1.حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ الْمَسْعُودِيُ‌ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى الْعَطَّارُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ حَسَّانَ الرَّازِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْكُوفِيِّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَبَلَةَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ: لَوْ قَدْ قَامَ الْقَائِمُ لَأَنْكَرَهُ النَّاسُ لِأَنَّهُ يَرْجِعُ إِلَيْهِمْ شَابّاً مُوفِقاً لَا يَثْبُتُ عَلَيْهِ إِلَّا مَنْ قَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَهُ فِي الذَّرِّ الْأَوَّلِ وَ فِي غَيْرِ هَذِهِ الرِّوَايَةِ أَنَّهُ قَالَ ع وَ إِنَّ مِنْ أَعْظَمِ الْبَلِيَّةِ أَنْ يَخْرُجَ إِلَيْهِمْ صَاحِبُهُمْ شَابّاً وَ هُمْ يَحْسَبُونَهُ شَيْخاً كَبِيراً. علىّ بن أبى حمزه از امام صادق ع روايت كرده كه آن حضرت فرمود: «اگر قائم قيام كند حتما مردم او را انكار مى‌كنند، زيرا او به صورت جوانى برومند به سوى ايشان باز مى‌گردد، كسى بر عقيده خود نسبت به او پايدار نمى‌ماند مگر آن كس كه خداوند در عالم ذرّ نخستين از او پيمان گرفته باشد». در روايت ديگرى غير از اين روايت چنين است كه آن حضرت فرمود: «و از بزرگترين گرفتاريها آن است كه صاحب موعود ايشان به چهره جوانى بر آنان خروج مى‌كند در حالى كه آنان مى‌پندارند كه او بايد پيرمردى كهن سال باشد». غیبت نعمانی،فصل(فی أن له غیبتان إحداهما قصیرة والأخری طویله )،حدیث43. 2.وعنه، عن الحسن بن علیّ العاقولی، عن الحسن بن علیّ بن أبی حمزة، عن أبیه، عن أبی بصیر، عن أبی عبد اللّه علیه السلام أنّه قال: لَوْ خَرَجَ الْقائِمُ لَقَدْ أَنْکَرَهُ النّاسُ، یَرْجِعُ إِلَیْهِمْ شابّا مُوَفَّقا، فَلا یَلْبَثُ عَلَیْهِ إلاّ کُلُّ مُؤْمِنٍ أَخَذَ اللّه ُ مِیثاقَهُ فِی الذَّرِّ الأَوَّلِ. ابی بصیر می گوید: امام صادق علیه السلام فرمودند: اگر قائم خروج کند مردم ایشان را انکار می کنند، به دلیل این که او در صورت و شمایل جوان رشید و نیرومندی به سمت آن ها برمی گردد و ظهور می فرماید. بنابراین فقط مؤمنی در اعتقاد به ولایت و امامت او باقی و ثابت قدم می ماند که خداوند متعال در عالم ذر از او عهد و پیمان گرفته باشد. الغیبة طوسی،حدیث398،ص729.