دعای عدیله

مؤلف گوید: در عاهاى روایت شده چنین آمده:

و عدیله به هنگام مرگ یعنى عدول کردن از حق به سوى‏ باطل به‌گاه جان دادن، و عدول از حق چنین است که شیطان هنگام مرگ نزد انسان حاضر مى‏شود و او را وسوسه کرده و نسبت‏ به باورهاى دینى به شک مى‏اندازد، تا جایى که او را از مدار ایمان بیون کند و به همین دلیل است که در دعاها از این عدول‏ به خدا پناه برده شده. و جناب فخر المحققین رحمة الله چنین فرموده: هرکه مى‏خواهد از این وسوسه‏هاى به هنگام مرگ در امان باشد، دلایل ایمان و اصول پنجگانه را با برهانهاى قطعى و صفاى باطن، در ضمیرش حاضر نموده و آنها را به حق تعالى بسپارد که هنگام مرگ به او بازگرداند، بدینسان که پس از اظهار عقاید بر حق بگوید:

نا‌بر گفته فخر المحققین رحمة الله خواند دعاى شریف عدیله و به یاد سپردم معناى آن در ذهن براى به سلامت رستن از خطر «عدیله‏ عند الموت» سودمند است. و امّا این دعاى مذکور روایت معصوم است یا انشاى علماى شیعه؟ باید گفت: بنا بر گواهى عالم برجسته در علم حدیث‏شناسى و بررسى کننده روایات و گردآورنده تمام اخبار ائمه ع دانشمند زبردست و خبره و محدّث ناقد و بصیر، شیخنا الاکرم و المحدث الأعظم مولانا الحاج میرزا حسین نورى» نور الله مرقده «این دعا از معصومین نیست، چنان‏که فرموده است: دعاى عدیله معروف از نوشته‏هاى بعضى از اهل علم است و از معصومین ع روایت نشده‏ است و در کتابهاى حاملان حدیث و نقّادان روایت موجود نیست. بدان‏که شیخ طوسى از محمّد بن سلیمان دیلمى روایت کرده‏ است که به محضر حضرت صادق علیه السّلام عرضه داشتم: شیعیان شما مى‏گویند: ایمان بر دو گونه است: نخستین ایمان مستّقر و دیگر آن‏که به امانت نهاده شده و از بین می‌رود، بنابراین دعایى را به من بیاموز که هرگاه آن را بخوانم ایمانم کامل شود و از بین نرود، ایشان فرمود پس از هر نماز واجب بگو: