فصل ششم: ذکر دو دعا برای ادای رزق
اوّل: از حضرت صادق علیه السّلام نقل شده: بگو:
اَللّهُمَّ لَحْظَةً مِنْ لَحَظاتِکَ تُیَسِّرُ عَلى غُرَمآئى بِهَا الْقَضآءَ وَ تُیَسِّرُ لى بِهَا الاِْقْتِضآءَ اِنَّکَ عَلى کُلِّ شَىْءٍقَدیرٌ
خدایا توجّهى از توجّهاتت، آسان کند پرداخت طلب طلبکارانم را، و آسان مىکند برایم گرفتن طلبم را، به درستى که تو بر هرچیز توانایى
دوّم: این دعا از موسى بن جعفر علیهما السّلام روایت شده:
اَللّهُمَّ ارْدُدْ اِلى جَمیعِ خَلْقِکَ مَظالِمَهُمُ الَّتى قِبَلى صَغیرَها وَ کَبیرَها فى یُسْرٍ مِنْکَ وَ عافِیَةٍ وَ مالَمْ تَبْلُغْهُ قُوَّتى وَ لَمْ تَسَعْهُ ذاتُ یَدى وَ لَمْ یَقْوَ عَلَیْهِ بَدَنى وَ یَقینى وَ نَفْسى فَاَدِّهِ عَنّى مِنْ جَزیلِ ما عِنْدَکَ مِنْ فَضْلِکَ ثُمَّ لاتُخَلِّفْ عَلَىَّ مِنْهُ شَیْئاً تَقْضیهِ مِنْ حَسَناتى یا اَرْحَمَ الرّاحمِینَ اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلّا اللهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ اَنَّ الدّینَ کَما شَرَعَ وَ اَنَّ الاِْ سْلامَ کَما وَصَفَ وَ اَنَّ الْکِتابَ کَما اَنْزَلَ وَ اَنَّ الْقَوْلَ کَما حَدَّثَ وَ اَنَّ اللهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبینُ ذَکَرَ اللهُ مُحَمَّداً وَ اَهْلَ بَیْتِهِ بِخَیْرٍ وَ حَیّا مُحَمَّداً وَ اَهْلَ بَیْتِهِ بِالسَّلامِ
خدایا به تمام بندگانت برگردان حقوق پایمال شده کوچک و بزرگى که از ایشان نزد من است، از جانب خویش در آسانى و عافیت، و آنچه نیرویم به آن نرسید، و دارایىام آن را فرا نگرفت، و بدنم و یقین و جانم بر آن توانایى نداشت، از آنچه از احسان شایانت نزد توست، از جانب من ب‌پرداز، و چیزى از آن را بر عهده من بجا مگذار، که از حسناتم بپردازى، اى مهربانترین مهربانان، گواهى مىدهم که معبودى جز خدا نیست، یگانه است و شریک ندارد، و گواهى مىدهم که محمّد بنده و رسول اوست، و دین همان است که خدا مقرّر نمود، و اسلام همان است که او وصف کرد، و قرآن همان است که او نازل نمود، و گفتار همان است که او فرمود: و خدا همان حق آشکار است، خدا محمّد و اهل بیتش را به خیر یاد کند، و به محمّد و اهل بیتش به سلام تحیّت فرستد