مهدیین (ع) خلفای رسول الله (ص) و ائمه نیز می‌باشند
بسم الله الرحمن الرحیم و الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آل محمد الأئمة و المهدیین و سلم تسلیما با توجه به اعتقاد ما شیعیان که معتقدیم، حجت خدا با وصیت شناخته می شود، و شخصی تا زمانی که بر او وصیتی نباشد حجت نمی شود. و به این دلیل است ما شیعیان از هزار و چهارصد سال تا به امروز مبدأ شورا را رد می کنیم، زیرا اعتقاد ما این است که زمین از حجت الهی خالی نمی ماند و حجت الهی باید از طرف خدا و رسول خدا (ص) تعیین شده باشد. عن أبي عبد الله (ع) قال: (أترون الموصي منّا يوصي إلى من يريد؟! لا والله ولكن عهد من الله ورسوله (صلى الله عليه وآله وسلم) لرجل فرجل حتى ينتهي الأمر إلى صاحبه). از ابی عبدالله علیه السلام فرمود: (آیا می پندارید که کسی از ما بر شخصی که بخواهد وصیت می کند؟ خیر بخدا قسم ولی آن عهدی از خداوند متعال و رسولش صلی الله علیه و آله است برای مردی تا مردی دیگر تا اینکه امر با صاحبش برسد).الكافي ج۱ ص۳۰۷. بسیاری از مردم به مهدیین اعتراف می کنند، اما به اینکه آنها نیز ائمه هستند اقرار نمی کنند، و ما می گوییم مهدیین که از نسل امام مهدی علیه السلام هستند، پیشوایانی هستند که مردم را به امر خدا هدایت می کنند و حجیت آنها یکی است مانند ائمه علیهم السلام. و اما از لحاظ منزلت در نزد خدا، مقام و منزلت مهدیین کمتر از ائمه علیهم السلام می باشد. پس بر هر منصف نسبت به آل محمد (ع) است که نسبت به آل الله انصاف پیشه کند، اگر چه واقعاً شیعه و پیرو آنهاست، زیرا که امام رضا (ع) فرمود: (شِيعَتُنا الْمُسَلِّمُونَ لِأمْرِنا الْآخِذُونَ بِقَولِنا، الْمُخالِفُونَ لِأعْدائِنا فَمَنْ لَمْ يَکنْ کذالِک فَلَيْسَ مِنّا). یعنی: (شيعيان ما کسانى هستند که در برابر امر ما تسليم اند به قول ما گردن مى نهند و با دشمنان ما مخالف هستند، پس کسى که اين چنين نباشد، او از ما نيست).وسائل الشيعة ج ۱۸ ص ۸۳. در ابتدا، ان شاء الله مسئله ی اینکه مهدیین، خلفای خدا و رسولش، و ائمه نیز می باشند را از آیات و تفاسیر اهل بیت، سپس ادعیه و سپس روایات اهل بیت (ع) بیان می کنیم. (وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ). (خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده اند وعده داده است که آنها را حتماً در زمین خلیفه کند، همانگونه که کسانی که قبل از آنها بودند را خلیفه کرده است. و دینشان را که برایشان پسندیده است را تمکین بخشد. و ترس آنان را به امنیت تبدیل کند. مرا بپرستند و هیچ چیز را شریک من قرار ندهند. و هر کس بعد از آن کفر ورزد فاسق است).النور: ۵۵ عن أمير المؤمنين علیه السلام قال: (… كل ذلك لتتم النظرة التي أوحاها الله تعالى لعدوه إبليس، إلى أن يبلغ الكتاب أجله، ويحق القول على الكافرين ويقترب الوعد الحق، الذي بينه في كتابه بقوله: [وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ]، وذلك إذا لم يبق من الاسلام إلا اسمه، ومن القرآن إلا رسمه، وغاب صاحب الأمر بإيضاح الغدر له في ذلك، لاشتمال الفتنة على القلوب، حتى يكون أقرب الناس إليه أشدهم عداوة له. وعند ذلك يؤيده الله بجنود لم تروها، ويظهر دين نبيه صلى الله عليه وآله على يديه عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ). امیر المومنین (ع) فرمود: (… تمام آن بخاطر آن مهلتی است که خداوند متعال آن را به دشمنش ابلیس وحی فرمود، تا این که آن دوران به پایان خود برسد. و آن کلام بر کافران محقق شود، و وعده ی حق نزدیک شود. آن وعده ای که خداوند آن را در کتابش با این کلام روشن نمود: [خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده اند وعده داده است که آنها را حتماً در زمین خلیفه کند، همانگونه که کسانی که قبل از آنها بودند را خلیفه کرده است]. و آن در زمانی است که از اسلام جز اسمش باقی نمی ماند، و از قرآن جز رسمش (نوشته هایش) باقی نمی ماند. و صاحب الأمر غایب شود، بخاطر خیانت آشکاری که به او در آن می شود. بخاطر چیره شدن فتنه ها بر قلب ها، تا این که نزدیک ترین مردم به او، از بزرگترین دشمنان برای او شود. در آن زمان خداوند او را با سربازانی که آنها را نمی بینید یاری می کند، و دین پیامبرش (ص) را به دست او بر تمام ادیان چیره و پیروز می سازد حتی اگر مورد پسند مشرکان نباشد).الإحتجاج ج ۱ ص ۲۵۶. خداوند متعال وعده داده است که افرادی را خلیفه ی خود قرار دهد، بعد از آنکه عده ای دیگر را خلیفه قرار داده بود. و طبق این حدیث از امیر المؤمنین (ع) این اتفاق در آخر الزمان می افتد. یعنی خداوند متعال مهدیین (ع) را خلیفه ی خود قرار می دهد، بعد از آن که امامان (ع) را خلیفه ی خود قرار داد، و طبعاً خلیفه از جانب خدا و رسولش تعیین شده است، مانند فرموده ی حق تعالی: (وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً…)، (و چون پروردگار تو به فرشتگان گفت من در و زمين جانشينى خواهم گماشت…).البقرة:۳۰. و فرموده ی الله تعالی: (يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ…)، (اى داوود ما تو را در زمين خليفه [و جانشين] گردانيديم).