مهدیین (ع) حافظان دین خدا و بر پا کنندگان دولت عدل الهی
بسم الله الرحمن الرحیم و الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آل محمد الأئمة و المهدیین و سلم تسلیما در روایات و دعاهای اهل بیت (ع) به مهدیین (ع) خلفای الهی، و قیام کنندگان به امر او، حافظان دین خدا و بر پا کنندگان و حکومتداران دولت عدل الهی مهدویت نیز ذکر شده اند که آن را به بهترین شکل اهل بیت (ع) روشن ساختند و هیچ امر پوشیده‌ای در امر مهدیین (ع) با اینگونه بیانهای روشن باقی نمانده است. (تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ). (فرشتگان و روح در آن شب به اذن پروردگارشان برای هر كار نازل می شوند).القدر: ۴ عن السيد الثقة الجليل الفقيه السيد نعمة الله الجزائري رحمه الله في بعض مؤلفاته عن ابن عباس قال: قال أمير المؤمنين عليه السلام: (وأما قوله [تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ] فإنه لما بعث الله محمد صلى الله عليه وآله ومعه تابوت من دُر أبيض له اثنا عشر باباً، فيه رق أبيض فيه أسامي الاثني عشر، فعرضه على رسول الله صلى الله عليه وآله وأمره عن ربه أن الحق لهم وهم أنوار. قال: ومن هم يا أمير المؤمنين؟ قال: أنا وأولادي الحسن والحسين وعلي بن الحسين ومحمد بن علي وجعفر بن محمد وموسى بن جعفر وعلي بن موسى ومحمد بن علي وعلي بن محمد والحسن بن علي ومحمد بن الحسن صاحب الزمان صلوات الله عليهم أجمعين، وبعدهم أتباعنا وشيعتنا المقرون بولايتنا المنكرون لولاية أعدائنا). از سید ثقه و بزرگوار سید نعمت الله جزائری (ره) در بعضی از مؤلفات خود از ابن عباس نقل می کند که گفت: امیر المؤمنین (ع) فرمود: (و اما فرموده ی خدای عز و جل: [فرشتگان نازل می شوند]، آن هنگامی که خداوند حضرت محمد (ص) را مبعوث کرد و همراه او تابوتی از دُر سفید که برای آن دوازده درب است، و در آن رقعه ی سفیدی است که در آن نام دوازده نفر است بر رسول خدا (ص) عرضه نمود و از طرف پروردگارش به او امر شد که حق برای آنهاست، و آنها نور هستند. ابن عباس گفت: ای امیر مؤمنان آنها چه کسانی هستند؟ فرمود: من و فرزندانم حسن و حسین و علی بن الحسین و محمد بن علی و جعفر بن محمد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمد بن علی و علی بن محمد و حسن بن علی و محمد بن الحسن صاحب الزمان که درود خداوند بر آنها باد هستیم، و بعد از آنها پیروان و شیعیان ما اقرار کننده ی به ولایت ما، انکار کنندگان ولایت دشمنان ما خواهند بود).الزام الناصب ج ۱ ص ۱۰۰ در این حدیث می بینیم که امام علی (ع) نازل شدن فرشتگان در شب قدر را، پس از امامان (ع)، بر افرادی دیگر، بغیر از دوازده امام (ع) معرفی می کند. و از آنجا که بر هیچ کس پوشیده نیست، فرشتگان در شب قدر فقط بر خلیفه ی خداوند و حجت بر مردم نازل می شوند. امیر المؤمنین (ع) از این افراد به عنوان پیروان و شیعیان ما اقرار کننده ی به ولایت ما، انکار کنندگان ولایت دشمنان ما نام می برد. که این شیعیان حقیقی اهل بیت (ع) که از خلفای خداوند و حجت بر مردم هستند. در حدیثی دیگر کاملاً بر ما روشن می دارد که افراد مورد نظر مهدیین (ع) هستند. عن أبي بصير قال: قلت للصادق جعفر بن محمد عليهما السلام: (يا ابن رسول الله صلى الله عليه وآله سمعت من أبيك عليه السلام أنه قال: يكون بعد القائم اثنى عشر إماماً. فقال: إنما قال: اثنى عشر مهدياً ولم يقل اثنا عشر إماماً، ولكنهم قوم من شيعتنا يدعون الناس إلى موالاتنا، ومعرفة حقنا). ابی بصير گويد: به امام صادق جعفر بن محمد (ع) عرض کردم: (ای پسر رسول خدا (ص) از پدرتان امام باقر (ع) شنيدم که فرمود: پس از قائم دوازده امام می باشند. امام صادق (ع) فرمود: بلکه ايشان فرمود دوازده مهدی و نفرمود دوازده امام. ولیکن ايشان گروهی از شيعيان ما می باشند که مردم را به ولايت ما و شناساندن حق ما دعوت می کنند).كمال الدين ج ۲ ص ۳۵۸. مختصر بصائر الدرجات ص ۲۱۱ . بحار الانوار ج ۵۳ ص ۱۴۵. و همچنین طبق وصیت رسول الله (ص)، پس از امامان (ع)، مهدیین (ع) خلفای خداوند و حجت خدا بر خلقش می باشند. بدیت ترتیب فرشتگان در شب قدر بر دوازده امام (ع) و پس از آنها بر دوازده مهدی (ع) نازل می شوند. و این اثبات می کند که مهدیین (ع) از خلفای خداوند عز و جل و قیام کنندگان به امر او سبحانه می باشند. (وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ). (خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده اند وعده داده است که آنها را حتماً در زمین خلیفه کند، همانگونه که کسانی که قبل از آنها بودند را خلیفه کرده است. و دینشان را که برایشان پسندیده است را تمکین بخشد. و ترس آنان را به امنیت تبدیل کند. مرا بپرستند و هیچ چیز را شریک من قرار ندهند. و هر کس بعد از آن کفر ورزد فاسق است).