تفسیر یمانی آل محمد سید احمد الحسن (ع) از سوره شمس آیات ۱-۳
«وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا * وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا * وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا»
به‌راستی منظور از خورشید، ماه و روز کیست؟
خورشید: پیامبر (ص)، روز: مهدی (ع) و ماه: علی (ع) است.
چگونه این روز است که خورشید را روشن می‌کند نه خورشید روز را؟! (ر.ک. سید احمد الحسن، متشابهات: جلد ۳، سؤال ۹۸)
- و قسم به روز؛ که خورشید را روشن می‌کند! (سوره شمس)
آیاتی عجیب از قرآن! به‌راستی‌که جز صاحبانش، یعنی آل محمد، کسی تأویل آن را نمی‌داند. سید احمد الحسن این آیات را به خوبی تفسیر کردند و همچون روز، خورشیدِ محمد را نمایان ساختند. پیامبر، خورشید و علی همچون ماه هست که برترین خلق خدا پس از محمد است.
و قسم به مهدی که جایگاه محمد (ص) را روشن می‌کند…! و مهدی چون روز است، چراکه صاحب قدرت و تمکین است.
حال برای مقایسه قسمتی از تفسیر آقای ناصر مکارم شیرازی را در تفسیر نمونه بخوانیم:
«در اینکه ضمیر جلاها به چه چیزی برمی‌گردد، در بین مفسران گفتگو بسیار است و بسیاری آن را به زمین یا دنیا برمی‌گردانند؛ درست است که از زمین، سخنی در میان نیست ولی با قرینه مشخص می‌شود!». تفسیر نمونه: جلد ۲۷ صفحه ۴۰.