ص:۲۶. همچنین در روایت بعدی این امر روشن تر می شود. روایتی از کعب الأحبار که با توجه به متن آن، نمی تواند از خود او و تفاسیر شخصی اش باشد. بلکه باید این حدیث از رسول الله (ص) به وی رسیده باشد و او ناقل حدیثی از پیامبر (ص) باشد، حتی اگر نامی از ایشان ذکر نکرده است. عن کعب الأحبار قال: (هم اثنا عشر فاذا کان عند انقضائهم فیجعل مکان اثنا عشر، اثنا عشر مثلهم، وکذلک وعد الله هذه الامة فقرا: [وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ]). کعب الأحبار گفت: (آنها دوازده نفر هستند. پس زمانی که آنها به انتها رسیدند، بجای آن دوازده نفر، دوازده نفر دیگر مانند آنها را قرار می دهد. و این چنین خداوند به این امت وعده داده است و این آیه را خواند: [خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده اند وعده داده است که آنها را حتما در زمین خلیفه کند ، همانگونه که کسانی که قبل از آنها بودند را خلیفه کرده است]).تفسیر ابن ابی حاتم ج ۸ ص ۲۶۲۸ ح ۱۴۷۶۹ . الخصال ص ۴۷۴ . عیون اخبار الرضا (ع) ج ۲ ص ۵۵. پس خلفایی که خداوند وعده ی خلافت آن ها را داده است همان دوازده مهدی (ع) هستند که در آخر الزمان جایگزین دوازده امام (ع) می شوند، و تا روز قیامت حکومتداری می کنند، و دولت آنها را دولت عدل الهی نامیده اند. بنابراین آنها (ع) حلفای خداوند متعال هستند که ظلم و ستم را ریشه کن کرده و عدل و داد بر دست آنها جاری می شود. (وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا * وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا * وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا). (قسم به خورشید و تابندگی اش * و ماه در آن هنگام که بعد از او در آید * و روز در آن زمان که روشنش سازد).الشمس: ۳-۱. عن ابي عبد الله علیه السلام قال: ([وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا] يعني رسول الله صلى الله عليه وآله، [وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا] يعني أمير المؤمنين علي بن أبي طالب، [وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا] يعني الائمة منا أهل البيت، يملكون الأرض في آخر الزمان، فيملؤونها قسطاً وعدلاً. المعين لهم كمعين موسى على فرعون، والمعين عليهم كمعين فرعون على موسى). امام صادق (ع) فرمود: ([قسم به خورشید و تابندگی اش] یعنی رسول الله (ص). [و ماه در آن هنگام که بعد از او در آید] یعنی امیر المؤمنین علی بن ابی طالب (ع). [و روز در آن زمان که روشنش سازد] یعنی امامان از ما اهل بیت، که در آخر الزمان مالک زمین خواهند شد و زمین را پر از عدل و داد خواهند کرد. یاری کننده ی آنها مانند کسی است که موسی را در برابر فرعون یاری کند. و یاری کننده ی بر علیه آنان، مانند کسی است که فرعون را در برابر موسی یاری سازد).تفسير فرات ص ۲۱۲ . بحار الانوار ج ۲۴ ص ۸۰ . بحار الانوار ج ۵۳ ص ۱۱۸. [و روز آن زمان که روشنش سازد]، اشاره به افرادی دارد که در آخر الزمان مالک زمین می شوند و آن را پر از عدل و داد می کنند. نکته ی قابل توجه این است که امام صادق (ع) این افراد را با صیغه ی جمع، یعنی امامانی از اهل بیت (ع) معرفی می فرماید. اگر امام صادق (ع) می فرمود امامی از ما اهل بیت، در آن زمان مربوط به یک شخص واحد یعنی قائم (ع) می بود. اما زمانی که امام صادق (ع) می فرماید امامانی از ما اهل بیت یعنی آنها چندین نفر هستند. ممکن است برای برخی این شبهه به وجود آید که منظور از این آیه در زمان رجعت است. در جواب می گوییم: اولاً که امام صادق (ع) فرمود در آخر الزمان و آخر الزمان غیر از زمان رجعت است. در ثانی استعمال فعل مالک می شوند، نشان از آن دارد که امام صادق (ع) خود را جزء این افراد بحساب نیاورده اند. یعنی نفرمودند مالک می شویم. همچنین صفت دنیا را پر از عدل و داد می کنند، مربوط به عالم دنیا می باشد و نه زمان رجعت. پس این آیه مربوط به امامانی (ع) است که در آخر الزمان دنیا را پر از عدل و داد می کنند که آنها امام مهدی (ع) و امامان (ع) از فرزندان ایشان (ع) می باشند. (النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ وَأُوْلُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ إِلَّا أَن تَفْعَلُوا إِلَى أَوْلِيَائِكُم مَّعْرُوفًا كَانَ ذَلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا). (پیامبر به مؤمنان از خودشان سزاوارتر است و همسرانش مادران ایشان هستند و بعضی از خویشاوندان در کتاب خدا نسبت به بعضی دیگر سزاوارتر هستند و نیز از مؤمنان و مهاجرین مقدم هستند. مگر آن که بخواهید به دوستان خود احسان کنید و این در کتاب خدا نگاشته شده است).الأحزاب: ۶. عن أبي عبد الله عليه السلام قال: (لا تعود الامامة في أخوين بعد الحسن والحسين عليهما السلام أبداً، إنها جرت من علي بن الحسين عليهما السلام كما قال عز وجل: [وَأُوْلُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ]. فلا تكون بعد علي بن الحسين عليهما السلام إلا في الأعقاب وأعقاب الأعقاب). امام صادق (ع) فرمود: (پس از حسن و حسین (ع) امامت هرگز به دو برادر بر نمی گردد. بلکه از علی بن الحسین (ع) آن گونه جریان پیدا کرد که خداوند تبارک و تعالی فرموده است: [و بعضی از خویشاوندان در کتاب خدا نسبت به بعضی دیگر سزاوارتر هستند و نیز از مؤمنان و مهاجرین مقدم هستند]. پس بعد از علی بن الحسین (ع) نخواهد بود مگر در اعقاب، یعنی نسل ها و اعقاب اعقاب، یعنی نسل های نسل ها).