احمدالحسن در کتاب «جهاد درب بهشت است» آیاتی از عهد قدیم را می‌آورد که در آن از جهاد پیامبر خدا، یوشع بن نون سخن به میان آمده است، و در آن آیات صراحتاً اشاره‌شده است که وی مطابق بافرمان خدا عمل می‌نمود. برای نمونه یک مجموعه از آیاتی که احمدالحسن در کتاب خود آورده است، آیات (یوشع 10: 34 - 43) است: (۳۴ و یوشع با تمامی اسراییل از لاخیش به عَجْلون گذشتند و به مقابلش اردو زده، با آن جنگ کردند. ۳۵ و در همان روز آن را گرفته، به دم شمشیر زدند و همة کسانی را که در آن بودند در آن روز هلاک کرد چنان‌که به لاخیش کرده بود. ۳۶ و یوشع با تمامی اسراییل از عَجْلون به حَبْرُون برآمده، با آن جنگ کردند. ۳۷ و آن را گرفته، آن را با ملکش و همة شهرهایش و همۀ کسانی که در آن بودند به دم شمشیر زدند، و موافق هر آنچه که به عَجْلون کرده بود کسی را باقی نگذاشت، بلکه آن را با همة کسانی که در آن بودند، هلاک ساخت. ۳۸ و یوشع با تمامی اسراییل به دَبیرْ برگشت و با آن جنگ کرد. ۳۹ و آن را با ملکش و همة شهرهایش گرفت و ایشان را به دم شمشیر زدند، و همة کسانی را که در آن بودند، هلاک ساختند و او کسی را باقی نگذاشت؛ و به‌طوری‌که به حبرون رفتار نموده بود به دَبیرْ و ملکش نیز رفتار کرد، چنان‌که به لِبْنَه و ملکش نیز رفتار نموده بود. ۴۰ پس یوشع تمامی آن زمین یعنی کوهستان و جنوب و هامون وادی‌ها و جمیع ملوک آن‌ها را زده، کسی را باقی نگذاشت و هر ذی نفس را هلاک کرده، چنان‌که‌ یهُوَه، خدای اسراییل، امر فرموده بود. ۴۱ و یوشع ایشان را از قادش بَرْنیع تا غَزّه و تمامی زمین جوشَن را تا جَبَعُون زد. ۴۲ و یوشع جمیع این ملوک و زمین ایشان را در یک‌وقت گرفت، زیرا که یَهُوَه، خدای اسراییل، برای اسراییل جنگ می‌کرد. ۴۳ و یوشع با تمامی اسراییل به اردو در جِلْجال مراجعت کردند). نمونه‌ای دیگر که احمدالحسن آن ‌را در کتاب خویش آورده است، آیات (یوشع 11: 1 – 23) می‌باشد که در آن از جهاد و پیکارهای یوشع بن نون، سخن به میان آمده است. حال آیا این از دورویی نیست که باوجود آیات بسیاری در ارتباط با جهاد در کتاب مقدس، از آن چشم‌پوشی نماییم و به قرآن طعنه وارد نماییم؟!