1.أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ الْحَسَنِ التَّيْمُلِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ وَ مُحَمَّدٌ ابْنَا عَلِيِّ بْنِ يُوسُفَ عَنْ سَعْدَانَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ أَبَانٍ الْكَلْبِيِّ عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ‌ كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَى الْقَائِمِ عَلَى نَجَفِ الْكُوفَةِ عَلَيْهِ خَوْخَةٌ مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَ يَلْبَسُ دِرْعَ رَسُولِ اللَّهِ ص فَإِذَا لَبِسَهَا انْتَفَضَتْ بِهِ حَتَّى تَسْتَدِيرَ عَلَيْهِ ثُمَّ يَرْكَبُ فَرَساً لَهُ أَدْهَمَ أَبْلَقَ بَيْنَ عَيْنَيْهِ شِمْرَاخٌ بَيِّنٌ‌ مَعَهُ رَايَةُ رَسُولِ اللَّهِ ص قُلْتُ مَخْبُوَّةٌ أَوْ يُؤْتَى بِهَا  قَالَ بَلْ يَأْتِيهِ بِهَا جَبْرَئِيلُ عَمُودُهَا مِنْ عُمُدِ عَرْشِ اللَّهِ وَ سَائِرُهَا مِنْ نَصْرِ اللَّهِ لَا يَهْوِي بِهَا إِلَى شَيْ‌ءٍ إِلَّا أَهْلَكَهُ اللَّهُ يَهْبِطُ بِهَا تِسْعَةُ آلَافِ مَلَكٍ وَ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ مَلَكاً فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ كُلُّ هَؤُلَاءِ مَعَهُ قَالَ نَعَمْ هُمُ الَّذِينَ كَانُوا مَعَ نُوحٍ فِي السَّفِينَةِ وَ الَّذِينَ كَانُوا مَعَ إِبْرَاهِيمَ حَيْثُ أُلْقِيَ فِي النَّارِ وَ هُمُ الَّذِينَ كَانُوا مَعَ مُوسَى لَمَّا فُلِقَ لَهُ الْبَحْرُ وَ الَّذِينَ كَانُوا مَعَ عِيسَى لَمَّا رَفَعَهُ اللَّهُ إِلَيْهِ‌ وَ أَرْبَعَةُ آلَافٍ مُسَوِّمِينَ كَانُوا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ مَلَكاً كَانُوا مَعَهُ يَوْمَ بَدْرٍ وَ مَعَهُمْ أَرْبَعَةُ آلَافٍ صَعِدُوا إِلَى السَّمَاءِ يَسْتَأْذِنُونَ فِي الْقِتَالِ‌ مَعَ الْحُسَيْنِ ع فَهَبَطُوا إِلَى الْأَرْضِ وَ قَدْ قُتِلَ فَهُمْ عِنْدَ قَبْرِهِ شُعْثٌ غُبْرٌ يَبْكُونَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ هُمْ يَنْتَظِرُونَ خُرُوجَ الْقَائِمِ ع. أبان بن تغلب گويد: شنيدم امام صادق ع مى‌فرمود: «گوئى قائم را مى‌بينم بر نجف كوفه، كه جامه‌اى از استبرق به تن دارد و زره رسول خدا ص را مى‌پوشد و چون آن را پوشيد به تن او، از هم باز و گشاد مى‌شود تا اندازه بدن آن حضرت گردد. سپس سوار بر اسبى سياه و سفيد مى‌شود كه ميان دو چشمش سفيدى مشخّص و آشكارى است، پرچم رسول خدا ص با اوست، عرض كردم، پرچم اكنون موجود و پنهان است يا براى او آورده مى‌شود؟ فرمود: جبرئيل آن را براى آن حضرت مى‌آورد، ميله آن از عمودهاى عرش خدا، و ساير آن از نصرت خداوند است، با آن پرچم بر چيزى فرود نمى‌آيد مگر اينكه خداوند آن را نابود مى‌سازد، و با آن نه هزار فرشته فرود مى‌آيند و نيز سيصد و سيزده فرشته، عرض كردم: فدايت گردم آيا همه اين فرشتگان همراه اوست؟ فرمود: آرى، آنان همان فرشتگانى هستند كه با نوح در كشتى بودند، و همان فرشتگانى هستند كه وقتى ابراهيم به آتش افكنده شد همراه او بودند، و همانهائى هستند كه وقتى دريا براى موسى شكافته شد همراه او بودند، و همانهائى هستند كه وقتى خداوند عيسى را به سوى خويش به آسمان برد همراه او بودند، و چهار هزار فرشته نشان دار هستند كه با رسول خدا ص همراه بودند، و سيصد و سيزده فرشته‌اى كه در روز بدر با آن حضرت بودند، و همراه با آنان چهار هزار فرشته‌اى هستند كه به آسمان بالا رفتند تااجازه جنگيدن در ركاب حسين ع بگيرند، ولى هنگامى به زمين بازگشتند كه آن حضرت كشته شده بود، و آنان در كنار قبر آن حضرت پريشان موى و غبار آلود ماندند و بر آن حضرت تا روز قيامت مى‌گريند، و آنان خروج قائم ع را انتظار مى‌كشند». غیبت نعمانی،باب19،حدیث4. 2.أَخْبَرَنَا عَبْدُ الْوَاحِدِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يُونُسَ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الْقُرَشِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو جَعْفَرٍ الْهَمْدَانِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا مُوسَى بْنُ سَعْدَانَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْقَاسِمِ الْحَضْرَمِيِّ عَنْ عُمَرَ بْنِ أَبَانٍ الْكَلْبِيِّ عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‌ كَأَنِّي بِالْقَائِمِ‌ فَإِذَا اسْتَوَى عَلَى ظَهْرِ النَّجَفِ لَبِسَ دِرْعَ رَسُولِ اللَّهِ ص الْأَبْيَضَ فَيَنْتَفِضُ هُوَ بِهَا فَيَسْتَدِيرُهَا عَلَيْهِ فَيَغْشَاهَا بِخَدَاعَةٍ مِنْ إِسْتَبْرَقٍ‌ وَ يَرْكَبُ فَرَساً لَهُ أَدْهَمَ أَبْلَقَ بَيْنَ عَيْنَيْهِ شِمْرَاخٌ فَيَنْتَفِضُ بِهِ انْتِفَاضَةً لَا يَبْقَى أَهْلُ بَلَدٍ إِلَّا وَ هُمْ يَرَوْنَ أَنَّهُ مَعَهُمْ فِي بَلَدِهِمْ وَ يَنْشُرُ رَايَةَ رَسُولِ اللَّهِ ص عَمُودُهَا مِنْ عُمُدِ عَرْشِ اللَّهِ‌  وَ سَائِرُهَا مِنْ نَصْرِ اللَّهِ مَا يَهْوِي بِهَا إِلَى شَيْ‌ءٍ إِلَّا أَهْلَكَهُ اللَّهُ قُلْتُ أَ مَخْبُوٌّ هِيَ أَمْ يُؤْتَى بِهَا قَالَ بَلْ يَأْتِي بِهَا جَبْرَئِيلُ ع فَإِذَا هَزَّهَا لَمْ يَبْقَ مُؤْمِنٌ إِلَّا صَارَ قَلْبُهُ أَشَدَّ مِنْ زُبَرِ الْحَدِيدِ وَ أُعْطِيَ قُوَّةَ أَرْبَعِينَ رَجُلًا وَ لَا يَبْقَى مُؤْمِنٌ مَيِّتٌ إِلَّا دَخَلَتْ عَلَيْهِ تِلْكَ الْفَرْحَةُ فِي قَبْرِهِ وَ ذَلِكَ حَيْثُ يَتَزَاوَرُونَ فِي قُبُورِهِمْ وَ يَتَبَاشَرُونَ بِقِيَامِ الْقَائِمِ ع وَ يَنْحَطُّ عَلَيْهِ ثَلَاثَةَ عَشَرَ أَلْفاً وَ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ مَلَكاً قَالَ فَقُلْتُ كُلُّ هَؤُلَاءِ كَانُوا مَعَ أَحَدٍ قَبْلَهُ مِنَ الْأَنْبِيَاءِ قَالَ نَعَمْ وَ هُمُ الَّذِينَ كَانُوا مَعَ نُوحٍ فِي السَّفِينَةِ وَ الَّذِينَ كَانُوا مَعَ إِبْرَاهِيمَ حَيْثُ أُلْقِيَ فِي النَّارِ وَ الَّذِينَ كَانُوا مَعَ مُوسَى حِينَ فُلِقَ الْبَحْرُ وَ الَّذِينَ كَانُوا مَعَ عِيسَى حِينَ‌ رَفَعَهُ اللَّهُ إِلَيْهِ‌ وَ أَرْبَعَةُ آلَافٍ كَانُوا مَعَ النَّبِيِّ ص مُرْدِفِينَ وَ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ مَلَكاً كَانُوا يَوْمَ بَدْرٍ وَ أَرْبَعَةُ آلَافٍ هَبَطُوا يُرِيدُونَ الْقِتَالَ مَعَ الْحُسَيْنِ ع فَلَمْ يُؤْذَنْ لَهُمْ فَرَجَعُوا فِي الِاسْتِيمَارِ فَهَبَطُوا وَ قَدْ قُتِلَ الْحُسَيْنُ ع فَهُمْ عِنْدَ قَبْرِهِ شُعْثٌ غُبْرٌ يَبْكُونَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ رَئِيسُهُمْ مَلَكٌ يُقَالُ لَهُ مَنْصُورٌ فَلَا يَزُورُهُ زَائِرٌ إِلَّا اسْتَقْبَلُوهُ وَ لَا يُوَدِّعُهُ مُوَدِّعٌ إِلَّا شَيَّعُوهُ وَ لَا مَرِيضٌ إِلَّا عَادُوهُ وَ لَا يَمُوتُ مَيِّتٌ إِلَّا صَلَّوْا عَلَيْهِ وَ اسْتَغْفَرُوا لَهُ بَعْدَ مَوْتِهِ فَكُلُّ هَؤُلَاءِ يَنْتَظِرُونَ قِيَامَ الْقَائِمِ ع. أبان بن تغلب گويد: امام صادق ع فرمود: «گوئى قائم را هم اكنون مى بينم، كه هنگامى كه بر پشت نجف مستقر مى‌شود زره سفيد (درع) رسول خدا ص را به تن مى‌كند، و آن بر پيكرش گشاد مى‌گردد و از بدن او گشاده‌تر است، پس آن را به دور بدن خود مى‌پيچد، پس با جامه‌اى از حرير بهشتى زره را مى‌پوشاند و سوار بر اسبى سفيد و سياه مى‌شود كه ميان دو چشمش سفيدى است، پس با آن اسب گردش مى‌كند چنان گردشى كه اهل هيچ شهرى باقى نمى‌ماند مگر اينكه همه مى‌بينند كه او با آنان و در شهر آنان است، و پرچم رسول خدا ص را بر مى‌فرازد، ميله آن پرچم از عمودهاى عرش خدا و ساير آن از نصرت خداوند است، بر چيزى با آن فرود نمى‌آيد مگر اينكه خداوند آن را نابود مى‌سازد، عرض كردم: آيا آن پرچم اكنون موجود و پنهان است يا براى او آورده مى‌شود؟ فرمود: جبرئيل ع آن را مى‌آورد، و چون آن را به اهتزاز در آورد هيچ مؤمنى نمى‌ماند مگر اينكه دلش از پاره آهن سخت‌تر مى‌شود و نيروى چهل‌ مرد مى‌يابد و هيچ مؤمن مرده‌اى باقى نمى‌ماند مگر اينكه آن شادى در قبرش بر او وارد مى‌شود و اين بدان خاطر است كه آنان در قبرهاى خود يك ديگر را ملاقات مى‌كنند و مژده قيام قائم ع را به يك ديگر مى‌دهند، و سيزده هزار و سيصد و سيزده (13313) فرشته بر آن حضرت فرود مى‌آيند. گويد، عرض كردم: همه اين فرشتگان آيا با هيچ يك از پيامبران پيش از حضرت قائم ع بوده‌اند؟ فرمود: آرى آنان همان فرشتگانى هستند كه با نوح در كشتى بودند، و همانهائى هستند كه وقتى ابراهيم به آتش افكنده شد همراه او بودند، و همانهائى هستند كه با موسى بودند وقتى دريا (برايش) شكافته شد، و همانهائى هستند كه وقتى خداوند عيسى را به سوى خود به آسمان برد همراه او بودند، و چهار هزار فرشته‌اى كه با پيغمبر ص همراه بودند و سيصد و سيزده فرشته‌اى كه در روز بدر آمدند و چهار هزارى كه به زمين فرود آمدند تا به همراه حسين ع به نبرد پردازند، و به ايشان اجازه داده نشد، و براى كسب دستور باز گشتند، و ديگر بار كه فرود آمدند زمانى بود كه حسين ع شهيد شده بود، پس آنان در كنار قبر آن حضرت پريشان موى و غبار آلود تا روز قيامت بر او گريه مى‌كنند، و سركرده ايشان فرشته‌اى است كه منصور ناميده مى‌شود، هيچ زيارت‌كننده‌اى به زيارت آن حضرت نمى‌رود مگر اينكه آنان او را استقبال مى‌كنند، و هيچ وداع‌كننده‌اى‌ با آن حضرت خداحافظى نمى‌كند مگر اينكه آنان او را بدرقه مى‌كنند و بيمارى نيست مگر اينكه آنان او را عيادت مى‌كنند و از آنها كسى نمى‌ميرد مگر اينكه بر او نماز مى‌گزارند و پس از مرگش براى او آمرزش مى‌طلبند، و جملگى اينان قيام قائم ع را انتظار مى‌كشند. غیبت نعمانی،باب19،حدیث5.