الكافي ج ۱ ص ۲۸۵ ح ۱. الغیبة الطوسی ص ۲۲۶ ح ۱۹۲. كمال الدين ص ۴۱۴ ح ۱. إثبات الهداة ج ۱ ص ۸۵ ح ۴۸. بحار الأنوار ج ۲۵ ص ۲۵۲ ح ۸. در این آیه و حدیث نیز می بینیم که خویشاوندان رسول الله (ص) که بر مؤمنان و مهاجرین، از خودشان نسبت به خودشان، سزاوارترند، بعد از امام حسن (ع) و امام حسین (ع) در امام زین العابدین (ع) است و دیگر به برادر منتقل نخواهد شد. و اگر خوب دقت کنیم امام صادق (ع) می فرماید: در اعقاب و اعقابِ اعقاب. اگر منظور امام صادق (ع) فقط به امامان (ع) از فرزندان امام حسین (ع) می بود ، کلمه ی اعقاب یعنی نسل ها کفایت می کرد. اما بکار بردند اعقابِ اعقاب یعنی نسل های نسل ها نشان دهنده ی افرادی جز امامان می باشد که آنها همان مهدیین (ع) هستند. همچنین اگر دقت فرمایید در ابتدای حدیث آمده است [پس از حسن و حسین (ع) امامت هرگز به دو برادر بر نمی گردد… پس بعد از علی بن الحسین (ع) نخواهد بود مگر در اعقاب، یعنی نسل ها و اعقاب اعقاب، یعنی نسل های نسل ها]، به عبارتی دیگر، امامت بعد از ائمه به مهدیین منتقل می شود که آنها اعقاب اعقاب، یعنی نسل های نسل ها، و امام (ع) و خلفای خدا بر زمین هستند. (بَلْ كَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ وَ أَعْتَدْنا لِمَنْ كَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِيراً). (بلكه رستاخيز را دروغ خواندند و براى هر كس كه رستاخيز را دروغ خواند آتش سوزان آماده كرده ايم).الفرقان: ۱۱. عن المفضل بن عمر قال: قلت لأبي عبد الله (ع): (ما معنى قول الله عز وجل [بَلْ كَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ وَ أَعْتَدْنا لِمَنْ كَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِيراً]. قال لي: إن الله خلق السنة اثني عشر شهراً وجعل الليل اثنتي عشرة ساعة وجعل النهار اثنتي عشرة ساعة و منا اثني عشر محدثاً وكان أمير المؤمنين (ع) من تلك الساعات). از مفضل فرزند عمر گفت از حضرت ابا عبد الله (ع) پرسيدم: (معنی كلام خداوند متعال: (بلكه رستاخيز را دروغ خواندند و براى هر كس كه رستاخيز را دروغ خواند آتش سوزان آماده كرده ايم) فرمود: خداوند سال را دوازده ماه آفريد، و شب را دوازده ساعت قرار داد، و روز را دوازده ساعت، و از ما دوازده محدث است و امير مؤمنان (ع) از آن ساعات است). قال أبو عبد الله جعفر بن محمد (ع): الليل اثنتا عشرة ساعة و النهار اثنتا عشرة ساعة والشهور اثنا عشر شهرا و الأئمة اثنا عشر إماماً و النقباء اثنا عشر نقيباً و إن عليا ساعة من اثنتي عشرة ساعة وهو قول الله عز وجل: [بَلْ كَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ وَ أَعْتَدْنا لِمَنْ كَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِيراً]. از ابا عبدالله جعفر بن محمد (ع) روايت شده: (شب دوازده ساعت است و روز دوازده ساعت و ماه ها دوازده اند و امامان دوازده تا و نقبا دوازده، و علی (ع) يک ساعتی از دوازده ساعت است و آن فرموده ی خداوند متعال است: (بلكه رستاخيز را دروغ خواندند و براى هر كس كه رستاخيز را دروغ خواند آتش سوزان آماده كرده ايم).غيبت شیخ نعمانى ص۸۵. و در این روایت بسیار آشکار می باشد که روز بیست و چهار ساعت است، و حضرت امیر مؤمنان (ع) یکی از آن ساعتهاست، و ائمه (ع) دوازده ساعت شب هستند بدین معنا که ایشان (ع) در دولت طغیانگران زندگی می کردند که حق آنها (ع) غصب و به آنها (ع) ظلم شدیدی شد؛ و مهدیین دوازده ساعت روز می باشند که ظلم را ریشه کن خواهند ساخت و اثری از حکومت های طغیانگران نخواهد ماند و آن همان دولت عدل الهی است، و تفسیر آیه ی زیر از امام محمد باقر (ع) آن را روشن تر می سازد که مهدیین باطل را می میرانند و دولت عدل الهی را پایه گذاری می کنند. (الَّذِينَ إِن مَّكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنكَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ). (همان كسانى كه چون در زمين به آنان توانايى دهيم نماز برپا مى دارند و زكات مى دهند و به كارهاى پسنديده وا مى دارند و از كارهاى ناپسند باز مى دارند و فرجام همه ی كارها از آن خداست).الحج:۴۱. عن أبي جعفر الباقر (ع) قال: ([الَّذِينَ إِن مَّكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنكَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ]. هذه لآل محمد المهدي (ع) وأصحابه يملكهم الله مشارق الأرض ومغاربها ويظهر الدين ويميت الله عز وجل به وأصحابه البدع والباطل كما أمات السفهة الحق حتى لا يرى أثر من الظلم، ويأمرون بالمعروف وينهون عن المنكر ولله عاقبة الأمور). از امام محمد باقر (ع) فرمود: ([همان كسانى كه چون در زمين به آنان توانايى دهيم نماز برپا مى دارند و زكات مى دهند و به كارهاى پسنديده وا مى دارند و از كارهاى ناپسند باز مى دارند و فرجام همه ی كارها از آن خداست]. اين آيه برای آل محمد المهدی (ع) و يارانش است كه خداوند آنها را بر مشرق و مغرب زمين تمكين می دهد و دين را ظاهر می كند و خداوند به دست آنان بدعتها و باطل را می ميراند همچنان كه بی خردان حق را بميرانند تا اينكه اثری از ظلم نماند، و امر به معروف و نهی از منكر می كنند و فرجام همه ی کارها از آن خداست).