد دلایل علمی و پژوهشی مشخص شده است که برخی از آن‌ها نسل‌های پیشرفتۀ برخی دیگرند. پس اکنون هرکس نتیجۀ این بررسی‌ها و تحقیقات علمی را نپذیرد، خواهد گفت: این‌ها بی‌درنگ و ناگهانی خلق شده‌اند؛ ولی باید توضیح دهد که چرا خدا آن‌ها را در دوره‌های مختلف آفریده و آن‌ها را به گونه‌ای قرار داده که گویی برخی از برخی دیگر تکامل یافته‌ترند. آیا برای این است که بشر را فریب دهد؟؟ خداوند سبحان از چنین نسبتی به دور است! بنابراین، مسئله ساده است: اینکه برخی از برخی دیگر تکامل یافته‌اند. ما می‌توانیم این موضوع را در آزمایشگاه به بوتۀ آزمایش بگذاریم و با دست‌کاری ژن‌ها، گونه‌های جدیدی از جانداران را به وجود آوریم. [احمدالحسن، توهم بی‌خدایی: نشانه‌های پروردگار در هستی، ترجمۀ فارسی، 1397 ه.ش، صفحۀ 63] منابع: [1] محمد شیرازی، مناظره بین اسلام و داروین، چاپ اول ۱۳۹۲ ه‍. ق ۱۹۷۲ م. فصل استقراء، قابل دسترس در: http://www.alshirazi.com/compilations/nirai/darwin/part1/2.htm (فرشتگان، مقدس و طاهرند و فقط به بقعه‌های مقدس و طاهر یا نفْس مقدس و طاهر نزدیک می‌شوند) (متشابهات،ج‌3، س‌102) (اگر [فرشتگان] به نازل‌شدن بر مکانی ناپاک یا نفْسی ناپاک مجبور شوند، نسبت به آن اطمینان و آرامش ندارند و از آن خشنود نیستند) (متشابهات،ج‌3، س‌‌102) (مبارزه با منیّت در این عالم جسمانی از طریق آراسته‌شدن به مکارم اخلاقی صورت می‌پذیرد که مهم‌ترین آن‌ها کَرَم (بخشش و سخاوت) است). متشابهات، ج3، س107 (بر مؤمن است که در راه خدا بر فقرا، مساکین و بر مجاهدین انفاق کند و سازوبرگ لازم برای جنگ با دشمن خدا را برای آن‌ها فراهم آورد، و برترین کَرَم آن است که همراه با نیاز یا تنگدستی باشد) متشابهات، ج3، س107 (بر مؤمن لازم است پیش‌افتادن بر مؤمنان یا مراکز فرماندهی را دوست نداشته باشد). متشابهات، ج3، س107 (مبارزه با منیّت و انانیّت در عالم روحانی با تدبر و تفکر انجام می‌شود) متشابهات، ج3، س107 (هنگامی که قیامت بر پا شود هیچ‌کس جرئت نمی‌کند در پیشگاه خداوند سخنی بگوید، تا آنگاه که محمد ص سجده کند و تا آنگاه که محمد ص خدا را حمد و ثنا گوید و تا آنگاه که محمد ص تکلّم کند و برای خلق خدا و بندگانش شفاعت بخواهد) متشابهات، ج3، س107 (انسان هرقدر هم که دارای مقامی بلند و جایگاهی آبرومند در پیشگاه خدای سبحان‌و‌متعال باشد، بر اوست که از کمی حیایش از خدای سبحان‌و‌متعالِ رحمانِ رحیمِ حلیمِ کریم، انگشت حسرت و پشیمانی بگزد) متشابهات، ج3، س107 (عالِم بی‌عمل در ملکوت آسمان‌ها و آن‌گونه که فرشتگان او را می‌بینند، به‌مانند الاغ است) متشابهات، ج3، س113 (حق‌تعالی دربارۀ علمای بی‌عمل که از دعوت‌های پیامبران و فرستادگان می‌گریزند می‌فرماید: (مانند خران وحشی * که از شير می‌گريزند)) متشابهات، ج3، س113 (صدای علمای بی‌عمل ناخوش‌ترین و زشت‌ترین صداهاست؛ زیرا صدای باطلی است که با حق خالصی که انبیا و پیامبران و حجّت‌ها ع برای اهل زمین می‌آورند به مجادله برمی‌خیزد.) متشابهات، ج3، س113 (با امام مهدی ع آیۀ (لِيُظْهِرَهُۥ عَلَى ٱلدِّينِ كُلِّهِ) تحقق می‌یابد و اهل زمین، محمد ص و شأن عظیم و مقام والای آن حضرت را می‌شناسند) متشابهات، ج3، س115 (امام مهدی ع، خود، نتیجه‌ای از نتایج انقلاب حسین ع است) متشابهات، ج3، س115 پرسش: برخی از متخصصین می‌گویند: روزه در شرایط ویروس کرونا، باعث می‌شود که ویروس به روزه‌دار نزدیک شود؛ به این دلیل که فرد در این شرایط، باید همیشه آب بخورد. آیا در این شرایط، روزه‌گرفتن بر این فرد واجب است یا خیر؟ پاسخ: خداوند به شما توفیق دهد. مطالبی وجود ندارد که چنین مسائلی را تأیید کند و روزه در هر حالتی واجب است؛ مگر به موجب عذری واقعی نه اینکه صرفاً نظریه باشد. حال آنکه مطلب صحیح نزد افراد متخصص این است؛ فردی که [قوای] ایمنی قوی دارد، دچار وبا [و بیماری همه‌گیر و اپیدمیک] نمی‌شود، نه فردی که آب می‌نوشد.» alljnahalfkheah@yahoo.com و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته 24شعبان 1441 پاسخ‌گوی سؤالات شرعی بسم الله الرحمن الرحیم و صلی الله علی محمد و آله الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً سلام علیکم و رحمة الله و برکاته «پرسش: آیا جایز است که انصار را در فضای مجازی بلاک کنیم؟ به این دلیل که این مسئله، قطع ارتباط با انصار است و مخالف با صله‌ارحام بین انصار است؟ پاسخ: اگر این مسئله به موجب مشکلات است و از خلال این مسئله [بلاک‌کردن]، از مشکل دور می‌شود یا این مشکل حل می‌شود، اشکالی در این مسئله نیست.» (alljnahalfkheah@yahoo.com) و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته 29ربیع الاول 1439 پاسخ‌گوی سؤالات شرعی پرسش 37: آیا اگر انسان از والدین خود که به دعوت ایمان نیاورده‌اند برائت جوید، عاق‌شدۀ والدین و قطع‌کنندۀ رحم به شمار می‌رود؟ یا تکلیف او چیست و چه باید کند؟ پاسخ: بر مؤمن سزاوار است که نسبت به خویشانش نکویی پیشه کند و تا آنجا که می‌تواند در هدایت آن‌ها بکوشد. در خصوص والدین به‌طور خاص، حتماً باید با آن‌ها به احسان رفتار کند حتی اگر مؤمن نباشند. خداوند متعال می‌فرماید: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ «وَإِن جَاهَدَاكَ عَلى أَن تُشْرِكَ بِي مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا وَصَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفًا وَاتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنَابَ إِلَيَّ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ.» [لقمان، 15] «اگر آن دو به کوشش از تو بخواهند تا چيزی را که نمی‌دانی چيست با من شريک گردانی، اطاعتشان مکن. در دنيا با آن‌ها به وجهی پسنديده زندگی کن و خود، راه کسانی را که به درگاه من بازمی‌گردند در پيش گير. بازگشت همۀ شما به‌سوی من خواهد بود و من از کارهايی که می‌کرده‌ايد آگاهتان می‌کنم.» پاسخ‌های فقهی، ج1. پرسش 38: یکی از برادران انصار با پدرش رفتار بدی دارد و علتش این است که پدرش به او دشنام می‌دهد و او را به تهمت‌های بسیاری متهم می‌کند. او کنترل اعصابش را ندارد و با پدرش بسیار بدرفتاری می‌کند. درخواست راه‌حلی برای چنین مشکلی کرده است. پاسخ: خداوند متعال می‌فرماید: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ «وَ إِنْ جاهَداكَ عَلى‏ أَنْ تُشْرِكَ بي‏ ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما وَ صاحِبْهُما فِي الدُّنْيا مَعْرُوفاً وَ اتَّبِعْ سَبيلَ مَنْ أَنابَ إِلَيَّ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُون‏.» [لقمان، 15] «اگر آن دو به کوشش از تو بخواهند تا چيزی را که نمی‌دانی چيست با من شريک گردانی، اطاعتشان مکن. در دنيا با آن‌ها به وجهی پسنديده زندگی کن و خود، راه کسانی را که به درگاه من بازمی‌گردند در پيش گير. بازگشت همۀ شما به‌سوی من خواهد بود و من از کارهايی که می‌کرده‌ايد آگاهتان می‌کنم.» این شخص باید با پدرش با نیکی و مهربانی رفتار کند. جایز نیست به پدرش توهین کند؛ هرچند پدرش به او بدی کند یا او را بیازارد. باید از درگیرشدن با پدرش دوری کند و از هرچیزی که باعث برخورد بین ایشان می‌شود، اجتناب ورزد. اگر مجبور باشد باید دیدارش با پدرش را به کمترین حد برساند تا ارتباط بین ایشان نیکو گردد. خداوند توفیق‌دهنده است. پاسخ‌های فقهی، ج1. پرسش 39: پدرم نمی‌خواهد با من سخن بگوید. او بر من خشمناک است و نمی‌دانم که آیا می‌خواهد از من برائت بجوید یا خیر؛ زیرا او فهمیده است که من شیعی‌مذهب هستم در حالی ‌که او از اهل‌سنّت است. حکمش چیست؟ پاسخ: با والدینت به نیکی رفتار کن و بکوش در آنچه به دینت ضرر نمی‌زند، او را راضی و خشنود کنی. خداوند متعال می‌فرماید: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ «وَ إِنْ جاهَداكَ عَلى‏ أَنْ تُشْرِكَ بي‏ ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما وَ صاحِبْهُما فِي الدُّنْيا مَعْرُوفاً وَ اتَّبِعْ سَبيلَ مَنْ أَنابَ إِلَيَّ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُون‏.» [لقمان، 15] «اگر آن دو به کوشش از تو بخواهند تا چيزی را که نمی‌دانی چيست با من شريک گردانی، اطاعتشان مکن. در دنيا با آن‌ها به وجهی پسنديده زندگی کن و خود، راه کسانی را که به درگاه من بازمی‌گردند در پيش گير. بازگشت همۀ شما به‌سوی من خواهد بود و من از کارهايی که می‌کرده‌ايد آگاهتان می‌کنم.» پاسخ‌های فقهی، ج1. پرسش 40: حكم بوسیدن دست پدر و مادر و بچه‌های كوچک چیست؟ پاسخ: جایز است. پاسخ های فقهی، ج1. در آستانۀ فصل بهاریم، وقتی به طبیعت نگاه می‌کنیم آن را در حال تحول می‌بینیم و چقدر این داستان شبیه داستان ظهور است؛ چراکه ظهور مقدّس منجی همچون بهاری است که نشانه‌هایی دارد و این نشانه‌ها به منتظران کمک می‌کنند تا هوشیار باشند و پذیرای منجی یا همان فرستاده‌ای از جانب مهدی و عیسی و ایلیا و خضر علیهم السلام باشند که پیش از آمدن آن‌ها خواهد آمد و دعوتش را آغاز خواهد کرد. در انجیلِ مَتّیٰ، فصلِ ۲۴، آیۀ ۳ می‌خوانیم: (و چون به کوه زیتون نشسته بود، شاگردانش در خلوت نزد وی آمده، گفتند: «به ما بگو که این امور کی واقع می‌شود و نشان آمدن تو و انقضای عالم چیست.») اما این علائم چه هستند؟ «نگاهی به برخی از علائم» عیسیٰ علائم زیادی را ذکر کرده است که در اینجا بخشی از آن‌ها را ذکر خواهیم کرد. • جنگ‌ها و اخبار جنگ‌ها (و جنگ‌ها و اخبار جنگ‌ها را خواهید شنید.) (آیۀ ۶). • قحطی‌ها و وباها و زلزله‌ها (و قحطی‌ها و وباها و زلزله‌ها در جای‌ها پدید آید.)(آیۀ ۷). • ظهور انبیای دروغینِ بسیار (و بسا انبیای کذَبه ظاهر شده، بسیاری را گمراه کنند) (آیۀ ۱۱). • سردی محبّت (و به جهت افزونی گناه محبّت بسیاری سرد خواهد شد) (آیۀ ۱۲). • مکروه ویرانی یکی دیگر از علائم آخرالزمان ورود مکروه ویرانی به سرزمین مقدّس است؛ در انجیل می‌خوانیم: (۱۵ « پس چون مکروهِ ویرانی را که به زبان دانیال نبی گفته شده است، در مقام [مکان] مقدس بر پا شده بینید ـ هرکه خواند دریافت کند ۱۶ آنگاه هرکه در یهودیه باشد به کوهستان بگریزد؛ ۱۷ و هرکه بر بام باشد، به جهت برداشتن چیزی از خانه به زیر نیاید؛ ۱۸ و هرکه در مزرعه است، به جهت برداشتن رخت خود برنگردد ۱۹ لیکن وای بر آبستنان و شیردهندگان در آن ایام! ۲۰ پس دعا کنید تا فرار شما در زمستان یا در سَبَّت نشود، ۲۱ زیراکه در آن زمان چنان مصیبت عظیمی ظاهر می‌شود که از ابتدای عالم تا کنون نشده و نخواهد شد!) احمدالحسن علیه السلام آشکار کرد که «رجسة الخراب»، یا آن‌گونه که در ترجمۀ قدیم «مکروه ویرانی» آمده است، «آمریکا» است (ر.ک. وصی و رسول امام مهدی علیه السلام در تورات و انجیل و قرآن) و ذکرِ آن در کتابِ دانیال نیز موجود است: (و از هنگام موقوف‌شدن قربانی دائمی و نصب‌نمودن رجاست ویرانی، هزارودویست‌ونود روز خواهد بود) (دانیال ۱۲: ۱۱) (۳۰ و کشتی‌ها از کتّیم به ضدّ او خواهند آمد. لهذا مأیوس شده، رو خواهد تافت و به ضدّ عهد مقدّس خشمناک شده، (برحسب ارادۀ خود) عمل خواهد نمود و برگشته به آنانی که عهد مقدّس را ترک می‌کنند توجه خواهد نمود. ۳۱ و افواج از جانب او برخاسته، مَقدَسِ حصین را نجس خواهند نمود و قربانی سوختنی دائمی را موقوف کرده، رجاست ویرانی را برپا خواهند داشت) (دانیال، فصلِ ۱۱) دکتر توفیق مغربی از اصحاب احمدالحسن در سخنانی که در روم پالتاک داشتند، فرمودند: «و دانیال روشن نموده است که ((رجاست ویرانی)) با برچیده‌شدن قربانیِ دائمی مرتبط است و این امر را امام احمدالحسن علیه السلام بیان کرده که چیست و اینکه در عراق خواهد بود و همانا برچیده‌شدن قربانیِ دائمی همان ازبین‌رفتن حاکمیت خداست و جز او برای کسی سابقه نداشته که آن را تفسیر کند.» پایان نقل قول. علائمی که مرور شد، بخشی از موضوعاتی است که در کتاب‌ مقدس، وقوع آن پیشگویی شده است؛ برای اطلاع بیشتر می‌توانید به کتاب «روزگار رهایی» اثر دکتر عادل سعیدی و «احمد موعود» اثر دکتر علاء سالم رجوع کنید. «آمدنِ غلام امین و دانا» آنچه می‌گوییم این است که این آیات باید هر عاقلی را به فکر فرو برد و باید هر مسیحی عاقلی هوشیار باشد و از خود بپرسد که پس آن غلام امین و دانا کجاست؟ عیسی طبق همان فصل، یعنی فصلِ ۲۴ انجیلِ مَتّیٰ می‌گوید: (۴۴ لهذا شما نیز حاضر باشید، زیرا در ساعتی که گمان نبرید، پسر انسان می آید. ۴۵ پس آن غلام امین و دانا کیست که آقایش او را بر اهل خانۀ خود بگمارد تا ایشان را در وقت معین خوراک دهد؟ ۴۶ خوشا به حال آن غلامی که چون آقایش آید، او را در چنین کار مشغول یابد. ۴۷ هر آینه به شما می‌گویم که او را بر تمام مایملک خود خواهد گماشت). امروز احمدالحسن علیه السلام، آن غلام امین و دانا که توسط آقایش فرستاده و گماشته شده، با علم و معرفت و حکمت یعنی خوراک حقیقی آمده است. او آمده است تا گرسنگان را سیر کند و مردم را پاک کند و عدالت را در جهان منتشر کند؛ همان گونه که امروز از ظلم پر شده است. آیا پند گیرنده‌ای وجود دارد؟ «نتیجه‌گیری» بیان نشانه‌های پیش از آمدن عیسی علیه السلام، بی‌دلیل نبود و آن زنگِ بیدارباش برای کسانی است که او را پذیرفته‌اند و ادعای پیروی از او را دارند و آشکارشدن علائم به ما می‌گویند که باید منتظر آن غلام امین و دانا باشیم، کسی که امروز در بین ماست؛ یعنی احمدالحسن علیه السلام که با خوراک یعنی علم و معرفت و حکمت آمده است. در آخر، ای مسیحیان، اگر به دنبال حق هستید، حق آمد! بسم الله الرحمن الرحیم هرچند که بهار در قرنطینه نماند و به موقع خودش را رو کرد، اما پشت شیشه‌های سرد و بی‌روح این روزها مگر می‌شود آن همه زیبایی را درک و لمس کرد. در روزهایی که حتی برای نفس‌کشیدن واهمه داریم، چه فرقی می‌کند زمستان باشد یا بهار؟ حقیقتاً خوب است از خود بپرسیم بهار حقیقی چگونه آغاز می‌شود؟ سالیان سال بهار را پشت سر گذاشتیم، بهار کرونایی و نوروز کرونایی هم آغاز می‌شود... در بهار به دنبال چه می‌گردیم؟ آیا حق این نیست که بهار و نوروز و صله‌رحم را از دیدگاه خداوندی و ملکوتی ارزیابی کنیم؟ سید احمدالحسن(ع) در متشابهات، پرسش۱۵۰ در تفسیر آیۀ ۲۵۴ سورۀ بقره: «مَن ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً وَاللهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ» «کيست که به خدا قرض نیکو دهد تا خدا بر آن چند برابر بيفزايد؟ خدا تنگ‌دستی دهد و توانگری بخشد و شما به سوی او بازمی‌گرديد.» می‌فرمایند: «از اهل‌بیت(ع) روایت شده است که: «دربارۀ صلۀ رحم است و منظور از رحم، به طور خاص رَحِم آل محمد(ص) است.» صلۀ امام صورت‌های مختلفی دارد، از جمله: صله با مال، صله با کارکردن به همراه او، و صلۀ جهاد در پیشگاه او با زبان و شمشیر (گفتار و عمل) برای اثبات حق امام(ع). تأکید می‌کنم که کارکردن با امام برتر از دادن مال به اوست؛ زیرا کارکردن، جسم آدمی را به مشقّت می‌اندازد و اگر در پیشگاه امام با زبان و شمشیر جهاد کند، چه بسا به ازبین‌رفتن جسمش منجر شود. انتهای کلام سید احمدالحسن(ع). پس یادمان باشد در این عصر نفوذ کرونا و قطع‌شدن روابط و سردشدن بهارمان برگردیم به حقیقت صله‌رحم و دیدوبازدید حقیقی از محمد و آل محمد(ع). خواهران