1.مُحَمَّدُ بْنُ هَمَّامٍ قَالَ حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مَالِكٍ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ الْمَدِينِيُ‌ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ أَسْبَاطٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ دَاوُدَ بْنِ كَثِيرٍ الرَّقِّيِّ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع جُعِلْتُ فِدَاكَ قَدْ طَالَ هَذَا الْأَمْرُ عَلَيْنَا حَتَّى ضَاقَتْ قُلُوبُنَا وَ مِتْنَا كَمَداً فَقَالَ إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ آيَسَ مَا يَكُونُ مِنْهُ وَ أَشَدَّهُ غَمّاً يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ بِاسْمِ الْقَائِمِ وَ اسْمِ أَبِيهِ فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا اسْمُهُ فَقَالَ اسْمُهُ اسْمُ نَبِيٍّ وَ اسْمُ أَبِيهِ اسْمُ وَصِيٍ‌. داود بن كثير رقّىّ گويد: «به امام صادق ع عرض كردم: فدايت شوم اين امر (يعنى حكومت حقّ و الهى) چندان بر ما به درازا كشيد كه دلتنگ شديم و از اندوه جانمان به لب رسيد، فرمود: همانا اين امر در آخرين پايه نااميدى (مردم) و سخت‌ترين مرتبه دلتنگى و اندوه باشد كه ناگاه نداكننده‌اى از آسمان به نام قائم و پدرش آواز سر مى‌دهد، عرض كردم: فدايت شوم نام او چيست؟ آن حضرت فرمود: اسم او اسم يك پيامبر و نام پدرش نام جانشينى است». غیبت نعمانی،فصل(فی أن له غیبتان إحداهما قصیرة والأخری طویله )،حدیث29. 2.أخبرنی الحسین بن عبید اللّه، عن أبی جعفر محمّد بن سفیان البزوفری، عن أحمد بن إدریس، عن علیّ بن محمّد بن قتیبة، عن الفضل بن شاذان النیشابوریّ، عن إسماعیل بن الصباح قال: سمعت شیخا یذکره عن سیف بن عمیرة قال: کنت عند أبی جعفر المنصور فسمعته یقول ابتداء من نفسه:یا سیف بن عمیرة! لا بدّ من مناد ینادی باسم رجل من ولد أبیطالب من السّماء.فقلت: یرویه أحد من النّاس؟قال: والّذی نفسی بیده فسمع أذنی منه یقول: لا بدّ من مناد ینادی باسم رجل من السّماء.قلت: یا أمیر المؤمنین إنّ هذا الحدیث ما سمعت بمثله قطّ.فقال: یا سیف إذا کان ذلک فنحن أوّل من نجیبه، أمّا إنّه أحد بنی عمّنا.قلت: أیّ بنی عمّکم؟قال: رجل من ولد فاطمة علیهاالسلام.ثم قال: یا سیف لو لا أنّی سمعت أباجعفر محمّد بن علیّ [یحدّثنی به]، ثمّ حدّثنی به أهل الدنیا ما قبلت منهم ولکنّه محمّد بن علیّ علیه السلام. اسماعیل بن صباح می گوید: از پیرمردی شنیدم که از سیف بن عمیره یادآوری و نقل می کرد که سیف گفته است: در کنار ابی جعفر منصور دوانیقی بودم که شنیدم، بدون مقدمه گفت: ای سیف بن عمیره! به ناچار و حتما ندا کننده ای به نام مردی از اولاد ابی طالب، از آسمان ندا می کند. گفتم: کسی هم این مطلب را روایت کرده است؟گفت: قسم به خداوندی که جانم در دست قدرت اوست! این مطلب را گوشم از او[امام باقر علیه السلام] شنیده که می فرمودند: حتما ندا کننده ای به نام مردی از آسمان ندا می کند. گفتم: ای امیرالمؤمنین! مثل این حدیث را هرگز نشنیده ام.گفت: ای سیف! وقتی که آن اتفاق بیفتد ما [بنی عباس] اولین کسانی هستیم که دعوتش را اجابت می کنیم. بدان که او یکی از عموزادگان ما است. گفتم: از کدام عموزادگان شما است؟ گفت: مردی از اولاد فاطمه علیهاالسلام است. بعد از آن گفت: ای سیف! اگر این حدیث را از ابا جعفر محمّد بن علی امام باقر علیهماالسلام نمی شنیدم و همه اهل عالم آن را به من خبر می دادند، حتما قبول نمی کردم، امّا او محمّد بن علی علیهماالسلام است! الغیبة طوسی،حدیث423،ص745.