إلزام الناصب، شيخ اليزدي ج۱ ص۷۱. در ادعیه در دعائی از اهل بيت (ع) درباره ی حضرت مهدی (ع) روايت شده. بعد از صلوات بر ایشان (ع). (اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى وُلاةِ عَهْدِهِ وَالاَْئِمَّةِ مِنْ بَعْدِهِ وَبَلِّغْهُمْ آمآلَهُمْ وَزِدْ فى آجآلِهِمْ وَاَعِزَّ نَصْرَهُمْ وَتَمِّمْ لَهُمْ ما اَسْنَدْتَ اِلَيْهِمْ مِنْ اَمْرِكَ لَهُمْ وَثَبِّتْ دَعآئِمَهُمْ وَاجْعَلْنا لَهُمْ اَعْواناً وَعَلى دينِكَ اَنْصاراً فَاِنَّهُمْ مَعادِنُ كَلِماتِكَ وَخُزّانُ عِلْمِكَ وَاَرْكانُ تَوْحيدِكَ وَدَعآئِمُ دينِكَ وَوُلاةُ اَمْرِكَ وَخالِصَتُكَ مِنْ عِبادِكَ وَصَفْوَتُكَ مِنْ خَلْقِكَ وَاَوْلِيآؤُكَ وَسَلاَّئِلُ اَوْلِيآئِكَ وَصَفْوَةُ اَوْلادِ نَبِيِّكَ وَالسَّلامُ عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمْ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ). (خدايا درود فرست بر پيمانداران و پيشوايان [ائمه] پس از او [یعنی پس از امام مهدی (ع)] و آنان را به آرزوهاشان برسان و عمرشان را طولانى گردان و شوكتمند كن پيروزيشان را، و كامل كن براى آنها آنچه از دستورات خود را كه به آنها مستند كردى و پايه هاى (حكومت) آنان را پا بر جا كن و ما را از اعوان آنها و از ياران دين و آئينت قرار ده، زيرا كه آنها معادن كلمات (و فرامين) تو و خزينه دارهاى دانش تواند، و آنهايند اركان يگانه پرستيت و استوانه هاى دينت و سرپرستان دستورت و زبده هاى از بندگانت و برگزيدگان از آفريدگانت و بندگان مقربت و نژاد دوستانت و چكيده فرزندان پيامبرت و سلام بر او و بر ايشان و رحمت خدا و بركاتش).مكيال المكارم ج ۲ – ميرزا محمد تقي الأصفهاني ص ۷۳. (اللَّهُمَّ أَعْطِهِ فِي نَفْسِهِ وَذُرِّيَّتِهِ وَشِيعَتِهِ وَرَعِيَّتِهِ وَخَاصَّتِهِ وَعَامَّتِهِ وَعَدُوِّهِ وَجَمِيعِ أَهْلِ الدُّنْيَا مَا تُقِرُّ بِهِ عَيْنَهُ وَتَسُرُّ بِهِ نَفْسَهُ وَبَلِّغْهُ أَفْضَلَ مَا أَمَّلَهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ). تا آنجا که ایشان (ع) می فرماید: (وَ صَلِّ عَلَى وَلِيِّكَ وَوُلاةِ عَهْدِكَ وَالْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِهِ وَمُدَّ فِي أَعْمَارِهِمْ وَزِدْ فِي آجَالِهِمْ وَبَلِّغْهُمْ أَقْصَى آمَالِهِمْ دِيناً وَدُنْيَا وَآخِرَةً إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ). در دعائی از اهل بيت (ع) در حق حضرت مهدی (ع) این چنین آمده است: (بار خدايا! به او عطا كن [یعنی به امام مهدی (ع)] براى خودش و فرزندانش، و پيروانش و رعيتش و خاصانش و همه ی آنانكه فرمانش برند و دشمنانش و همه ی اهل دنيا آنچه كه ديدگانش را به آن روشن كنى و دلش را به آن شاد نمايى و او را د ردنيا و آخرت به برترين آرزوهايش برسان، به يقين تو بر هر چيز توانايى). تا آنجا که ایشان (ع) می فرماید: (و بر وليّت [امام مهدی (ع)] و زمامداران پایبند به عهدت كه امامان از فرزندانش هستند درود فرست، و بر عمرشان بيفزا و به طول حياتشان فزونى بخش، و به نهايت آرزوهاى دينى و دنيوى و اُخرويشان برسان كه به يقين تو بر هر چيز توانايى).مصباح المتهجد شيخ طوسي ص ۴۰۵. در دعائيكه از اهل بيت (ع) نقل شده است: (اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْقائمِ بأمركَ، مُحَمَد بْنِ الْحَسَنِ ألْمَهدي عَلَیْهِ وَعَلى آبائِهِ أفْضلَ ألصَلاةِوَالسَلام في هذِهِ السّاعَةِ وَفي کُلِّ ساعَةٍ وَلِیّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَلیلاً وَمؤيداً، حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَولاً وَعَرضاً، وَتَجْعَلَهَ وَذُرِيَتَهُ مِنَ اَلأئمَة َاَلْوَارِثين). (خداوندا! براى دوستت، بپاخواسته ى به فرمانت، محمد بنِ الحسن آن هدايت کننده، كه به او و به پدرانش برترين درود و سلام باد، در اين ساعت و در هر ساعتى، دوست و نگهبان و پيشوا و ياور و راهنما و ياور باش. تا اين كه زمين را به اطاعت او درآورى، و او را در طول و عرض آن امتداد بخشى. او و نسلش را از پيشوايان [امامان] و وارثين قرار دهى).بحار الأنوار ج ۴۹: ص ۳۴۹. (إني أتوجه إليك، وأتوسل إليك… وأستشفع إليك بنبيك نبي الرحمة محمد صلى الله عليه وآله تسليما). سپس ائمه (ع) را می شمارد تا اينكه به امام مهدی (ع) می رسد: (… يا محمد يا أبا القاسم، بأبي أنت وأمي، إلى الله أتشفع بك، و بالأئمة من ولدك). در يكی از دعاهایی از امام سجاد (ع) فرمود: (خداوندا به تو روی می آورم و به تو التماس می كنم… و شفاعت می جويم به پيامبرت، پيامبر رحمت محمد صلی الله علیه و آله تسلیما). سپس ائمه را می شمارد تا اينكه به امام مهدی (ع) می رسد: (… ای محمد ای ابو القاسم پدر و مادرم به فدايت، بوسیله ی خدا از تو شفاعت می جویم، و به ائمه از فرزندانت).