اگر مشتاقی بدانی انسان در آیه سوم سوره‌ی الرحمن کیست؟ باید از پسر انسان، همان غلام امین و دانا یعنی فرستاده امام مهدی (ع) پرسید، چون سال‌ها گذشته و کسی پی به این رموز نبرده‌‌ است. اوست که حقیقت انسان را می‌داند چراکه از سلاله پاک انسان است. آری سید احمد الحسن (ع) بود که برای ما از ناشناخته‌های قرآن گفت و ما را از حقیقت قرآن سیراب کرد. حقیقتی که با آراء و اهواء علما و فقها مشتبه شده بود. حال پای درس پسر انسان بنشینیم و از این نهر زلال «ص» بنوشیم و خود را سیراب کنیم. سید احمد الحسن (ع) می‌فرماید:

«خَلَقَ الْإِنسان»: منظور از انسان، علی بن ابی طالب (ع) است. پس «رحمان» سبحان و متعال، انسان (علی) را از قرآن خلق نمود؛ پس علی از نور محمد (ص) آفریده شده است. «عَلَّمَهُ الْبَیان»: بیان، اسمی از اسامی قرآن است و مراد از آن، قرآن در مرتبه و مقامی پایین‌تر از مرتبه و مقام حضرت محمد (ص) هست. پس رحمانِ سبحان، به انسان (علی) بیان (قرآن) را از قرآن (محمد) یاد داد. «بَیان»، همان تجلّی قرآن در مرتبه‌ای پایین‌تر است؛ پس بیان از قرآن، بلکه خودِ قرآن است. (جواب منیر، ج ۲، سوال ۱۳۹)

تا به ‌حال به جز پسر انسان کسی این‌چنین از انسان کامل سخن گفته بود؟  قدری بیندیشیم… #سأملأ_کل_ناحیه_علیا #همه_جا_را_پر_از_علی_می‌کنم