و برادران انصاری در خاطر دارم زمانی که کودکی بودم و ماجرای سال‌های طاعون را از زبان پدربزرگم می‌شنیدم حس می‌کردم داستانی است برای سرگرمی ما و چنین حادثه‌ای غیرممکن خواهد بود، حتی نمی‌توانستم چنین داستان تلخ و غم‌انگیزی را در ذهن خود مجسم کنم، اما گویا داستان کرونا زیاد بی‌شباهت نیست با داستان روزهایی که پدربزرگم حکایت می‌کرد. کسی چه می‌داند شاید زمانی ‌که از کرونا جان سالم به در بردیم در آینده‌ای نه چندان دور راوی حکایت روزهای غم‌انگیز کرونایی یا عیدی ماتم‌زده برای فرزندان و نوه‌هایمان باشیم، راوی حکایت روزهایی که ویروس کرونا جهان را درنوردید و همه از ترس جانشان خود را در خانه‌ها حبس کردند. شاید زمانی که فرزندانمان شنوندۀ حکایت این روزهای تلخ باشند زیر لب بخندند و فکر کنند قصه می‌بافیم یا درک آن برایشان سخت خواهد بود، روزهایی که حتی والدین و فرزند و خواهر و برادر قادر به دیدار هم نبودند و ارتباطات اجتماعی به صفر رسیده بود. به‌راستی اصل روابط به چه چیز برمی‌گردد؟ همۀ این سال‌ها روابط جسمانی داشتیم و جایگاهی که باید و شاید پیدا نکردیم، آیا حق این نیست که حال روابط روحانی خود را با یکدیگر تقویت کنیم؟؟ آیا حق نیست اصل صلۀ رحم‌ را با اهل‌بیت برقرار کنیم و با آن‌ها آشتی کنیم... سال 99، سال متفاوتی بود که گذشت، هرساله نزدیک عید کاروبارها سکه بود و خوشحال از آمدن بهار، مدام در تکاپوی تهیۀ وسایل عید بودیم و گاه از شلوغی خیابان‌های دم عید ذلّه می‌شدیم. این روزها خیابان‌ها و بازارها غم‌انگیزترین جای شهر هستند. زیرا سالیان سال قلب مهدی فاطمه غم دارد ولی کسی به آن توجهی نکرد. هرکجا که بروی با مغازه‌ها و بازارهای بسته روبه‌رو خواهی شد که این تعطیلی ماتمی را بر شهر حاکم کرده‌است، دلیلش این است که هیچ‌گاه دربی در قلبمان برای حجت الهی باز نکردیم. مدام در ذهنم این جمله تکرار می‌شود "سالی که نکوست از بهارش پیداست"، این بهاری که ۱۴۰۰ به خود می‌بیند چگونه عاقبتی خواهد داشت خدا می‌داند. به‌راستی که این دشمن مشترک، حس دورهم‌بودن و در درک صحیح از نهاد خانواده را برای ما بیشتر از قبل تداعی کرد، و حتی ما را به این نتیجه رساند که در کنار همه‌چیز گویا خلأیی وجود دارد که نبودنش سرشار از غم و اندوه و عذاب است. به‌راستی که کرونا درس بزرگی به ما داد؛ اینکه انسان با تمام غرور و پیشرفت‌های مادی و معنویش در برابر ویروسی که ۵ میلیون بار از خودش کوچک‌تر است احساس ضعف و ترس می‌کند. حس معنویت‌خواهی و توجه به ندای فطرت را در این روزها بیش از گذشته احساس می‌کنم و دوست دارم این حالت خوف و رجاء را در خودم حفظ کنم. در پایان باید گفت که در خانه‌ماندن برای یک مدت نسبتاً طولانی سخت است، اما این قرنطینه برای هدف بزرگی چون به درجۀ کمال روحانی رسیدن و رهاشدن سریع از دل‌بستگی‌های جسمانی و قطع زنجیره‌های بیهوده و بی‌نتیجه بوده؛ پس ارزشمند است و می‌توان آن را تحمل کرد. کرونا تمرینی برای تقویت روح جمعی و غلبۀ ارادۀ مردم بر تهدیدهای