صحيفه ی سجاديه – امام سجاد (ع) ص۹۰. از امام حسن عسكری (ع) فرمود: امام حسین (ع) روز پنجشنبه سوم شعبان متولد شد پس روزه بگير آن روز را و اين دعاء را بخوان: (اَللّـهُمَّ اِنّي اَساَلُكَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ في هذَا الْيَوْمِ، الْمَوْعُودِ بِشَهادَتِهِ قَبْلَ اْستِهْلالِهِ وَوِلادَتِهِ. …الْمُعَوَّضِ مِنْ قَتْلِهِ اَنَّ الاْئِمَّةَ مِنْ نَسْلِهِ، وَالشِّفاءَ في تُرْبَتِهِ، والْفَوْزَ مَعَهُ في اَوْبَتِهِ، والاْوصِياءِ مِنْ عِتْرَتِهِ بَعْدَ قائِمِهِمْ وَغَيْبَتِهِ حَتّى يُدْرِكُوا الاْوْتارَ، وَيَثْأَرُوا الثّارَ، وَيُرْضُوا الْجَبّارَ، وَيَكُونُوا خَيْرَ اَنْصار، صَلَّى اللهُ عَلَيْهِمْ مَعَ اْختِلافِ اللَّيلِ وَالنَّهارِ، اَللّـهُمَّ فَبِحَقِّهِمْ اِلَيْكَ اَتَوَسَّلُ وَاَسْأَلُ سُؤالَ مُقْتَرف مُعْتَرف مُسيئ اِلى نَفْسِهِ، مِمَّا فَرَّطَ في يَوْمِهِ وَاَمْسِهِ يَسْأَلُكَ الْعِصْمَةَ اِلى مَحَلِّ رَمْسِهِ). (خدايا از تو مى خواهم به حق مولود در اين روز، كه به شهادتش وعده داده شد پيش از برخاستن صدايش و قبل از ولادتش… مدد يافته به يارى، روز بازگشت، پاداش شهادتش اينكه امامان از نسل اويند، و شفا در كام اوست، و پيروزى با اوست در گاه بازگشتش، و جانشينان از خاندانش پس از قيام كننده شان و غيبت او، تا انتقام گيرند و خونخواهى نمايند، و حضرت جبّار را خشنود سازند و بهترين ياران دين حق شوند، درود خدا بر ايشان همگام با رفت و آمد شب و روز. خدايا! به حق آنان به تو توسّل مى جويم و از تو درخواست مى كنم درخواست گنهكار معترف به گناه و بد كرده به خود با امورى كه در امروز ديروزش كوتاهى نموده، از تو تا هنگام رفتن در گورش پناه مى خواهد…).مفاتيح الجنان ص۲۲۲، ضياء الصالحين ص ۳۱، مصباح الكفعمي. جانشینان نمی توانند باشند مگر حجت، و حجت حجیت ندارد مگر با وصیت، و مهدیین (ع) در وصیت رسول الله (ص) ذکر شده اند، و این ادعیه و روایات بسیار روشن می باشند. از حضرت صَّادِقِ (ع) فرمود: هر روز با اين زيارتشان بايد كرد و خصوصاً در روز عرفه: (السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ الْحَسَنِ صَاحِبَ الزَّمَانِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَعَلَى عِتْرَتِكَ الطَّاهِرَةِ الطَّيِّبَةِ يَا مَوَالِيَّ كُونُوا شُفَعَائِي فِي حَطِّ وِزْرِي وَخَطَايَ آمَنْتُ بِاللَّهِ وَبِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَ أَتَوَالَى آخِرَكُمْ بِمَا أَتَوَالَى أَوَّلَكُمْ وَبَرِئْتُ مِنَ الْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ وَاللَّاتِ وَالْعُزَّى. يَا مَوَالِيَّ أَنَا سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَحَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ وَعَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاكُمْ وَوَلِيٌّ لِمَنْ وَالَاكُمْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَلَعَنَ اللَّهُ ظَالِمِيكُمْ وَغَاصِبِيكُمْ وَلَعَنَ اللَّهُ أَشْيَاعَهُمْ وَأَتْبَاعَهُمْ وَأَهْلَ مَذْهَبِهِمْ وَ أَبْرَأُ إِلَى اللَّهِ وَإِلَيْكُمْ مِنْهُمْ). (…سلام بر تو اى مولايم اى ابا محمد حسن بن على، سلام بر تو اى مولايم اى ابا القاسم، محمد بن حسن صاحب زمان، درود خدا بر تو و بر عترت پاک و پاكيزه ات، اى سرپرستان من، شما در ريختن بار گناه و خطاهايم شفيعان من باشيد، من به خدا و آنچه به شما نازل شده، ايمان آوردم، و دوست دارم آخرين شما را همانگونه كه دوست دارم اولين شما را، و از جبت و طاغوت و لات و عزّى بيزار شدم، اى سرپرستانم من در صلحم، با آنكه با شما صلح كرد، و در جنگم با آنكه با شما جنگيد و دشمنم با كسى كه با شما دشمنى ورزيد، و دوستم با كسى كه با شما دوستى كرد، تا روز قيامت، خدا ستم كنندگان بر شما و غاصبان حق شما را لعنت كند و خدا شيعيان و پيروان اهل مذهب آنان را لعنت نمايد، من به پيشگاه خدا و شما، از آنان بيزارى مى جويم….).اقبال، سید علی بن طاووس در زیارت جامع. و در این دعاء روشن می شود که مهدیین از عترت خاص امام مهدی (ع) هستند و برگزیدگان الهی، از آنجائیکه امام (ع) فرزندان بسیاری دارد اما تنها یکی از آنها جانشین و خلیفه خواهد بود _مانند فرزندان حضرت یعقوب (ع)_ آن شخصی که در وصیت ذکر شده و نامش احمد می باشد، که در نتیجه ائمه ی یازده گانه از فرزندان مهدی اول (ع) خواهند بود. (اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفى وَعَلِي الْمُرْتَضى وَفاطِمَةَ الزَّهْراَّءِ وَالْحَسَنِ الرِّضا وَالْحُسَيْنِ الْمُصَفَّى وَجَميعِ الاْوْصِياَّءِ مَصابيحِ الدُّجى وَاَعْلامِ الْهُدى وَمَنارِ التُّقى وَالْعُرْوَةِ الْوُثْقى وَالْحَبْلِ الْمَتينِ وَالصِّراطِ الْمُسْتَقيمِ. وَصَلِّ عَلى وَلِيِّكَ وَوُلاةِ عَهْدِكَ وَالاْئِمَّةِ مِنْ وُلْدِهِ وَمُدَّ في اَعْمارِهِمْ وَزِدْ في اجالِهِمْ وَبَلِّغْهُمْ اَقْصى آمالِهِمْ ديناً وَدُنْيا وَآخِرَةً اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَى ءٍ قَديرٌ). (خدايا درود فرست بر محمد مصطفى و على مرتضى و فاطمه زهرا و بر حسن رضا و بر حسين مصفى و تمامى اوصياء كه چراغهاى تاريكى و نشانه هاى هدايت و مشعلهاى پرهيزكارى و دست آويزهاى محكم و رشته هاى استوار و راه راست اند. و درود فرست بر ولى خود و سرپرستان عهد و پيمانت و امامان از نسل او [یعنی از نسل امام مهدی (ع)] و عمرشان را دراز گردان و مدت زندگانيشان را زياد كن و به منتهاى آرزوهاشان در دين و دنيا و آخرت برسان كه تو بر هر چيزى قادر و توانايى).