تا به حال عظمت امیرالمؤمنین علی (ع) را این‌طور شنیده بودید؟!
«اگر دین خدا را به شکل کتابی تصور کنیم و صفحه اول آن را باز کنیم و ببینیم که در آن نوشته است: آدم (ع) خلیفه خداست؛
اگر صفحه وسطش را باز کنیم و ببینیم که در آن نوشته باشد داوود (ع) خلیفه خداست؛
و اگر صفحه آخرش را بگشاییم و ببینیم که در آن نوشته باشد مهدی (ع) خلیفه خداست؛
از این کتابی که اول و وسط و آخرش، خلیفه خدا دیده می‌شود، چه چیزی می‌توانیم بفهمیم؟ این کتاب درباره چه چیزی سخن می‌گوید؟» (سید احمد الحسن، عقاید اسلام: ص ۶۶)
و علی (ع) خلیفه خداست و راه رسیدن به هر آنچه بر تمام اوصیای الهی رسیده است؛ زیرا:
«همه قرآن در سوره فاتحه است و فاتحه در بسمله و بسمله در «باء» و «باء» در نقطه و آن نقطه علی (ع) است». (سید احمد الحسن، پاسخ‌های روشنگرانه: جلد ۴، سؤال ۳۲۷)
اما اگر می‌خواهی بدانی این‌که می‌گویند همۀ قرآن در نقطۀ باء (ب) و امیرالمؤمنین علی (ع) خود، همان نقطه است، چه معنای باطنی دارد؟ و چرا امام علی (ع) عظمت دارد؟ شما را ارجاع می‌دهیم به کتاب عظیم «متشابهات» جلد ۱، سؤال ۶ نوشته سید احمد الحسن (ع).
#همه_جا_را_پر_از_علی_می‌کنم
#سأملأ_کل_ناحیه_علیا