چرا وصیت شب وفات پیامبر (ص) مهم‌ترین سند دین خداست؟
پیامبر اکرم (ص) بارها فرموده بودند: من بعد از خودم دو چیز گران‌بها برایتان باقی می‌گذارم که با آن‌ها تا قیامت گمراه نمی‌شوید: «کتاب خدا و اهل‌بیتم (ع)».
ایشان همچنین بارها اولین شخص از این اهل‌بیت، یعنی امام علی (ع) را معرفی کرده بودند (از جمله در واقعه عظیم غدیر). خب وقتی مردم امام علی (ع) رو بشناسند، ایشان هم جانشین بعدی خودشان را معرفی می‌کنند و تا قیامت مردم دستشان از دامن اهل‌بیت (ع) کوتاه نخواهد شد. با این اوصاف چه نیازی به وصیت پیامبر بود؟
چرا پیامبر (ص) با اینکه در شب وفاتشان حالشان بد بود و حتی گاهی از هوش می‌رفتند، فرمودند: «قلم و دواتی بیاورید تا برایتان یک چیزی بنویسم که بعد از من با آن تا قیامت هرگز گمراه نشوید؟» یعنی پیامبر فقط می‌خواستند بر جانشینی امام علی (ع) تأکید کنند؟ مسلماً خیر!
پیامبر (ص) می‌دانستند که زمانی می‌آید و بر اثر بی‌لیاقتی مردم، یکی از اوصیاءشان برای مدتی طولانی غائب خواهد شد. ایشان می‌دانستند که وقتی این وصی بخواهد برگردد، نیاز به سندی برای معرفی خودش دارد، پس باید وصیتی از پیامبر (ص) در اختیار داشته باشد تا حقانیت و وصایت خودش را با آن برای مردم اثبات کند؛ چون سنت خدا همیشه برای معرفی حجت‌هایش همینوصیت و نص از طرف حجت پیشین بوده است.
مطابق قرآن حتی معجزه هم راه اصلی شناخت حجت خدا نبوده و در عمل هم با برچسب سِحر و جادو توسط معاندین رد میشده است. قرآن مکرراً داستان انبیایی را نقل می‌کند که وقتی پس از سال‌ها فترت، ظهور می‌کردند و به وصیت باقی مانده از پیامبر قبل که در کتاب‌ها موجود بوده استناد می‌کردند و نشان می‌دادند که اسمشان آنجا ذکر شده است.
اهل‌بیت (ع) هم به‌طور متواتر فرمودند که «اصلی‌ترین نشانه صاحب‌الامر در آخرالزمان استناد به وصیت پیامبر است!». حال امام زمان (ع) چگونه می‌تواند به وصیت شریف پیامبر (ص) احتجاج کند؟! چون غیبتشان متأسفانه بیش از هزار سال طول کشیده و کسی ایشان را به اسم و ظاهر نمی‌شناسد. مردم حتماً در جواب ایشان می‌گویند: از کجا معلوم اسم شما واقعاً «محمد» باشد که می‌گویید اسم من در وصیت پیامبر (ص) ذکر شده؟!
اما در وصیت شریف پیامبر (ص) یک اسم دیگر هم آمده و آن اسم پسر برومند امام زمان (ع) هست، پسری که در آخرالزمان به دنیا می‌آید و همه مردم او را از بچگی به اسم «احمد» می‌شناسند. پس خیلی منطقی و معقول هست که این «احمد» خودش را با وصیت – به‌عنوان وصی سیزدهم پیامبر (ص) – به مردم اثبات کند و بعد، او همان کسی باشد که امام زمان (ع) را به مردم معرفی می‌کند و امروز مطمئن باشید هر کس وصیت پیامبر (ص) را در حق احمد الحسن قبول نکند، هیچ راه دیگری برایش وجود ندارد که تا روز قیامت امام زمانش را بشناسد!