1.وأخبرنی جماعة، عن أبی المفضل، عن محمّد بن عبد اللّه بن جعفر الحمیری، عن أبیه، عن محمّد بن الحسین بن أبی الخطاب، عن موسی بن سعدان، عن عبد اللّه بن القاسم، عن المفضل بن عمر قال: سألت أباعبد اللّه علیه السلام عن تفسیر جابر فقال:لا تُحَدِّثْ بِهِ السَّفَلَ فَیَذِیعُونَهُ، أَ ما تَقْرَأَ کِتابَ اللّه ِ تَعالی «فَإِذا نُقِرَ فِی النّاقُورِ» إِنَّ مِنّا إماما مُسْتَتَرا فَإِذا أَرادَ اللّه ُ إِظْهارَ أَمْرِهِ نَکَتَ فِی قَلْبِهِ نُکْتَةً فَظَهَرَ فَقامَ بِأَمْرِ اللّه ِ تَعالی. مفضل بن عمر گفته است: از امام صادق علیه السلام پیرامون تفسیر جابر پرسیدم، حضرت فرمودند: آن را برای افراد فرومایه و بی ارزش خبر نده، چون آن را فاش کرده و ضایع می کنند. آیا کتاب خداوند تبارک و تعالی را نخوانده ای که می فرماید: «پس آن زمانی که در صور دمیده شود»تحقیقا امامی از ماست که از مردم مخفی و پنهان شده، پس هرگاه خداوند تبارک و تعالی اراده فرماید که امرش را ظاهر کند، در قلبش نکته ای ایجاد شده و به دلش می افتد که ظاهر شود، پس به امر الهی قیام می کند. الغیبة طوسی،حدیث126،ص322. 2.مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حَسَّانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْقَاسِمِ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‌ أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- فَإِذا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ قَالَ إِنَّ مِنَّا إِمَاماً مُسْتَتِراً فَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ عَزَّ ذِكْرُهُ إِظْهَارَ أَمْرِهِ نَكَتَ فِي قَلْبِهِ نَكْتَةً فَظَهَرَ فَقَامَ بِأَمْرِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‌. مفضّل بن عمر از امام صادق ع روايت كرده كه: «از آن حضرت در باره فرمايش خداى عزّ و جلّ سؤال شد «فَإِذا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ»: «هنگامى كه در صور دميده شود» [المدّثّر: 8] آن حضرت فرمود: همانا از ما اهل بيت امامى پوشيده خواهد بود، و هنگامى كه خداوند عزّ ذكره آشكار ساختن امر او را اراده نمايد به دل او نكته و پديده‌اى مى‌اندازد، پس او آشكار گشته و به امر خداى عزّ و جلّ به پا خواهد خاست». غیبت نعمانی،فصل(فی أن له غیبتان إحداهما قصیرة والأخری طویله )،حدیث40.