النور: ۵۵ عن أمير المؤمنين علیه السلام قال: (… كل ذلك لتتم النظرة التي أوحاها الله تعالى لعدوه إبليس، إلى أن يبلغ الكتاب أجله، ويحق القول على الكافرين ويقترب الوعد الحق، الذي بينه في كتابه بقوله: [وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ]، وذلك إذا لم يبق من الاسلام إلا اسمه، ومن القرآن إلا رسمه، وغاب صاحب الأمر بإيضاح الغدر له في ذلك، لاشتمال الفتنة على القلوب، حتى يكون أقرب الناس إليه أشدهم عداوة له. وعند ذلك يؤيده الله بجنود لم تروها، ويظهر دين نبيه صلى الله عليه وآله على يديه عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ). امیر المؤمنین (ع) فرمود: (… تمام آن بخاطر آن مهلتی است که خداوند متعال آن را به دشمنش ابلیس وحی فرمود، تا این که آن دوران به پایان خود برسد. و آن کلام بر کافران محقق شود، و وعده ی حق نزدیک شود. آن وعده ای که خداوند آن را در کتابش با این کلام روشن نمود: [خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده اند وعده داده است که آنها را حتماً در زمین خلیفه کند، همانگونه که کسانی که قبل از آنها بودند را خلیفه کرده است]. و آن در زمانی است که از اسلام جز اسمش باقی نمی ماند، و از قرآن جز رسمش (نوشته هایش) باقی نمی ماند. و صاحب الأمر غایب شود، بخاطر خیانت آشکاری که به او در آن می شود. بخاطر چیره شدن فتنه ها بر قلب ها، تا این که نزدیک ترین مردم به او، از بزرگترین دشمنان برای او شود. در آن زمان خداوند او را با سربازانی که آنها را نمی بینید یاری می کند، و دین پیامبرش (ص) را به دست او بر تمام ادیان چیره و پیروز می سازد حتی اگر مورد پسند مشرکان نباشد).الإحتجاج ج ۱ ص ۲۵۶. خداوند متعال وعده داده است که افرادی را خلیفه ی خود قرار دهد، بعد از آنکه عده ای دیگر را خلیفه قرار داده بود. و طبق این حدیث از امیر المؤمنین (ع) این اتفاق در آخر الزمان می افتد. یعنی خداوند متعال مهدیین (ع) را خلیفه ی خود قرار می دهد، بعد از آن که امامان (ع) را خلیفه ی خود قرار داد. و فرموده ی ایشان (ع): [آن در زمانی است که از اسلام جز اسمش باقی نمی ماند، و از قرآن جز رسمش (نوشته هایش) باقی نمی ماند. و صاحب الأمر غایب شود، بخاطر خیانت آشکاری که به او در آن می شود. بخاطر چیره شدن فتنه ها بر قلب ها، تا این که نزدیک ترین مردم به او، از بزرگترین دشمنان برای او شود. در آن زمان خداوند او را با سربازانی که آنها را نمی بینید یاری می کند، و دین پیامبرش (ص) را به دست او بر تمام ادیان چیره و پیروز می سازد حتی اگر مورد پسند مشرکان نباشد]، این مسئله را کاملاً روشن می سازد که، زمین بعد از ظلم و ستم، بدست امام مهدی (ع) و فرزندش مهدی اول (ع) طبق روایات زیاد دیگر از ظلم و ستم خالی می شود و طبعاً حکومت چند ساله ی امام مهدی (ع) پاسخگوی تمامی این موارد نیست، و لذا نیاز به حکومت طولانی تر نسل کاملی است تا پاسخگوی این موارد باشد، و همانطور که اثبات شد مهدیین حکومتداران دولت عدل مهدویت هستند که بعد از پدرشان امام مهدی (ع) عدل و داد را گسترش می دهند تا اینکه بر تمامی زمین چیره شود و اثری از دولت ظالمین و ظلم و ستمشان باقی نماند. همچنین در روایت بعدی این امر روشن تر می شود. روایتی از کعب الأحبار که با توجه به متن آن، نمی تواند از خود او و تفاسیر شخصی اش باشد. بلکه باید این حدیث از رسول الله (ص) به وی رسیده باشد و او ناقل حدیثی از پیامبر (ص) باشد، حتی اگر نامی از ایشان ذکر نکرده است. عن کعب الأحبار قال: (هم اثنا عشر فاذا کان عند انقضائهم فیجعل مکان اثنا عشر، اثنا عشر مثلهم، وکذلک وعد الله هذه الامة فقرا: [وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ]). کعب الأحبار گفت: (آنها دوازدن نفر هستند. پس زمانی که آنها به انتها رسیدند، بجای آن دوازده نفر، دوازده نفر دیگر مانند آنها را قرار می دهد. و این چنین خداوند به این امت وعده داده است و این آیه را خواند: [خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده اند وعده داده است که آنها را حتما در زمین خلیفه کند ، همانگونه که کسانی که قبل از آنها بودند را خلیفه کرده است]).تفسیر ابن ابی حاتم ج ۸ ص ۲۶۲۸ ح ۱۴۷۶۹ . الخصال ص ۴۷۴ . عیون اخبار الرضا (ع) ج ۲ ص ۵۵. پس خلفایی که خداوند وعده ی خلافت آن ها را داده است همان دوازده مهدی (ع) هستند که در آخر الزمان جایگزین دوازده امام (ع) می شوند، و تا روز قیامت حکومتداری می کنند، و دولت آنها را دولت عدل الهی نامیده اند. و همانطور که روشن است وظیفه ی خلیفه ی الهی گسترش عدل و داد است، و بر خلاف گذشته، این بار دولت عدل الهی حتمی و وعده داده شده است و خداوند خلاف وعده عمل نمی کند. (وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا * وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا * وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا). (قسم به خورشید و تابندگی اش * و ماه در آن هنگام که بعد از او در آید * و روز در آن زمان که روشنش سازد).الشمس: ۳-۱. عن ابي عبد الله علیه السلام قال: ([وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا] يعني رسول الله صلى الله عليه وآله، [وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا] يعني أمير المؤمنين علي بن أبي طالب، [وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا] يعني الائمة منا أهل البيت، يملكون الأرض في آخر الزمان، فيملؤونها قسطاً وعدلاً. المعين لهم كمعين موسى على فرعون، والمعين عليهم كمعين فرعون على موسى). امام صادق (ع) فرمود: ([قسم به خورشید و تابندگی اش] یعنی رسول الله (ص). [و ماه در آن هنگام که بعد از او در آید] یعنی امیر المؤمنین علی بن ابی طالب (ع). [و روز در آن زمان که روشنش سازد] یعنی امامان از ما اهل بیت، که در آخر الزمان مالک زمین خواهند شد و زمین را پر از عدل و داد خواهند کرد. یاری کننده ی آنها مانند کسی است که موسی را در برابر فرعون یاری کند. و یاری کننده ی بر علیه آنان، مانند کسی است که فرعون را در برابر موسی یاری سازد).تفسير فرات ص ۲۱۲ . بحار الانوار ج ۲۴ ص ۸۰ . بحار الانوار ج ۵۳ ص ۱۱۸. [و روز آن زمان که روشنش سازد]، اشاره به افرادی دارد که در آخر الزمان مالک زمین می شوند و آن را پر از عدل و داد می کنند. نکته ی قابل توجه این است که امام صادق (ع) این افراد را با صیغه ی جمع، یعنی امامانی از اهل بیت (ع) معرفی می فرماید. اگر امام صادق (ع) می فرمود امامی از ما اهل بیت، در آن زمان مربوط به یک شخص واحد یعنی قائم (ع) می بود. اما زمانی که امام صادق (ع) می فرماید امامانی از ما اهل بیت یعنی آنها چندین نفر هستند. ممکن است برای برخی این شبهه به وجود آید که منظور از این آیه در زمان رجعت است. در جواب می گوییم: اولاً که امام صادق (ع) فرمود در آخر الزمان و آخر الزمان غیر از زمان رجعت است. در ثانی استعمال فعل مالک می شوند، نشان از آن دارد که امام صادق (ع) خود را جزء این افراد بحساب نیاورده اند. یعنی نفرمودند مالک می شویم. همچنین صفت دنیا را پر از عدل و داد می کنند، مربوط به عالم دنیا می باشد و نه زمان رجعت. پس این آیه مربوط به امامانی (ع) است که در آخر الزمان دنیا را پر از عدل و داد می کنند که آنها امام مهدی (ع) و امامان (ع) از فرزندان ایشان (ع) می باشند، به همین دلیل در بعضی احادیث آمده است که روز بیست و چهار ساعت است، دوازده ساعت از آن ائمه (ع) و دوازده ساعت مهدیین که همان ساعات روز هستند، و اشاره با دولت عدل دارد. به آیه و تفسیر زیر دقت فرمایید. (بَلْ كَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ وَ أَعْتَدْنا لِمَنْ كَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِيراً). (بلكه رستاخيز را دروغ خواندند و براى هر كس كه رستاخيز را دروغ خواند آتش سوزان آماده كرده ايم).الفرقان: ۱۱. عن المفضل بن عمر قال: قلت لأبي عبد الله (ع): (ما معنى قول الله عز وجل [بَلْ كَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ وَ أَعْتَدْنا لِمَنْ كَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِيراً]. قال لي: إن الله خلق السنة اثني عشر شهراً وجعل الليل اثنتي عشرة ساعة وجعل النهار اثنتي عشرة ساعة و منا اثني عشر محدثاً وكان أمير المؤمنين (ع) من تلك الساعات). از مفضل فرزند عمر گفت از حضرت ابا عبد الله (ع) پرسيدم: (معنی كلام خداوند متعال: (بلكه رستاخيز را دروغ خواندند و براى هر كس كه رستاخيز را دروغ خواند آتش سوزان آماده كرده ايم) فرمود: خداوند سال را دوازده ماه آفريد، و شب را دوازده ساعت قرار داد، و روز را دوازده ساعت، و از ما دوازده محدث است و امير مؤمنان (ع) از آن ساعات است). قال أبو عبد الله جعفر بن محمد (ع): الليل اثنتا عشرة ساعة و النهار اثنتا عشرة ساعة والشهور اثنا عشر شهرا و الأئمة اثنا عشر إماماً و النقباء اثنا عشر نقيباً و إن عليا ساعة من اثنتي عشرة ساعة وهو قول الله عز وجل: [بَلْ كَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ وَ أَعْتَدْنا لِمَنْ كَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِيراً]. از ابا عبدالله جعفر بن محمد (ع) روايت شده: (شب دوازده ساعت است و روز دوازده ساعت و ماه ها دوازده اند و امامان دوازده تا و نقبا دوازده، و علی (ع) يک ساعتی از دوازده ساعت است و آن فرموده ی خداوند متعال است: (بلكه رستاخيز را دروغ خواندند و براى هر كس كه رستاخيز را دروغ خواند آتش سوزان آماده كرده ايم).غيبت شیخ نعمانى ص۸۵. و در این روایت بسیار آشکار می باشد که روز بیست و چهار ساعت است، و حضرت امیر مؤمنان (ع) یکی از آن ساعتهاست، و ائمه (ع) دوازده ساعت شب هستند بدین معنا که ایشان (ع) در دولت طغیانگران زندگی می کردند که حق آنها (ع) غصب و به آنها (ع) ظلم شدیدی شد؛ و مهدیین دوازده ساعت روز می باشند که ظلم را ریشه کن خواهند ساخت و اثری از حکومت های طغیانگران نخواهد ماند و آن همان دولت عدل الهی است، و تفسیر آیه ی زیر از امام محمد باقر (ع) آن را روشن تر می سازد که مهدیین باطل را می میرانند و دولت عدل الهی را پایه گذاری می کنند. (الَّذِينَ إِن مَّكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنكَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ). (همان كسانى كه چون در زمين به آنان توانايى دهيم نماز برپا مى دارند و زكات مى دهند و به كارهاى پسنديده وا مى دارند و از كارهاى ناپسند باز مى دارند و فرجام همه ی كارها از آن خداست).الحج:۴۱. عن أبي جعفر الباقر (ع) قال: ([الَّذِينَ إِن مَّكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنكَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ]. هذه لآل محمد المهدي (ع) وأصحابه يملكهم الله مشارق الأرض ومغاربها ويظهر الدين ويميت الله عز وجل به وأصحابه البدع والباطل كما أمات السفهة الحق حتى لا يرى أثر من الظلم، ويأمرون بالمعروف وينهون عن المنكر ولله عاقبة الأمور). از امام محمد باقر (ع) فرمود: ([همان كسانى كه چون در زمين به آنان توانايى دهيم نماز برپا مى دارند و زكات مى دهند و به كارهاى پسنديده وا مى دارند و از كارهاى ناپسند باز مى دارند و فرجام همه ی كارها از آن خداست]. اين آيه برای آل محمد المهدی (ع) و يارانش است كه خداوند آنها را بر مشرق و مغرب زمين تمكين می دهد و دين را ظاهر می كند و خداوند به دست آنان بدعتها و باطل را می ميراند همچنان كه بی خردان حق را بميرانند تا اينكه اثری از ظلم نماند، و امر به معروف و نهی از منكر می كنند و فرجام همه ی کارها از آن خداست).إلزام الناصب، شيخ اليزدي ج۱ ص۷۱. ادعیه در دعائی از اهل بيت (ع) درباره ی حضرت مهدی (ع) روايت شده. بعد از صلوات بر ایشان (ع). (اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى وُلاةِ عَهْدِهِ وَالاَْئِمَّةِ مِنْ بَعْدِهِ وَبَلِّغْهُمْ آمآلَهُمْ وَزِدْ فى آجآلِهِمْ وَاَعِزَّ نَصْرَهُمْ وَتَمِّمْ لَهُمْ ما اَسْنَدْتَ اِلَيْهِمْ مِنْ اَمْرِكَ لَهُمْ وَثَبِّتْ دَعآئِمَهُمْ وَاجْعَلْنا لَهُمْ اَعْواناً وَعَلى دينِكَ اَنْصاراً فَاِنَّهُمْ مَعادِنُ كَلِماتِكَ وَخُزّانُ عِلْمِكَ وَاَرْكانُ تَوْحيدِكَ وَدَعآئِمُ دينِكَ وَوُلاةُ اَمْرِكَ وَخالِصَتُكَ مِنْ عِبادِكَ وَصَفْوَتُكَ مِنْ خَلْقِكَ وَاَوْلِيآؤُكَ وَسَلاَّئِلُ اَوْلِيآئِكَ وَصَفْوَةُ اَوْلادِ نَبِيِّكَ وَالسَّلامُ عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمْ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ). (خدايا درود فرست بر پيمانداران و پيشوايان پس از او [یعنی پس از امام مهدی (ع)] و آنان را به آرزوهاشان برسان و عمرشان را طولانى گردان و شوكتمند كن پيروزيشان را، و كامل كن براى آنها آنچه از دستورات خود را كه به آنها مستند كردى و پايه هاى (حكومت) آنان را پا بر جا كن و ما را از اعوان آنها و از ياران دين و آئينت قرار ده، زيرا كه آنها معادن كلمات (و فرامين) تو و خزينه دارهاى دانش تواند، و آنهايند اركان يگانه پرستيت و استوانه هاى دينت و سرپرستان دستورت و زبده هاى از بندگانت و برگزيدگان از آفريدگانت و بندگان مقربت و نژاد دوستانت و چكيده فرزندان پيامبرت و سلام بر او و بر ايشان و رحمت خدا و بركاتش).مكيال المكارم ج ۲ – ميرزا محمد تقي الأصفهاني ص ۷۳. (اللَّهُمَّ أَعْطِهِ فِي نَفْسِهِ وَذُرِّيَّتِهِ وَشِيعَتِهِ وَرَعِيَّتِهِ وَخَاصَّتِهِ وَعَامَّتِهِ وَعَدُوِّهِ وَجَمِيعِ أَهْلِ الدُّنْيَا مَا تُقِرُّ بِهِ عَيْنَهُ وَتَسُرُّ بِهِ نَفْسَهُ وَبَلِّغْهُ أَفْضَلَ مَا أَمَّلَهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ). تا آنجا که ایشان (ع) می فرماید: (وَ صَلِّ عَلَى وَلِيِّكَ وَوُلاةِ عَهْدِكَ وَالْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِهِ وَمُدَّ فِي أَعْمَارِهِمْ وَزِدْ فِي آجَالِهِمْ وَبَلِّغْهُمْ أَقْصَى آمَالِهِمْ دِيناً وَدُنْيَا وَآخِرَةً إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ). در دعائی از