سوره واقعه
بِسْمِ ﭐللهِ ﭐلرَّحْمَنِ ﭐلرَّحِيمِ
به نام خدا که رحمتش بىاندازه استو مهربانىاش همیشگى.
إِذَا وَقَعَتِ ﭐلْوَاقِعَةُ ﴿۱﴾
هنگامى که واقعه [بسیار عظیم قیامت] واقع شود، «۱»
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿۲﴾
که در واقع شدنش دروغى [در کار] نیست، «۲»
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ﴿۳﴾
پست کننده [کافران] و رفعت دهنده [مؤمنان] است. «۳»
إِذَا رُجَّتِ ﭐلْأَرْضُ رَجّاً ﴿۴﴾
هنگامى که زمین را به شدت بلرزانند، «۴»
وَبُسَّتِ ﭐلْجِبَالُ بَسّاً ﴿۵﴾
و کوهها درهم کوبیده و ریز ریز شوند. «۵»
فَکَانَتْ هَبَاءً مُّنبَثّاً ﴿۶﴾
در نتیجه غبارى پراکنده گردد، «۶»
وَکُنتُمْ أَزْوَاجاً ثَلَاثَةً ﴿۷﴾
و شما سه گروه شوید: «۷»
فَأَصْحَابُ ﭐلْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ ﭐلْمَیْمَنَةِ ﴿۸﴾
سعادتمندان، چه بلند مرتبهاند سعادتمندان! «۸»
وَأَصْحَابُ ﭐلْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ ﭐلْمَشْأَمَةِ ﴿۹﴾
و شقاوتمندان، چه دون پایهاند شقاوتمندان! «۹»
وَﭐلسَّابِقُونَ ﭐلسَّابِقُونَ ﴿۱۰﴾
و پیشى گیرندگان [به اعمال نیک] که پیشى گیرندگان [به رحمت و آمرزش]اند، «۱۰»
أُوْلَـٰئِکَ ﭐلْمُقَرَّبُونَ ﴿۱۱﴾
اینان مقرباناند، «۱۱»
فِی جَنَّاتِ ﭐلنَّعِیمِ ﴿۱۲﴾
در بهشتهاى پر نعمتاند. «۱۲»
ثُلَّةٌ مِّنَ ﭐلْأَوَّلِینَ ﴿۱۳﴾
گروهى بسیار از پیشینیان، «۱۳»
وَقَلِیلٌ مِّنَ ﭐلْئَاخِرِینَ ﴿۱۴﴾
و اندکى از پسینیان، «۱۴»
عَلَىٰ سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ ﴿۱۵﴾
بر تختهایى زربافت، «۱۵»
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿۱۶﴾
در حالى که روبروى یکدیگر بر آنها تکیه دارند. «۱۶»
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ ﴿۱۷﴾
نوجوانانى همیشه نو جوان همواره [براى خدمت] پیرامونشان مىگردند، «۱۷»
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِّن مَّعِینٍ ﴿۱۸﴾
با قدحها و کوزهها و جام هایى از باده ناب و پاک، «۱۸»
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنزِفُونَ ﴿۱۹﴾
که از نوشیدنش نه سردرد گیرند، و نه مست و بىخرد شوند، «۱۹»
وَفَاکِهَةٍ مِّمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿۲۰﴾
و میوهها از هر نوعى که اختیار کنند، «۲۰»
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِّمَّا یَشْتَهُونَ ﴿۲۱﴾
و گوشت پرنده از هر گونهاى که بخواهند، «۲۱»
وَحُورٌ عِینٌ ﴿۲۲﴾
و حوریانى چشم درشت، «۲۲»
کَأَمْثَالِ ﭐللُّؤْلُؤِ ﭐلْمَکْنُونِ ﴿۲۳﴾
هم چون مروارید پنهان شده در صدف؛ «۲۳»
جَزَاءً بِمَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ ﴿۲۴﴾
پاداشى است در برابر اعمالى که همواره انجام مىدادند. «۲۴»
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْواً وَلَا تَأْثِیماً ﴿۲۵﴾
در آنجا نه سخن بیهودهاى مىشنوند، نه کلام گناهآلودى، «۲۵»
إِلَّا قِیلاًَ سَلَاماً سَلَاماً ﴿۲۶﴾
مگر سخنى که سلام است و سلام، «۲۶»
وَأَصْحَابُ ﭐلْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ ﭐلْیَمِینِ ﴿۲۷﴾
و سعادتمندان چه بلند مرتبهاند سعادتمندان! «۲۷»
فِی سِدْرٍ مَّخْضُودٍ ﴿۲۸﴾
در سایه درخت سدر بىخارند، «۲۸»
وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ ﴿۲۹﴾
و درختان موزى که میوههایش خوشه خوشه روى هم چیده شده است، «۲۹»
وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ ﴿۳۰﴾
و سایهاى گسترده و پایدار، «۳۰»
وَمَاءٍ مَّسْکُوبٍ ﴿۳۱﴾
و آبى ریزان، «۳۱»
وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿۳۲﴾
و میوهاى فراوان، «۳۲»
لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ﴿۳۳﴾
که پایان نپذیرد و ممنوع نشود، «۳۳»
وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ ﴿۳۴﴾
و همسرانى بلند مرتبه، «۳۴»
إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاءً ﴿۳۵﴾
که ما آنان را با آفرینشى ویژه آفریدیم؛ «۳۵»
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَاراً ﴿۳۶﴾
پس آنان را همواره دوشیزه قرار دادهایم «۳۶»
عُرُباً أَتْرَاباً ﴿۳۷﴾
عشقورز به شوهران، و هم سن و سال با همسران. «۳۷»
لِّأَصْحَابِ ﭐلْیَمِینِ ﴿۳۸﴾
[همه این نعمتها [براى سعادتمندان] است.] «۳۸»
ثُلَّةٌ مِّنَ ﭐلْأَوَّلِینَ ﴿۳۹﴾
گروهى بسیار از پیشینیان، «۳۹»
وَثُلَّةٌ مِّنَ ﭐلْئَاخِرِینَ ﴿۴۰﴾
و گروهى بسیار از پسینیان، «۴۰»
وَأَصْحَابُ ﭐلشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ ﭐلشِّمَالِ ﴿۴۱﴾
و شقاوتمندان، چه دون پایهاند شقاوتمندان! «۴۱»
فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿۴۲﴾
در میان بادى سوزان و آبى جوشان [قرار دارند،] «۴۲»
وَظِلٍّ مِّن یَحْمُومٍ ﴿۴۳﴾
و سایهاى از دودهاى بسیار غلیظ و سیاه، «۴۳»
لَّا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ ﴿۴۴﴾
نه خنک است و نه آرام بخش، «۴۴»
إِنَّهُمْ کَانُواْ قَبْلَ ذَ ٰلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿۴۵﴾
اینان پیش از این از نازپروردگان خود کامه و سرکش بودند، «۴۵»
وَکَانُواْ یُصِرُّونَ عَلَى ﭐلْحِنثِ ﭐلْعَظِیمِ ﴿۴۶﴾
و همواره بر گناهان بزرگ پافشارى داشتند، «۴۶»
وَکَانُواْ یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَاباً وَعِظَاماً أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿۴۷﴾
و پیوسته مىگفتند: آیا هنگامى که مردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا به راستى برانگیخته مىشویم؟! «۴۷»
أَوَ ءَابَاؤُنَا ﭐلْأَوَّلُونَ ﴿۴۸﴾
و آیا پدران گذشته ما نیز برانگیخته مىشوند؟! «۴۸»
قُلْ إِنَّ ﭐلْأَوَّلِینَ وَﭐلْئَاخِرِینَ ﴿۴۹﴾
بگو: بىتردید همه پیشینیان وهمه پسینیان، «۴۹»
لَمَجْمُوعُونَ إِلَىٰ مِیقَاتِ یَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿۵۰﴾
که همه را براى وعدهگاه روزى معین جمع خواهند کرد. «۵۰»
ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا ﭐلضَّالُّونَ ﭐلْمُکَذِّبُونَ ﴿۵۱﴾
آن‌گاه شما اى گمراهان انکار کننده! «۵۱»
لَئَاکِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ ﴿۵۲﴾
قطعا از درختى که از زقّوم [و داراى مایعى جوشان و بسیار بدمزه و بدبوست] خواهید خورد؛ «۵۲»
فَمَالِؤُونَ مِنْهَا ﭐلْبُطُونَ ﴿۵۳﴾
و شکمها را از آن پر خواهید کرد، «۵۳»
فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ ﭐلْحَمِیمِ ﴿۵۴﴾
و روى آن از آب جوشان خواهید نوشید، «۵۴»