ناگهانی است. از فرصت کرونا می‌توان برای شناخت بیشتر و بهتر حجت الهی و ارتقای در ملکوت استفاده کرد. والحمدلله وحده. نوروز بهانه‌ای برای رساندن دعوت حق به مردم: اکثر کشورها مخصوصاً کشور عزیزمان ایران ابتدای بهار را به عنوان سال نو جشن می‌گیرند و برای ایرانیان باستان بزرگ‌ترین عید محسوب می‌شد، و ایرانیان حتی تاکنون برخی آداب مانند لباس نو پوشیدن و نو شدن را در آن رعایت می‌کنند. بعد از آمدن اسلام به ایران نوروز رنگ‌و‌بویی تازه به خود گرفت و معنای «نو»‌شدن بسیار وسیع‌تر شد و بهانه‌ای شد برای از نو آغاز کردن اخلاق و کردار و اصلاح خویشتن... اما بیایید چهارچوب تعریف سال نو از دیدگاه تقویم را رها کنیم! سال نو حقیقی چیست؟ هیچ انسانی نمی‌تواند با وجود جنگ، ظلم و استبداد و بیماری در جهان، عید نوروز را با شادمانی سپری کند! نمی‌توان سالی را نو دانست که همچنان جولانگاه ظالمان است. مخصوصاً در زمان کنونی که بیماری و عذاب «کرونا» نیز به آن افزوده شده است و قلب‌ها آکنده از اندوه ازدست‌دادن عزیزان و محدودیت‌هایی است که جهان را فراگرفته و اگر منصفانه بنگریم بشر صدها یا هزاران سال است که نوروز حقیقی به خود ندیده است؛ نوروزی خالی از جنگ، ظلم، بیماری، کودکان کار، خودکشی، فقر و.... پس سال نو حقیقی به دور از یک روز خاص در تقویم است. چگونه می‌توان سال نو حقیقی را شاهد بود و چه‌کسی می‌تواند آن را به ارمغان آورد؟! طبق تجربۀ بشر، دنیا نیاز به حاکمی عادل و خیرخواه دارد که بتواند علاوه بر نیازهای دنیوی و مادی، روح حقیقی ما را زنده کند و دوباره به روح‌های مریض و افسردۀ انسان‌ها جان تازه‌ای بدمد... آن شخص چه کسی می‌تواند باشد جز نماینده و حجتِ همان خدایی که خالق عالم است؟ آری، گویی فراموش کرده‌ایم که طبیب حقیقیِ دنیا را رها کرده‌ایم و دست به دامان حاکمان و عالمان بدطینت روزگار شده‌ایم! اگر عاقلانه بنگریم می‌بینیم که مقصر خود ما هستیم که به وعدۀ خداوند اعتماد نکردیم و با انتخاب‌های اشتباهمان دنیا را از ظلم و فساد و بیماری پر کردیم! به جواب رسیدیم؛ نوروز حقیقی سالی است که دنیا به حجت خدا رو بیاورد و او را تمکین دهد؛ امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: «...و همانا در [نوروز] قائمِ ما اهل‌بیت (ع) با والیان عهد و کارگزارانش در آن روز ظهور می‌کند و خداوند او را بر دجال پیروز می‌سازد تا او را بر کناسۀ کوفه به دار کشد.» و هیچ نوروزی نیست، مگر اینکه ما در آن روز توقع فرج (ظهور) را داشته باشیم؛ چراکه نوروز از ایام ما (اهل‌بیت ع) است و اما پارسیان آن روز را گرامی داشتند و شما (اعراب) آن را بی‌ارزش دانستید... .» اکنون آن حاکم حقیقی میان ماست؛ همان‌ که دنیا را از ظلم و جور پاک می‌کند و حکومت خداوند را در زمین پابرجا می‌سازد. فرستادۀ امام مهدی ع، سید احمدالحسن یمانی ع همان زمینه‌ساز نوروز حقیقی ـ‌یعنی ظهور و تمکین امام مهدی ع‌ـ مدت‌هاست دعوتش را آغاز کرده است! نوروز باستانی مبدأ زیبایی برای تبلیغ رسالت این فرستادۀ الهی است و می‌توانیم دست در دست هم پیام الهی این حجت خدا را به جهانیان برسانیم؛ درمان دنیا فقط با همت ما میسر است تا با استفاده از علوم ارزشمند این فرستادۀ الهی تقویم را از آلودگی بزداییم. در این زمان سعادت بشریت در گرو تبلیغ و تبیین شما مؤمنان به منجی بشریت است؛ پس روا نیست که این مهم را رها کنیم و اگر تاکنون غفلت کرده‌ایم عید نوروز فرصت مناسبی برای از نو عمل‌کردن است. سید احمدالحسن ع در پاسخ شخصی که از او سؤالی پرسیده بود می‌فرماید: «بهترین عمل در این زمان، رساندن حق به مردم است تا آن‌ها را از دام ابلیس نجات دهید، و اگر خداوند به‌واسطۀ شما انسانی را هدایت کند برای شما از صدقه به مال تمام دنیا بهتر است.» مَخلص کلام را با فرمودۀ سید احمدالحسن یمانی ع در «خطبه حج» تمام می‌کنیم تا هرچه بیشتر از اهمیت تبلیغ و عمل‌کردن مطلع شویم: «ای مؤمنان! از خدایی بترسید که بر همه‌چیز تواناست؛ و از کسی که بر هیچ‌چیزی توانا نیست نترسید؛ بلکه بر هیچ‌چیزی توانا نیست، مگر با اراده و قدرت و خواست خداوند سبحان. شما در این دنیا رهگذری بیش نیستید و هر رهگذری مقصد و پایانی دارد؛ پس بترسید از اینکه مقصدتان جهنم باشد؛ و عمل نیک انجام دهید تا سرانجام کارتان ورود به بهشت باشد. هر عاقلی باید در انتخاب راهی که سرانجام آن ایمن باشد، بیندیشد؛ چراکه پشیمانی پس از پایان دورۀ [زندگی] و تمام‌شدن زمان، سودی ندارد. و شما ای مؤمنان حقیقی، بعد از اینکه از [طریق] خداوند و نه احمدالحسن، شناختید که در راه مستقیم قدم می‌گذارید و معتقد به دین حقی هستید که خداوند سبحان می‌خواهد ـ‌همان دینی که شما را به‌خاطر آن آفریده است‌ـ برای حقی که شناختید، تا آخرین نفس عمل کنید و عمل کنید و عمل کنید؛ چراکه نجات شما در عمل است وهیچ خیرى در كسى كه می‌داند و عمل نمى‌كند، نیست. همانا حق و حقیقت را به شما می‌گویم: ابلیس (لعنه‌الله) می‌دانست ولی عمل نمی‌کرد؛ پس او از علمای بی‌عمل بود. به آنچه از خداوند سبحان دانستید و شناختید، عمل کنید؛ بدون ترس و بدون آنکه چیزی را هراندازه که در چشم مردم بزرگ باشد به ‌حساب بیاورید؛ کسانی که دنیا و ماده را به‌حساب می‌آورند، ولی خداوند سبحان را به‌حساب نمی‌آورند. حقیقت را به شما می‌گویم [‌آرام و] مطمئن باشید اى مؤمنان. سلام خداوند رحیم بر شما باد. خداوند سبحان، شما را نجات خواهد داد؛ به این دلیل که او بخشندۀ با غیرتی است که از گروهِ مؤمنِ انتخاب‌شدۀ خود در هر زمان، دفاع می‌کند. حقیقت را به شما می‌گویم: پدر با غیرت، از فرزندان و خانواده‌اش دفاع می‌کند؛ پس چگونه پروردگار سبحان، از امتی که او را انتخاب کرده است، دفاع نکند. بله، شما اختیار کردید که خداوند را یاری دهید و او نیز شما را برای یاری و نصرت دینش پذیرفت؛ به این دلیل که او بخشنده‌ای است که بسیار را در مقابل اندک می‌بخشد. عمل کنید و عمل کنید و عمل کنید؛ همانا که این [‌عمل] سبقت گرفتن به‌سوی بهشت است. خوشا به حال رستگاران؛ آنان که نامشان، در دفتر زندگی ابدی نوشته می‌شود.»