اهل بيت (ع) در حق حضرت مهدی (ع) این چنین آمده است: (بار خدايا! به او عطا كن [یعنی به امام مهدی (ع)] براى خودش و فرزندانش، و پيروانش و رعيتش و خاصانش و همه ی آنانكه فرمانش برند و دشمنانش و همه ی اهل دنيا آنچه كه ديدگانش را به آن روشن كنى و دلش را به آن شاد نمايى و او را د ردنيا و آخرت به برترين آرزوهايش برسان، به يقين تو بر هر چيز توانايى). تا آنجا که ایشان (ع) می فرماید: (و بر وليّت [امام مهدی (ع)] و زمامداران پایبند به عهدت كه امامان از فرزندانش هستند درود فرست، و بر عمرشان بيفزا و به طول حياتشان فزونى بخش، و به نهايت آرزوهاى دينى و دنيوى و اُخرويشان برسان كه به يقين تو بر هر چيز توانايى).مصباح المتهجد شيخ طوسي ص ۴۰۵. در دعائيكه از اهل بيت (ع) نقل شده است: (اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْقائمِ بأمركَ، مُحَمَد بْنِ الْحَسَنِ ألْمَهدي عَلَیْهِ وَعَلى آبائِهِ أفْضلَ ألصَلاةِ وَالسَلام في هذِهِ السّاعَةِ وَفي کُلِّ ساعَةٍ وَلِیّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَلیلاً وَمؤيداً، حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَولاً وَعَرضاً، وَتَجْعَلَهَ وَذُرِيَتَهُ مِنَ اَلأئمَة َاَلْوَارِثين). (خداوندا! براى دوستت، بپاخواسته ى به فرمانت، محمد بنِ الحسن آن هدايت کننده، كه به او و به پدرانش برترين درود و سلام باد، در اين ساعت و در هر ساعتى، دوست و نگهبان و پيشوا و ياور و راهنما و ياور باش. تا اين كه زمين را به اطاعت او درآورى، و او را در طول و عرض آن امتداد بخشى. او و نسلش را از پيشوايان و وارثين قرار دهى).بحار الأنوار ج ۴۹: ص ۳۴۹. از امام حسن عسكری (ع) فرمود: امام حسین (ع) روز پنجشنبه سوم شعبان متولد شد پس روزه بگير آن روز را و اين دعاء را بخوان: (اَللّـهُمَّ اِنّي اَساَلُكَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ في هذَا الْيَوْمِ، الْمَوْعُودِ بِشَهادَتِهِ قَبْلَ اْستِهْلالِهِ وَوِلادَتِهِ. …الْمُعَوَّضِ مِنْ قَتْلِهِ اَنَّ الاْئِمَّةَ مِنْ نَسْلِهِ، وَالشِّفاءَ في تُرْبَتِهِ، والْفَوْزَ مَعَهُ في اَوْبَتِهِ، والاْوصِياءِ مِنْ عِتْرَتِهِ بَعْدَ قائِمِهِمْ وَغَيْبَتِهِ حَتّى يُدْرِكُوا الاْوْتارَ، وَيَثْأَرُوا الثّارَ، وَيُرْضُوا الْجَبّارَ، وَيَكُونُوا خَيْرَ اَنْصار، صَلَّى اللهُ عَلَيْهِمْ مَعَ اْختِلافِ اللَّيلِ وَالنَّهارِ، اَللّـهُمَّ فَبِحَقِّهِمْ اِلَيْكَ اَتَوَسَّلُ وَاَسْأَلُ سُؤالَ مُقْتَرف مُعْتَرف مُسيئ اِلى نَفْسِهِ، مِمَّا فَرَّطَ في يَوْمِهِ وَاَمْسِهِ يَسْأَلُكَ الْعِصْمَةَ اِلى مَحَلِّ رَمْسِهِ). (خدايا از تو مى خواهم به حق مولود در اين روز، كه به شهادتش وعده داده شد پيش از برخاستن صدايش و قبل از ولادتش… مدد يافته به يارى، روز بازگشت، پاداش شهادتش اينكه امامان از نسل اويند، و شفا در كام اوست، و پيروزى با اوست در گاه بازگشتش، و جانشينان از خاندانش پس از قيام كننده شان و غيبت او، تا انتقام گيرند و خونخواهى نمايند، و حضرت جبّار را خشنود سازند و بهترين ياران دين حق شوند، درود خدا بر ايشان همگام با رفت و آمد شب و روز. خدايا! به حق آنان به تو توسّل مى جويم و از تو درخواست مى كنم درخواست گنهكار معترف به گناه و بد كرده به خود با امورى كه در امروز ديروزش كوتاهى نموده، از تو تا هنگام رفتن در گورش پناه مى خواهد…).مفاتيح الجنان ص۲۲۲، ضياء الصالحين ص ۳۱، مصباح الكفعمي. روایات عن أبي جعفر (ع) قال: (الكوفة هي الزكية الطاهرة… فيها مسجد سهيل الذي لم يبعث الله نبيا إلا وقد صلى فيه، ومنها يظهر عدل الله، وفيها يكون قائمه والقوام من بعده). از ابی جعفر (ع) فرمود: (كوفه است پاک و طاهر… در آن مسجد سهيل است كه خداوند پيامبري را مبعوث نكرد مگر اينكه در آن مسجد نماز خواند، و از آنجا عدل خدا پديدار می شود، و در آن است قائمش [امام مهدی (ع)] و قائمين بعد از او خواهند بود).كامل الزيارات لجعفر بن قولويه ص ۷۶. در این روایت امام محمد باقر (ع) مهدیین را به لفظ قائمین بعد از او يعنی بعد از امام محمد فرزند امام حسن عسكری (ع) نام می برد، که در دولت عدل الهی وعده داده شده حکم می کنند، همچنین که از مسجد سهیل عدل خدا توسط مهدیین یا همان قائمین بعد از امام مهدی (ع) پدیدار می گردد. قال أمير المؤمنين (ع): (… وليُبنينّ بالحيرة مسجد له خمسمائة باب يصلي فيه خليفة القائم عجل الله تعالى فرجه لأن مسجد الكوفة ليضيق عنهم، وليصلين فيه إثنا عشر إماماً عدلاً). از امير المؤمنيين (ع) روايت است فرمود: (… پس بسازد در حيره مسجدی كه پانصد درب داشته باشد. در آن نماز گذارد خليفه [جانشين] قائم (ع)، زيرا كه مسجد كوفه كوچكشان باشد؛ و در آن نماز گذارند دوازده امام عادل).