وَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ هَمَّامٍ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مَابُنْدَاذَ وَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ قَالا حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ هِلَالٍ قَالَ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ مَحْبُوبٍ الزَّرَّادُ قَالَ: قَالَ لِيَ الرِّضَا ع إِنَّهُ يَا حَسَنُ سَيَكُونُ فِتْنَةٌ صَمَّاءُ صَيْلَمٌ‌ يَذْهَبُ فِيهَا كُلُّ وَلِيجَةٍ وَ بِطَانَةٍ وَ فِي رِوَايَةٍ يَسْقُطُ فِيهَا كُلُّ وَلِيجَةٍ وَ بِطَانَةٍ وَ ذَلِكَ عِنْدَ فِقْدَانِ الشِّيعَةِ الثَّالِثَ مِنْ وُلْدِي يَحْزَنُ لِفَقْدِهِ أَهْلُ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ كَمْ مِنْ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ مُتَأَسِّفٍ مُتَلَهِّفٍ حَيْرَانَ حَزِينٍ لِفَقْدِهِ‌ ثُمَّ أَطْرَقَ ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ وَ قَالَ بِأَبِي وَ أُمِّي سَمِيُّ جَدِّي وَ شَبِيهِي وَ شَبِيهُ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ عَلَيْهِ جُيُوبُ النُّورِ يَتَوَقَّدُ مِنْ شُعَاعِ ضِيَاءِ الْقُدْسِ كَأَنِّي بِهِ آيَسَ مَا كَانُوا قَدْ نُودُوا نِدَاءً يَسْمَعُهُ مَنْ بِالْبُعْدِ كَمَا يَسْمَعُهُ مَنْ بِالْقُرْبِ يَكُونُ رَحْمَةً عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَ عَذَاباً عَلَى الْكَافِرِينَ فَقُلْتُ بِأَبِي وَ أُمِّي أَنْتَ وَ مَا ذَلِكَ النِّدَاءُ قَالَ ثَلَاثَةُ أَصْوَاتٍ فِي رَجَبٍ أَوَّلُهَا أَلا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ‌ وَ الثَّانِي‌ أَزِفَتِ الْآزِفَةُ يَا مَعْشَرَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الثَّالِثُ يَرَوْنَ يَداً بَارِزاً  مَعَ قَرْنِ الشَّمْسِ يُنَادِي أَلَا إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ فُلَاناً عَلَى هَلَاكِ الظَّالِمِينَ فَعِنْدَ ذَلِكَ يَأْتِي الْمُؤْمِنِينَ الْفَرَجُ وَ يَشْفِي اللَّهُ صُدُورَهُمْ- وَ يُذْهِبْ غَيْظَ قُلُوبِهِمْ‌. حسن بن محبوب زرّاد گويد: امام رضا ع به من فرمود: «اى حسن در آينده‌اى نه چندان دور گرفتارى شديد و مصيبت بارى كه گوش از شنيدن فرياد كر و تيغش برنده است واقع خواهد شد كه دوستيها و همرازيها از ميان خواهد رفت- و در روايت ديگر «همه دوستيها و همرازيها و همدليها فرو خواهد ريخت»- و آن زمانى است كه شيعه سومين فرزندم را از دست بدهد، كه براى ناپديد شدن او اهل آسمان و زمين جملگى اندوهگين شوند، چه بسيار مرد و زن با ايمان كه به خاطر ناپديدشدنش متأسّف و غمناك و سرگردان و دلتنگ شوند، سپس آن حضرت سر به زير افكند و بعد سر برداشت و فرمود: پدر و مادرم فداى آن همنام جدّم كه شبيه من و شبيه موسى بن عمران است، پيرامونش هاله‌هائى از نور است كه از پرتو فروغ قدسى، پر تلألؤ و درخشنده است، چنان كه گوئى او را مى‌بينم كه در نهايت نوميدى مردم ندائى به گوش ايشان مى‌رسد كه كسى كه دور است آن را چنان مى‌شنود كه نزديك مى‌شنود (دور و نزديك يكسان مى‌شنوند) آن آواز براى مؤمنان رحمت و براى كافران عذابى خواهد بود، عرض كردم: پدر و مادرم فدايت، آن آواز چيست؟ فرمود: سه آواز در ماه رجب برآيد، نخستين آن عبارت است از: «هان كه لعنت خداوند بر ستمگران» و دومين: «اى گروه مؤمنان گرفتارى هولناك فرا رسيد» و سومين دستى را آشكار پيشاپيش آفتاب مى‌بينند كه آواز مى‌دهد: «هان كه خداوند فلان را براى از بين بردن ستمگران برانگيخت» در آن هنگام فرج مؤمنان فرا مى‌رسد، و خداوند سينه‌هاى دردمندشان را شفا مى‌بخشد، و خشم دلهايشان را فرو مى‌نشاند». غیبت نعمانی،فصل(فی أن له غیبتان إحداهما قصیرة والأخری طویله )،حدیث28.