مفاتيح الجنان ص ۸۵. بحارالأنوار ج: ۹۹ ص: ۱۱۴. در روایات عن أمير المؤمنين قال: قال رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله في اللّيلة الّتي كانت فيها وفاته لعليّ عليه السّلام: (يا أبا الحسن أحضر صحيفة ودواة فأملى رسول اللّه صلّى اللّه عليه وآله وصيّته حتّى انتهى إلى هذا الموضع فقال: يا عليّ إنّه سيكون بعدي إثنا عشر إماماً، ومن بعدهم إثنا عشر مهديّا… فإذا حضرته الوفاة فليسلّمها إلى ابنه محمّد المستحفظ من آل محمّد عليهم السّلام، فذلك إثنا عشر إماماً، ثمّ يكون من بعده إثنا عشر مهديّاً؛ فإذا حضرته الوفاة فليسلّمها إلى ابنه أوّل المقرّبين له ثلاثة أسامي اسم كاسمي واسم أبي، و هو عبد اللّه وأحمد والاسم الثّالث المهديّ وهو أوّل المؤمنين). از امير مؤمنان عليه السّلام از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله روايت كرده كه آن حضرت در همان شبى كه رحلتش واقع شد به على عليه السّلام فرمود: (اى ابا الحسن كاغذ و دواتى بياور و حضرت رسول اكرم (ص) وصيت خود را املاء فرمود و على مى نوشت تا بدين جا رسيد كه فرمود: يا على! بعد از من دوازده امام مى باشند و بعد از آنها دوازده مهدى… و چون وفات او برسد آن (خلافت) را به فرزندش محمد كه مستحفظ از آل محمّد (ص) است، تسليم مى كند، و ايشان دوازده امامند. بعد از آن دوازده مهدى مى باشند. پس وقتى كه وفات او رسید آن (خلافت) را به فرزندش كه نخستین مهديین است مى سپارد، و براى او سه نام است؛ یک نامش مانند نام من، و نام ديگرش نام پدر من است و آنها عبد الله و احمد هستند، و نام سوّمين مهدى است و او اوّلين مؤمنان است).غیبت شیخ طوسی – متن عربی فارسی ص ۳۰۰. قال أمير المؤمنين (ع): (… وليُبنينّ بالحيرة مسجد له خمسمائة باب يصلي فيه خليفة القائم عجل الله تعالى فرجه لأن مسجد الكوفة ليضيق عنهم، وليصلين فيه إثنا عشر إماماً عدلاً). از امير المؤمنيين (ع) روايت است فرمود: (… پس بسازد در حيره مسجدی كه پانصد درب داشته باشد. در آن نماز گذارد خليفه [جانشين] قائم (ع)، زيرا كه مسجد كوفه كوچكشان باشد؛ و در آن نماز گذارند دوازده امام عادل).تهذيب الأحكام شیخ طوسي ج۳ ص۲۵۳. بلال بن فروة عن النبي (ص) أنه قال: (لن تهلك هذه الأمة حتى يليها اثنا عشر خليفة كلهم من أهل النبي، كلهم يعمل بالحق، ودين الهدى، منهم رجلان، يملك أحدهما أربعين سنة، والآخر ثلاثين سنة). بلال بن فروه از رسول خدا (ص): اين امت به هلاكت نمی رسد مگر آن وقت كه دوازده خليفه همه از اهل پيامبر بیایند، همه ی آنها عمل به حق كنند و دين هدايت، دو مرد از آنهاست که يكی چهل سال و ديگری سی سال حكم كند).شرح الأخبار ج ۳ ص ۴۰۰. و در روایت فوق آنها را “خلیفه” یاد کردند، همانطور که قبلاً توضیح داده شد که خلیفه تنها با وصیت شناخته می شود، مانند وصیت خدا بر آدم (ع)، داوود (ع) و طالوت (ع). گفته های برخی از علمای پیشین السيد المرتضى (رحمه الله) قال تعليقاً على رواية: (… القائم والقوام من بعده …). قال: (إنا لانقطع بزوال التكليف عند موت المهدي (ع) بل يجوز أن يبقى بعده أئمة يقومون بحفظ الدين ومصالح أهله ولايخرجنا ذلك عن التسمية بالإثني عشري لأنا كلفنا أن نعلم إمامتهم وقد بيّنا ذلك بياناً شافياً فانفردنا بذلك عن غيرنا). سید مرتضی (ره) در توضیح و تعلیق روایت: (… قائم و قوام بعد از او …) می گوید: (تکلیف با وفات امام مهدی (ع) منقطع و زوال نمی یابد بلکه جایز است ائمه ای بعد از او حضور یابند تا به حفظ دین و مصالح اهل آن، حکومتداری کنند و این امر ما را از تسمیه ی اثنی عشری خارج نمی سازد بلکه ما مکلف به شناخت امامت ایشان هستیم و آن را با تبیانی روشن بیان کردیم پس به همین سبب در این مسیر از غیر منفرد گشتیم).بحار الأنوار ۱۴۸/۵۳. و سید مرتضی از بزرگان علمای معاصر ما می باشد و در حشمت او همین کفایت می کند که شاگرد و تربیت یافته ی دامان شیخ مفید (ره) بوده و شیعه بر علم و فضلیّت او شاهد و گواه است. الشيخ الكفعمي في المصباح حسب ما نقله عنه الميرزا النوري والعلامة المجلسي واليك ما نقله الميرزا النوري قال: ( قال الشيخ الكفعمي في مصباحه: [روى يونس بن عبد الرحمن عن الرضا (ع) انه كان يأمر بالدعاء لصاحب الأمر (ع) بهذا الدعاء: اللهم ادفع عن وليك… الى آخره] وانه ذكر في آخره: [اللهم صلِ على ولاة عهده والأئمة من بعده…] الى آخر ما تقدم قريب منه. وقال (الكفعمي) في الحاشية: [أي صل عليه أولاً، ثم صل عليهم ثانياً من بعد أن تصلي عليه ويريد بالائمة من بعده أولاده لأنهم علماء أشراف والعالم إمام من اقتدى به ويدل عليه قوله: [والأئمة من ولده] في الدعاء المروي عن المهدي عليه السلام). شیخ کفعمی در مصباح بر حسب آنچه که میرزا نوری و علامه مجلسی نقل کرده اند، این متن آنچه که میرزا نوری نقل کرده است: شیخ کفعمی در مصباح خود می گوید: یونس بن عبد الرحمن از امام رضا (ع) روایت کرده که امام (ع) همواره در باب دعاء برای صاحب امر بر اثر این دعا سفارش و تأکید می کرد: ([بار الهی دفع کن از ولّی خویش…] و در مقطع دیگر فرمود: [بار الهی بر والیان عهد او و ائمه ی بعد از او درود فرست…] تا آخر. و کفعمی در حاشیه می گوید: یعنی: [ابتدا بر او درود فرست [یعنی امام مهدی (ع)] سپس بر ائمه ی بعد از او. و مقصود ایشان، ائمه از فرزندان حضرتش (ع) می باشند؛ زیرا آنان علماء و اشراف می باشند؛ و عالم امام کسی است که به او اقتداء می کنند و این فرموده ی حضرت بر این امر دلالت می کند که در دعای روایت شده، فرمود: [و ائمه از فرزندانش]).النجم الثاقب ۲/۷۲/بحار۹۹/۱۲۵. السيد علي بن طاووس (رحمه الله) في جمال الأسبوع قال معلقاً على ذكر الصلاة على ذرية الإمام المهدي (ع) في بعض الأدعية: (وقد تضمن هذا الدعاء قوله عليه السلام: [اللهم صل على ولاة عهده والأئمة من بعده] ولعل المراد بذلك أن الصلوة على الأئمة يرتبهم في أيامه للصلوة بالعباد في البلاد والأئمة في الأحكام في تلك الأيام وان الصلوة عليهم تكون بعد ذكر الصلوة عليه صلوات الله عليه بدليل قوله: [ولاة عهده] لأن ولاة العهود يكونون في الحيوة فكأن المراد: [اللهم صل (بعد الصلوة عليه) على ولاة عهده والأئمة من بعده]. وقد تقدم في الرواية عن مولانا الرضا عليه السلام: [والأئمة من ولده] ولعل هذه قد كانت: [صل على ولاة عهده والأئمة من ولده] فقد وجدت ذلك كما ذكرناه في نسخة غير ما رويناه وقد روى إنهم من أبرار العباد في حياته ووجدت رواية متصلة الإسناد بأن للمهدي صلوات الله عليه أولاد جماعة ولاة في أطراف بلاد البحار على غاية عظيمة من صفات الأبرار…). سید بن طاووس (ره) در جمال الاسبوع در ذکر صلوات بر ذریه ی امام مهدی (ع) در برخی ادعیه، می گوید: (و این فرموده ی حضرت (ع) این دعا را شامل شده: (خداوندا درود فرست بر والیان عهد او و ائمه ی بعد از او) و شاید [درود بر ائمه] مراد از آن این باشد که در ایام ظهور آنها را برای بر پا کردن نماز به امامتشان ذکر می کند و [ذکر] ائمه در احکام در آن روزها باشد، و اینکه درود بر آنان بعد از درود بر خود حضرت (ع) صورت می پذیرد که بدلیل فرموده اش: (والیان عهد او) است؛ زیرا والیان عهدها در حیات زندگی می باشند، پس گویی مقصود: [خداوندا (بعد از دورد بر او) بر والیان عهد او و ائمه ی بعد از او درود فرست]. و در روایت از مولایمان امام رضا (ع) که قبلاً تقدیم شد، فرمود: (و ائمه از فرزندانش) و شاید در حقیقت اینگونه باشد: (خداوندا بر والیان عهد او و ائمه از فرزندانش، درود فرست) که این امر را در نسخه ای غیر از این که در آن روایت شده، یافتم، و روایت شده که آنان (والیان عهد) از بندگان نیک سرشت در حیات حضرت می باشند؛ و روایتی داری سند متصل به آن و معتبر یافتم مبنی بر اینکه امام مهدی (ع) صاحب اولاد و تعدادی از فرزندان در اطراف کشورها و سرزمین های دریایی می باشند که در غایت صفات نیکان و صاحبان کمال هستند…).جمال الاسبوع ص ۳۱۰. الشهيد السيد محمد باقر الصدر (رحمه الله) فقد نقل عنه في كتاب (المجتمع الفرعوني)، والذي هو عبارة عن تقرير محاضرات ألقاها الشهيد الصدر قال: (… فالمهدي (ع) سوف يدمر كل أسباب الفساد والانحراف وعلى رأسها الظلم والجور ويؤسس مجتمع القسط والعدل ويرسم له مناهجه في جميع مجالات الحياة الإنسانية ثم يأتي بعده أثني عشر خليفة يسيرون في الناس وفق تلك المناهج التي وضعت تحت اشراف الحجة المهدي (ع) وخلال فترة ولاية الأثني عشر خليفة يكون المجتمع في سير حثيث نحو التكامل والرقي ويكون الإنسان بمستوى من العلم والأخلاق ما لا يحتاج إلى رقيب غير الله تعالى وعند ذلك يتحقق البلاغ بوراثة الصالحين الأرض. قال تعالى: [وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ * إِنَّ فِي هَذَا لَبَلَاغاً لِّقَوْمٍ عَابِدِينَ]). شهید سید محمد باقر صدر (ره) در کتاب (مجتمع فرعونی) که عبارت از سخنرانی ها و کنفرانس های شهید صدر بوده، ذکر می کند: (مهدی به زودی تمام اسباب فساد و انحراف که در رأس آن ظلم و ستم بوده را ریشه کَن خواهد کرد و جامعه ای بر پایه ی مساوات و عدالت بر پا می کند و در تمام مجال های زندگی انسانی، راه و روش های خود را پایه گذاری خواهد کرد سپس بعد از او دوازده خلیفه می آیند که مردم را طبق آن راه و روش ها که تحت سر پرستی امام حجت بن الحسن (ع) بنیانگذاری شده اند، سیر می کنند و در طی حکومتداری این دوازده خلیفه، جامعه ی انسانی به سوی رشد و کمال ارتقاء می یابد و انسان به حد اعلایی از علم و معرفت و اخلاق و بینش دست می یابد و به هیچ مراقبتی به جز مراقب خداو نیازی ندارد و در آن مرحله است که ابلاغ وراثت زمین توسط بندگان شایسته و نیکوکار تحقق می یابد. خداوند فرمود: [و در حقيقت در زبور پس از تورات نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد * به راستى در اين [امور] براى مردم عبادت پيشه ابلاغى [حقيقى] است]).