تهذيب الأحكام شیخ طوسي ج۳ ص۲۵۳. اشاره به احیای دین خدا، و جمعیت زیاد در مسجدی که پانصد درب داشته باشد اشاره به انتشار عدل و داد و دین اسلام در کل جهان دارد. عن رسول الله (ص)، يقول عبد الله: (فيما قد كان للمهدي والمنصور و من كان بعدهما ويكون كذلك أئمة مهديون وينجز الله لهم ما وعدهم في كتابه، وعلى لسان رسوله بحوله وقوته). و آنچه كه از حضرت رسول (ص) بيان شد، عبد الله گوید: (آنچه را که برای مهدی و منصور و آنچه که بعد آنها خواهد بود و همچنین ائمه مهدیین خواهند بود که خدا آنچه را که به آنها در کتاب وعده داده وفا می کند).شرح الأخبار في فضائل الأئمة الأطهار. و این روایت در فرموده ی الله تجلی می یابد که فرمود: (الَّذِينَ إِن مَّكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنكَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ)، (همان كسانى كه چون در زمين به آنان توانايى دهيم نماز برپا مى دارند و زكات مى دهند و به كارهاى پسنديده وا مى دارند و از كارهاى ناپسند باز مى دارند و فرجام همه ی كارها از آن خداست). (وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ)، (خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده اند وعده داده است که آنها را حتما در زمین خلیفه کند ، همانگونه که کسانی که قبل از آنها بودند را خلیفه کرده است). عن رسول الله (ص) أنه قال: (يكون المهدي وسبعة من بعده من ولده كلهم صالح لم يُرَ مثلهم). از حضرت رسول (ص) روايت شده که فرمود: (مهدی و هفت فرزند بعد از او همگان صالح و مثل آنها ديده نشود).شرح قاضي نعمان مغربی ج ۳. بلال بن فروة عن النبي (ص) أنه قال: (لن تهلك هذه الأمة حتى يليها اثنا عشر خليفة كلهم من أهل النبي، كلهم يعمل بالحق، ودين الهدى، منهم رجلان، يملك أحدهما أربعين سنة، والآخر ثلاثين سنة). بلال بن فروه از رسول خدا (ص): اين امت به هلاكت نمی رسد مگر آن وقت كه دوازده خليفه همه از اهل پيامبر بیایند، همه ی آنها عمل به حق كنند و دين هدايت، دو مرد از آنهاست که يكی چهل سال و ديگری سی سال حكم كند).شرح الأخبار ج ۳ ص ۴۰۰. گفته های فقهای پیشین السيد المرتضى (رحمه الله ) قال تعليقاً على رواية: (… القائم والقوام من بعده …). قال: (إنا لا نقطع بزوال التكليف عند موت المهدي (ع) بل يجوز أن يبقى بعده أئمة يقومون بحفظ الدين ومصالح أهله ولا يخرجنا ذلك عن التسمية بالإثني عشري لأنا كلفنا أن نعلم إمامتهم وقد بيّنا ذلك بياناً شافياً فانفردنا بذلك عن غيرنا). سید مرتضی (ره) در توضیح و تعلیق روایت: (… قائم و قوام بعد از او …) می گوید: (تکلیف با وفات امام مهدی (ع) منقطع و زوال نمی یابد بلکه جایز است ائمه ای بعد از او حضور یابند تا به حفظ دین و مصالح اهل آن، حکومتداری کنند و این امر ما را از تسمیه ی اثنی عشری خارج نمی سازد بلکه ما مکلف به شناخت امامت ایشان هستیم و آن را با تبیانی شافی بیان کردیم پس به همین سبب از غیرمان منفرد گشتیم).بحار الأنوار ۱۴۸/۵۳. و سید مرتضی از بزرگان علمای معاصر ما می باشد و در حشمت او همین کفایت می کند که شاگرد و تربیت یافته ی دامان شیخ مفید (ره) بوده و شیعه بر علم و فضلیّت او شاهد و گواه است. وقد استدل الشهيد الصدر (رحمه الله) على مباشرة المهديين للحكم بعد الإمام المهدي (ع) بقوله: (وأوضح ما يرد على هذا الوجه هو ان روايات الأولياء صريحة بمباشرتهم للحكم على أعلى مستوى بحيث يكون التنازل عن هذه الدلالة تأويلاً باطلاً. كقوله: (ليملكن منا أهل البيت رجل) وقوله: (فإذا حضرته الوفاة فليسلّمها يعني الإمامة أو الخلافة إلى إبنه أول المهديين) وقوله (اللهم صل على ولاة عهده والأئمة من بعده ) ونحوه في الدعاء الآخر). و شهید صدر (ره) بر حکومتداری مهدیین بعد از امام مهدی (ع) با این گفته ی خود، استدلال می کند: (و واضحترین امر در پاسخگویی به این وجه، این است که روایات اولیاء در مورد حکومتداری آنها بسیار واضح و روشن است بطوری که تنازل بر این دلالت، تأویل باطلی خواهد بود. همچون فرموده اش: (مردی از ما اهل بیت مالک (حکومتداری) می شود). و فرموده ی ایشان: (پس هنگامی که وفات او فرا رسد امامت یا خلافت را به فرزندش اول مهدیین تسلیم کند) و فرموده اش: (خداوندا بر والیان عهد او و ائمه ی بعد از او درود فرست) و مانند آن در دعایی دیگر).