فَشَارِبُونَ شُرْبَ ﭐلْهِیمِ ﴿۵۵﴾
مانند نوشیدن شترانى که به شدت تشنهاند؛ «۵۵»
هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ ﭐلدِّینِ ﴿۵۶﴾
این است پذیرایى از آنان در روز جزا. «۵۶»
نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿۵۷﴾
ما شما را آفریدیم، پس چرا [آفرینش دوباره خود را پس از مرگ] باور نمىکنید؟ «۵۷»
أَفَرَأَیْتُم مَّا تُمْنُونَ ﴿۵۸﴾
آیا از [حالات و دگرگونى هاى] نطفهاى که در رحم مىریزید آگاه هستید؟ «۵۸»
ءَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ ﭐلْخَالِقُونَ ﴿۵۹﴾
آیا شما آن را [تا انسانى معتدل و آراسته شود] مىآفرینید یا ما آفرینندهایم؟ «۵۹»
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ ﭐلْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿۶۰﴾
ماییم که مرگ را میان شما مقدّر کردیم، و هیچ چیز ما را [در جارى کردن مرگ بر شما] مغلوب نمىکند. «۶۰»
عَلَىٰ أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنشِئَکُمْ فِی مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۶۱﴾
[آرى، مرگ را مقدّر کردیم] تا امثال شما را جایگزین شما کنیم و شما را به صورتى که نمىدانید آفرینشى تازه و جدید بخشیم، «۶۱»
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ ﭐلنَّشْأَةَ ﭐلْأُولَىٰ فَلَوْلَا تَذکَّرُونَ ﴿۶۲﴾
و به راستى پیدایش نخستین را [که جهان فعلى است] شناختید، پس چرا متذکّر [پدید شدن جهان دیگر] نمىشوید؟! «۶۲»
أَفَرَأَیْتُم مَّا تَحْرُثُونَ ﴿۶۳﴾
مرا خبر دهید آنچه را مىکارید، «۶۳»
ءَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ ﭐلزَّارِعُونَ ﴿۶۴﴾
آیا شما آن را مىرویانید، یا ما مىرویانیم؟ «۶۴»
لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَاماً فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿۶۵﴾
به یقین اگر بخواهیم، آن را ریز ریز کرده و خاشاک مىکنیم که متأسف و شگفتزده مىشوید، «۶۵»
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿۶۶﴾
[و مىگویید:] مسلما ما خسارت زدهایم، «۶۶»
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿۶۷﴾
بلکه ناکام و محرومیم «۶۷»
أَفَرَأَیْتُمُ ﭐلْمَاءَ ﭐلَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿۶۸﴾
به من خبر دهید آبى که مىنوشید، «۶۸»
ءَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ ﭐلْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ ﭐلْمُنزِلُونَ ﴿۶۹﴾
آیا شما آن را از ابر بارانزا فرود آوردهاید یا ما فرود آورندهایم؟ «۶۹»
لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجاً فَلَوْلَا تَشْکُرُونَ ﴿۷۰﴾
اگر بخواهیم آن را تلخ مىگردانیم، پس چرا سپاس گزارى نمىکنید؟ «۷۰»
أَفَرَأَیْتُمُ ﭐلنَّارَ ﭐلَّتِی تُورُونَ ﴿۷۱﴾
به من خبر دهید آتشى که مىافروزید، «۷۱»
ءَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ ﭐلْمُنشِؤُونَ ﴿۷۲﴾
آیا شما درختش را به وجود آوردهاید یا ما به وجود آوردندهایم؟ «۷۲»
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعاً لِّلْمُقْوِینَ ﴿۷۳﴾
ما آن را وسیله تذکر و مایه استفاده براى صحرانشینان و بیابانگردان قرار دادهایم. «۷۳»
فَسَبِّحْ بِـﭑسْمِ رَبِّکَ ﭐلْعَظِیمِ ﴿۷۴﴾
پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى. «۷۴»
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ ﭐلنُّجُومِ ﴿۷۵﴾
به جایگاه ستارگان سوگند مىخورم، «۷۵»
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿۷۶﴾
که اگر بدانید بىتردید این سوگندى بس بزرگ است. «۷۶»
إِنَّهُ لَقُرْءَانٌ کَرِیمٌ ﴿۷۷﴾
یقینا این قرآن، قرآنى است ارجمند و باارزش؛ «۷۷»
فِی کِتَابٍ مَّکْنُونٍ ﴿۷۸﴾
[که] در کتابى مصون از هر گونه تحریف و تغییر [به نام لوح محفوظ جاى دارد.] «۷۸»
لَّا یَمَسُّهُ إِلَّا ﭐلْمُطَهَّرُونَ ﴿۷۹﴾
جز پاک شدگانِ [از هر نوع آلودگى] به [حقایق و اسرار و لطایف] آن دسترسى ندارند. «۷۹»
تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ ﭐلْعَالَمِینَ ﴿۸۰﴾
نازل شده از سوى پروردگار جهانیان است. «۸۰»
أَفَبِهَـٰذَا ﭐلْحَدِیثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ ﴿۸۱﴾
آیا شما نسبت به این گفتار سهلانگارى مىکنید [و آن را قابل اعتنا نمىدانید؟!] «۸۱»
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿۸۲﴾
و فقط نصیب خود را این قرار مىدهید که آن را انکار کنید؟! «۸۲»
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ ﭐلْحُلْقُومَ ﴿۸۳﴾
پس چرا هنگامى که روح به گلوگاه مىرسد، «۸۳»
وَأَنتُمْ حِینَئِذٍ تَنظُرُونَ ﴿۸۴﴾
و شما در آن وقت نظارهگر هستید [در حالى که هیچ کارى از شما ساخته نیست!] «۸۴»
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنکُمْ وَلَکِن لَّا تُبْصِرُونَ ﴿۸۵﴾
و ما به او از شما نزدیکتریم ولى نمىبینید. «۸۵»
فَلَوْلَا إِن کُنتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿۸۶﴾
[آرى] پس چرا اگر شما را پاداش نمىدهند [چون به گمان شما قیامتى در کار نیست و شما را قدرتى مهمتر و فرا‌تر است؟] «۸۶»
تَرْجِعُونَهَا إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿۸۷﴾
آن [روح به گلوگاه رسیده] را [به بدن محتضر] برنمىگردانید، اگر [در ادعاى خود] راستگویید؟ «۸۷»
فَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ ﭐلْمُقَرَّبِینَ ﴿۸۸﴾
پس اگر [جان به گلو رسیده] از مقربان باشد، «۸۸»
فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِیمٍ ﴿۸۹﴾
[در] راحت و آسایش و بهشت پرنعمت [خواهد بود.] «۸۹»
وَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ أَصْحَابِ ﭐلْیَمِینِ ﴿۹۰﴾
و اگر از سعادتمندان باشد، «۹۰»
فَسَلَامٌ لَّکَ مِنْ أَصْحَابِ ﭐلْیَمِینِ ﴿۹۱﴾
[به او گفته مىشود:] از سوى سعادتمندان بر تو سلام باد. «۹۱»
وَأَمَّا إِن کَانَ مِنَ ﭐلْمُکَذِّبِینَ ﭐلضَّالِّینَ ﴿۹۲﴾
و اما اگر از انکار کنندگان [حقایق و] گمراه باشد، «۹۲»
فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِیمٍ ﴿۹۳﴾
پذیرایى از او با آب جوشان، «۹۳»
وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿۹۴﴾
و وارد شدن به دوزخ است. «۹۴»
إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ ﭐلْیَقِینِ ﴿۹۵﴾
[آنچه درباره این سه طایفه بیان شد، [بىتردید این است همان حقّ یقینى. «۹۵»
فَسَبِّحْ بِـﭑسْمِ رَبِّکَ ﭐلْعَظِیمِ ﴿۹۶﴾
پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى. «۹۶»