المجتمع الفرعوني ص۱۷۵ الباب الرابع الفصل الثالث. وقد ذكر السيد الصدر (ره) كلاماً طويلاً في هذا الموضوع ننقل جزءاً منه للاختصار قال: (… ومن هنا سيقوم الإمام المهدي (ع) بتعيين ولي عهده أو خليفته خلال حياته وربما في العام الأخير، ليكون هو الرئيس الأعلى للدولة العالمية العادلة بعده والحاكم الأول لفترة حكم الأولياء الصالحين. وبالرغم من أن هذا الحاكم الأول قد يكون هو أفضل من الأحد عشر الآتين بعده بإعتبار انه نتيجة تربية الإمام المهدي (ع) شخصياً والمعاصر لأقواله وأفعاله وأساليبه بخلاف من يأتي بعده من الحاكمين. بالرغم من ذلك فإنه سيفرق فرقاً كبيراً عن المهدي (ع) نفسه إلى حد يصدق (إنه لا خير في الحياة بعده) … إلى أن يقول: … نعم لاشك أن الإمام المهدي (ع) قبل وفاته قد أكد وشدد بإعلانات عالمية متكررة على ضرورة إطاعة خليفته وعلى ترسيخ (حكم الإولياء الصالحين) في الأذهان ترسيخاً عميقاً إلا أن البشرية حيث لا تكون بالغة درجة الكمال المطلوب فإنها ستكون مظنة العصيان والتمرد في أكثر من مجال…). شهید صدر در مورد مهدی اول [فرزند امام مهدی (ع)] و مهدیین یازده گانه بعد از ایشان کلامی طولانی عرضه می کند که جزئی از آن را برای اختصار نقل می کنیم: (… و از اینجاست که امام مهدی (ع) به تعیین ولی امر یا خلیفه ای در زمان عمر خویش چه بسا در سال اخیر، اقدام خواهد کرد که او رئیس و حاکم دولت عدل الهی بعد از ایشان و اولین حاکم در حکومتداری اولیاء و صالحان می باشد؛ و علاوه بر آن، این حاکم اول افضل تر و برتر از یازده حاکم بعد از خود، می باشد به اعتبار اینکه او دست پرورده و پرورش یافته در دامان امام مهدی (ع) و برگرفته از خُلق و خوی و منش و اقوال و افعال و اسلوب تربیتی حضرتش می باشد، بر خلاف حاکمانی که بعد از او می آیند. علی رغم آن، او تفاوت چشم گیری با مهدی (ع) خواهد داشت به حدی که مصداق این کلام می شود (خیری در زندگانی بعد از او نخواهد بود…). تا آنجا که شهید صدر می گوید: [… آری شکی نیست که امام مهدی (ع) قبل از وفات خویش بر ضرورت اعلان جهانی بر وجوب اطاعت از خلیفه ی خویش و ترسیخ حکم اولیای صالحین در اذهان عموم، تأکید و سفارش خواهند کرد. جز اینکه بشریّت به حدی از کمال و بینش نرسیده باشد پس چنین جامعه ای در معرض عصیان و عدم اطاعت و در بیشتر موارد سرپیچی از دستورات را خواهد داشت …).تاریخ ما بعد ظهور ص۶۴۶. الشيخ علي النمازي صاحب كتاب مستدرك سفينة البحار قال معلقاً على أحد الروايات التي تنص على ذرية الإمام المهدي (ع): (هذا مبيّن للمراد من رواية أبي حمزة ورواية منتخب البصائر ولا إشكال فيه وغيرها مما دل على ان بعد الإمام القائم (ع) إثني عشر مهدياً وإنهم المهديون من أوصياء القائم والقوام بأمره كي لا يخلو الزمان من حجة). شیخ علی نمازی صاحب کتاب مستدرک سفینة البحار، در گزاره ی یکی از روایاتی که بر ذریه ی امام مهدی (ع) دلالت می کند، می گوید: (این بیانگر مقصود از روایت ابی حمزه و روایت منتخب البصائر می باشد و هیچ اشکالی در آن و غیر آنچه که بر وجود دوازده مهدی بعد از حضرت قائم (ع) که اوصیای ایشان و قائم به امر ایشان هستند، دیده نمی شود، تا زمین و زمان خالی از حجت خدا نباشد).مستدرك سفينة البحار ۱۰ /۵۱۷. و شریف مرتضی بر روایت فوق، بر جمله ی موجود در آن (قوام بعد از او) و بر روایات مهدیین که بعد از امام مهدی (ع) خلافت و حکومتداری می کنند، نوشت: (قال الشريف المرتضى (رحمه الله) في المجموعة الثالثة من رسائله ۱۴۵: (أن قلنا بوجود إمام بعده خرجنا من القول بالاثني عشرية، وان لم نقل بوجود إمام بعده أبطلنا الأصل الذي هو عماد المذهب، وهو قبح خلو الزمان من الإمام… يجوز أن يبقى العالم بعده زماناً كثيراً، ولايجوز خلو الزمان بعده من الأئمة ويجوز أن يكون بعده عدة أئمة يقومون بحفظ الدين ومصالح أهله، وليس يضرنا ذلك فيما سلكناه من طرق الإمامة لأن الذي كلفنا إياه وتعبدنا منه أن نعلم إمامة هؤلاء الإثنى عشر، ونبينه بياناً شافياً … ولا يخرجنا هذا القول عن التسمي بالإثني عشرية لأن هذا الاسم عندنا يطلق على من يثبت إمامة اثني عشر إماماً، وقد أثبتنا نحن ولا موافق لنا في هذا المذهب، فانفردنا نحن بهذا الاسم دون غيرنا). انتهى. شریف مرتضی (ره) در مجموعه ی سوم از رسایل ۱۴۵ خود می گوید: (اگر از وجود امام و خلیفه بعد از حضرت حجت (ع) سخن گوییم، از قول اثنا عشری خارج شدیم و اگر وجود امام بعد از حضرت را نفی کنیم، اصل دین که ستون مذهب است را باطل کردیم و آن قُبح خالی بودن زمان از امام می باشد… جایز است که عالم بعد از ایشان زمان بسیار طولانی امتداد یابد، و خالی بودن زمین و زمان از ائمه بعد از ایشان جایز نیست بلکه باید عده ای از ائمه در این برهه از زمان حضور یابند تا به حفظ دین و مصالح اهل آن بپردازند و این امر در مسلک و طریق امامت، به ما ضرری نمی رساند؛ زیرا آن کس که ما را مکلف ساخت و او را پرستیدیم شناخت امامت دوازده امام را بر ما ملزم ساخت، و آن را با بیان روشن، بیان می کنیم … و این گفته ما را از نامگذاری اثنا عشری خارج نمی سازد؛ زیرا این اسم نزد ما بر کسی اطلاق می شود که امامت دوازده امام را ثابت کند و ما ثابت کردیم و کسی در این راه هم مسیر ما نیست، پس با این نام از دیگران جدا گشتیم).پایان.حاشیه ی کتاب رجعت- محمد مؤمن آستر آبادی ۹۹. بنابراین حتی علمای سابق به این اشاره نمودند، که آنها خلیفه، حجت، امام، قائم و… هستند زیرا زمین از حجت خدا خالی نمی شود، و این بدان معناست که مهدیین (ع) امام و اطاعت از ایشان واجب است و این مورد را با آیات و روایات و ادعیه به اثبات رساندیم، همچنین که برخی از علمای معاصر نیز به حجیت مهدیین (ع) نیز اعتراف نمودند. و الحمد لله رب العالمین