تاریخ ما بعد ظهور ص۶۴۲. الشهيد السيد محمد باقر الصدر (رحمه الله) فقد نقل عنه في كتاب (المجتمع الفرعوني)، والذي هو عبارة عن تقرير محاضرات ألقاها الشهيد الصدر قال: (… فالمهدي (ع) سوف يدمر كل أسباب الفساد والانحراف وعلى رأسها الظلم والجور ويؤسس مجتمع القسط والعدل ويرسم له مناهجه في جميع مجالات الحياة الإنسانية ثم يأتي بعده أثني عشر خليفة يسيرون في الناس وفق تلك المناهج التي وضعت تحت اشراف الحجة المهدي (ع) وخلال فترة ولاية الأثني عشر خليفة يكون المجتمع في سير حثيث نحو التكامل والرقي ويكون الإنسان بمستوى من العلم والأخلاق ما لا يحتاج إلى رقيب غير الله تعالى وعند ذلك يتحقق البلاغ بوراثة الصالحين الأرض. قال تعالى: [وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ * إِنَّ فِي هَذَا لَبَلَاغاً لِّقَوْمٍ عَابِدِينَ]). شهید سید محمد باقر صدر (ره) در کتاب (مجتمع فرعونی) که عبارت از سخنرانی ها و کنفرانس های شهید صدر بوده، ذکر می کند: (مهدی به زودی تمام اسباب فساد و انحراف که در رأس آن ظلم و ستم بوده را ریشه کَن خواهد کرد و جامعه ای بر پایه مساوات و عدالت بر پا می کند و در تمام مجال های زندگی انسانی، راه و روش های خود را پایه گذاری خواهد کرد سپس بعد از او دوازده خلیفه می آیند که مردم را طبق آن راه و روش ها که تحت سر پرستی امام حجت بن الحسن (ع) بنیانگذاری شده اند، سیر می کنند و در طی حکومتداری این دوازده خلیفه، جامعه ی انسانی به سوی رشد و کمال ارتقاء می یابد و انسان به حد اعلایی از علم و معرفت و اخلاق و بینش دست می یابد و به هیچ مراقبتی به جز مراقب خداو نیازی ندارد و در آن مرحله است که ابلاغ وراثت زمین توسط بندگان شایسته و نیکوکار تحقق می یابد. خداوند فرمود: [و در حقيقت در زبور پس از تورات نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد * به راستى در اين [امور] براى مردم عبادت پيشه ابلاغى [حقيقى] است]).المجتمع الفرعوني ص۱۷۵ الباب الرابع الفصل الثالث. وقد ذكر السيد الصدر (ره) كلاماً طويلاً في هذا الموضوع ننقل جزءاً منه للاختصار قال: (… ومن هنا سيقوم الإمام المهدي (ع) بتعيين ولي عهده أو خليفته خلال حياته وربما في العام الأخير، ليكون هو الرئيس الأعلى للدولة العالمية العادلة بعده والحاكم الأول لفترة حكم الأولياء الصالحين. وبالرغم من أن هذا الحاكم الأول قد يكون هو أفضل من الأحد عشر الآتين بعده بإعتبار انه نتيجة تربية الإمام المهدي (ع) شخصياً والمعاصر لأقواله وأفعاله وأساليبه بخلاف من يأتي بعده من الحاكمين. بالرغم من ذلك فإنه سيفرق فرقاً كبيراً عن المهدي (ع) نفسه إلى حد يصدق (إنه لا خير في الحياة بعده) … إلى أن يقول: … نعم لاشك أن الإمام المهدي (ع) قبل وفاته قد أكد وشدد بإعلانات عالمية متكررة على ضرورة إطاعة خليفته وعلى ترسيخ (حكم الإولياء الصالحين) في الأذهان ترسيخاً عميقاً إلا أن البشرية حيث لا تكون بالغة درجة الكمال المطلوب فإنها ستكون مظنة العصيان والتمرد في أكثر من مجال…). شهید صدر در مورد مهدی اول [فرزند امام مهدی (ع)] و مهدیین یازده گانه بعد از ایشان کلامی طولانی عرضه می کند که جزئی از آن را برای اختصار نقل می کنیم: (… و از اینجاست که امام مهدی (ع) به تعیین ولی امر یا خلیفه ای در زمان عمر خویش چه بسا در سال اخیر، اقدام خواهد کرد که او رئیس و حاکم دولت عدل الهی بعد از ایشان و اولین حاکم در حکومتداری اولیاء و صالحان می باشد؛ و علاوه بر آن، این حاکم اول افضل تر و برتر از یازده حاکم بعد از خود، می باشد به اعتبار اینکه او دست پرورده و پرورش یافته در دامان امام مهدی (ع) و برگرفته از خُلق و خوی و منش و اقوال و افعال و اسلوب تربیتی حضرتش می باشد، بر خلاف حاکمانی که بعد از او می آیند. علی رغم آن، او تفاوت چشم گیری با مهدی (ع) خواهد داشت به حدی که مصداق این کلام می شود (خیری در زندگانی بعد از او نخواهد بود…). تا آنجا که شهید صدر می گوید: [… آری شکی نیست که امام مهدی (ع) قبل از وفات خویش بر ضرورت اعلان جهانی بر وجوب اطاعت از خلیفه ی خویش و ترسیخ حکم اولیای صالحین در اذهان عموم، تأکید و سفارش خواهند کرد. جز اینکه بشریّت به حدی از کمال و بینش نرسیده باشد پس چنین جامعه ای در معرض عصیان و عدم اطاعت و در بیشتر موارد سرپیچی از دستورات را خواهد داشت …).تاریخ ما بعد ظهور ص۶۴۶. الشيخ علي النمازي صاحب كتاب مستدرك سفينة البحار قال معلقاً على أحد الروايات التي تنص على ذرية الإمام المهدي (ع): (هذا مبيّن للمراد من رواية أبي حمزة ورواية منتخب البصائر ولا إشكال فيه وغيرها مما دل على ان بعد الإمام القائم (ع) إثني عشر مهدياً وإنهم المهديون من أوصياء القائم والقوام بأمره كي لا يخلو الزمان من حجة). شیخ علی نمازی صاحب کتاب مستدرک سفینة البحار، در گزاره ی یکی از روایاتی که بر ذریه ی امام مهدی (ع) دلالت می کند، می گوید: (این بیانگر مقصود از روایت ابی حمزه و روایت منتخب البصائر می باشد و هیچ اشکالی در آن و غیر آنچه که بر وجود دوازده مهدی بعد از حضرت قائم (ع) که اوصیای ایشان و قائم به امر ایشان هستند، دیده نمی شود، تا زمین و زمان خالی از حجت خدا نباشد).مستدرك سفينة البحار ۱۰ /۵۱۷. الشيخ علي الكوراني قال في كتابه عصر الظهور: (والاعتقاد بالرجعة وأن لم يكن من ضروريات الإسلام ولا من ضروريات مذهب التشيع بمعنى إن عدم الاعتقاد بها لا يخرج الإنسان من مذهب أهل البيت (ع) ولا عن الإسلام. ولكن أحاديثها تبلغ من الكثرة الوثاقة ما يوجب الأعتقاد بها ويذكر بعضها ان الرجعة تبدأ بعد حكم المهدي (ع) وحكم أحد عشر مهدياً بعده ففي غيبة الطوسي ص۲۹۹ عن الإمام الصادق (ع) قال: (إن منّا بعد القائم أحد عشر مهدياً من ولد الحسين (ع) …). شیخ علی کورانی در کتاب خود «عصر ظهور» می گوید: (و اعتقاد به رجعت، با این که از ضروریات اسلام و مذهب تشیع نمی باشد به این معنا که عدم اعتقاد به آن انسان را از مذهب اهل بیت (ع) و اسلام، خارج نمی سازد، اما احادیث در این باب به حد وثاقت و وفور دیده می شوند و مستلزم اعتقاد به آن می باشد، و برخی از این روایات ذکر می کنند که رجعت بعد از حکم مهدی (ع) و حکومتداری یازده مهدی بعد از او آغاز می گردد؛ در غیبت شیخ طوسی ص۲۹۹ از امام صادق (ع) روایت شده که فرمود: (همانا از ما بعد از قائم یازده مهدی از فرزندان حسین (ع) خواهند بود).عصر ظهور ص ۳۳۲. وعن سعد بن عبد الله، عن أبي عبد الله محمد بن أبي عبد الله الرازي الجاموراني، عن الحسين بن سيف بن عميرة، عن أبيه سيف، عن أبي بكر الحضرمي عن أبي جعفر (ع)، قال: قلت له: (أي بقاع الأرض افضل بعد حرم الله عز وجل وحرم رسوله (صلى الله عليه وآله). فقال: الكوفة يا ابا بكر هي الزكية الطاهرة، فيها قبور النبيين المرسلين وغير المرسلين والأوصياء الصادقين، وفيها مسجد سهيل الذي لم يبعث الله نبيا إلا وقد صلى فيه، ومنها يظهر عدل الله، وفيها يكون قائمه والقوام من بعده، وهي منازل النبيين والأوصياء والصالحين). و از سعد بن عبدالله از ابی عبدالله محمد بن ابی عبدالله رازی جامورانی از حسین بن سیف بن عمیره از پدرش سیف از ابی بکر حضرمی از ابی جعفر (ع) نقل می کند: عرض کردم: (کدامین بقعه از زمین بعد از حرم خدای عز و جل و حرم رسولش (ص) برتر است؟ فرمود: کوفه ای ابابکر آن مکان زکی و طاهر است. در آن قبور انبیاء و مرسلین و غیر مرسلین و اوصیای صادق می باشد، در آن مسجد سهله است که خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نکرد مگر اینکه در آن نماز گزارد و از آن عدل الهی ظهور می کند و در آن قائم و قوام بعد از او حضور می یابند و آن منازل انبیاء و اوصیای صالح می باشد).کامل زیارات ص۷۶. و شریف مرتضی بر روایت فوق، بر جمله ی موجود در آن (قوام بعد از او) و بر روایات مهدیین که بعد از امام مهدی (ع) خلافت و حکومتداری می کنند، نوشت: (قال الشريف المرتضى (رحمه الله) في المجموعة الثالثة من رسائله ۱۴۵: (أن قلنا بوجود إمام بعده خرجنا من القول بالاثني عشرية، وان لم نقل بوجود إمام بعده أبطلنا الأصل الذي هو عماد المذهب، وهو قبح خلو الزمان من الإمام… يجوز أن يبقى العالم بعده زماناً كثيراً، ولايجوز خلو الزمان بعده من الأئمة ويجوز أن يكون بعده عدة أئمة يقومون بحفظ الدين ومصالح أهله، وليس يضرنا ذلك فيما سلكناه من طرق الإمامة لأن الذي كلفنا إياه وتعبدنا منه أن نعلم إمامة هؤلاء الإثنى عشر، ونبينه بياناً شافياً … ولا يخرجنا هذا القول عن التسمي بالإثني عشرية لأن هذا الاسم عندنا يطلق على من يثبت إمامة اثني عشر إماماً، وقد أثبتنا نحن ولا موافق لنا في هذا المذهب، فانفردنا نحن بهذا الاسم دون غيرنا). انتهى. شریف مرتضی (ره) در مجموعه ی سوم از رسایل ۱۴۵ خود می گوید: (اگر از وجود امام و خلیفه بعد از حضرت حجت (ع) سخن گوییم، از قول اثنا عشری خارج شدیم و اگر وجود امام بعد از حضرت را نفی کنیم، اصل دین که ستون مذهب است را باطل کردیم و آن قُبح خالی بودن زمان از امام می باشد… جایز است که عالم بعد از ایشان زمان بسیار طولانی امتداد یابد، و خالی بودن زمین و زمان از ائمه بعد از ایشان جایز نیست بلکه باید عده ای از ائمه در این برهه از زمان حضور یابند تا به حفظ دین و مصالح اهل آن بپردازند و این امر در مسلک و طریق امامت، به ما ضرری نمی رساند؛ زیرا آن کس که ما را مکلف ساخت و او را پرستیدیم شناخت امامت دوازده امام را بر ما ملزم ساخت، و آن را با بیان روشن، بیان می کنیم … و این گفته ما را از نامگذاری اثنا عشری خارج نمی سازد؛ زیرا این اسم نزد ما بر کسی اطلاق می شود که امامت دوازده امام را ثابت کند و ما ثابت کردیم و کسی در این راه هم مسیر ما نیست، پس با این نام از دیگران جدا گشتیم).پایان.حاشیه ی کتاب رجعت- محمد مؤمن آستر آبادی ۹۹. و الحمد لله رب العالمین