نماز امام زمان(عج) در شب جمعه
و نیز نماز دیگر آن حضرت: همچنین در کتاب «نجم ثاقب» از کتاب «کنوز النّجاح» شیخ طبرسى نقل کرده که از ناحیه مقدّسه حضرت صاحب الزمان علیه السّلام بیرون آمد که: هرکس را به خداى تعالى حاجتى پیش آید باید بعد از نیمه شب جمعه غسل کند، و به جایگاه نماز خود برود، و دو رکعت نماز بخواند، در رکعت اول وقتى که به آیه «ایاک نعبد و ایاک نستعین» رسید صد مرتبه آن را بگوید، سپس سوره (حمد) را به پایان ببرد و یک مرتبه «توحید» بخواند، و رکوع و دو سجده را بجا آورد، «و سبحان ربّى العظیم و بحمده» را در رکوع هفت مرتبه «و سبحان ربّى الاعلى و بحمده» را در هر سجده هفت مرتبه بخواند و رکعت دوم را نیز به همین کیفیت بجا آورد، و پس از تمام شدن نماز این دعا را بخواند، به درستى که حق تعالى حاجت او را برآورده مىسازد هر حاجتى که باشد بجز آنکه حاجت او در قطع کردن پیوند خویشان باشد. و دعا این است:
اَللّهُمَّ اِنْ اَطْعَتُکَ فَالْمَحْمِدَةُ لَکَ وَ اِنْ عَصَیْتُکَ فَالْحُجَّةُ لَکَ مِنْکَ الرَّوْحُ وَ مِنْکَ الْفَرَجُ سُبْحانَ مَنْ اَنْعَمَ وَ شَکَرَ سُبْحانَ مَنْ قَدَّرَ وَ غَفَرَ اللهُمَّ اِنْ کُنْتُ عَصَیْتُکَ فَاِنّى قَدْ اَطَعْتُکَ فى اَحَبِّ الاَْشْیآءِ اِلَیْکَ وَ هُوَ الاْ یمانُ بِکَ لَمْ اَتَّخِذْ لَکَ وَلَداً وَ لَمْ اَدْعُ لَکَ شَریکاً مَنّاً مِنْکَ بِهِ عَلَىَّ لا مَنّاً مِنّى بِهِ عَلَیْکَ وَ قَدْ عَصَیْتُکَ یا اِلهى عَلى غَیْرِ وَجْهِ المُکابَرَةِ وَ لاَ الْخُروُجِ عَنْ عُبُودِیَّتِکَ وَلاَ الْجُحُودِ لِرُبُوبِیَّتِکَ وَلکِنْ اَطَعْتُ هَواىَ وَ اَزَلَّنىِ الشَّیْطانُ فَلَکَ الْحُجَّةُ عَلَىَّ وَ الْبَیانُ فَاِنْ تُعَذِّبْنى فَبِذُنُوبى غَیْرُ ظالِمٍ لى وَ اِنْ تَغْفِرْلى وَ تَرْحَمْنى فَاِنَّکَ جَوادٌ کَریمٌ
خدایا اگر اطاعتت کردم، پس ستایش توراست، و اگر نافرمانىات نمودم پس حجّت توراست، نسیم رحمت و گشایش از جانب توست، منزّه است کسىکه نعمت داد، منزّه است کسىکه تقدیر کرد و آمرزید، خدایا چنانچه نافرمانىات کرده باشم، پس به یقین در محبوب‌ترین چیزها به نزد تو اطاعتت نمودم، و آن ایمان به توست، برایت فرزندى نگرفتم، شریکى نخواندم، این ایمان منّتى است از جانب تو بر من، نه از سوى من بر تو، نافرمانى کردم تو را اى معبود من نه از روى دشمنى، و نه از روى بیرون رفتن از بندگىات، و نه از روى انکار ربوبیّتت، بلکه هواى نفسم را پیروى کردم، و شیطان مرا لغزاند، تو را بر من حجّت و بیان است، پس اگر عذابم کنى به خاطر گناهان من است، و تو ستمکار بر من نیستى، و اگر مرا بیامرزى، و به من رحم کنى به یقین تو بخشنده و بزرگوارى
پس از این دعا تا نفس او وفا کند یا کریم، یا کریم را تکرار کند، و بعد از آن بگوید:
یا آمِناً مِنْ کُلِّ شَیْى ءٍ وَ کُلُّ شَیْى ءٍ مِنْکَ خآئِفٌ حَذِرٌ اَسْئَلُکَ بِاَمْنِکَ مِنْ کُلِّ شَیْى ءٍ وَ خَوْفِ کُلِّ شَیْى ءٍ مِنْکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تُعْطِیَنى اَماناً لِنَفْسى وَ اَهْلى وَ وَلَدى وَ سآئِرِ ما اَنْعَمْتَ بِهِ عَلَىَّ حَتّى لااَخافَ وَ لا اَحْذَرَ مِنْ شَیْى ءٍ اَبَداً اِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْى ءٍ قَدیرٌ وَ حَسْبُنَا اللهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ یا کافِىَ اِبْراهیمَ نُمْرُودَ وَ یا کافِىَ مُوسى فِرْعَوْنَ اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَکْفِیَنى شَرَّ فلان بن فلان
اى ایمن از هرچیز، و هرچیز از تو هراسان و در حذر، از تو مىخواهم به ایمنىات از هرچیز، و هراس هرچیز از تو، اینکه بر محمد و خاندان محمّد درود فرستى، و به من امان دهى، براى خود و خاندان و فرزندانم، و سایر چیزهایى که به من عنایت کردى، تا هرگز از چیزى نهراسم و حذر نکنم، به درستى که تو بر هرچیز توانایى، و خدا ما را بس است، و چه خوب کارگشایى است، اى کفایتکننده ابراهیم از نمرود، و اى کفایتکننده موسى از فرعون، از تو مىخواهم بر محمد و خاندان محمّد درود فرستى، و از من کفایت کنى شرّ فلان پسر فلان را
و به جاى (فلان بن فلان) نام شخصى را که از شرّ او مىترسد، و نام پدرش را بگوید، و از خدا بخواهد که زیان او را دفع و وى را از او کفایت کند، به درستى که حق تعالى گزند او را کفایت خواهد کرد انشاء الله تعالى، و پس از آن به سجده رود، و حاجت خود را بخواهد، و به سوى حق تعالى زارى کند، به درستى که مرد مؤمن و زن مؤمنهاى نیست، که این نماز را بجا آورد، و این دعا را از روى اخلاص بخواند، مگر اینکه درهاى آسمان براى او در برآمدن حاجاتش گشوده مىشود، و در همان هنگام و همان شب دعاى او نسبت به هرگونه حاجتى که باشد مستجاب مىشود، و این به سبب فضل و انعام حق تعالى بر ما و بر مردم است. مؤلّف گوید: فرزند بزرگوار شیخ طبرسى، رضى الدین حسن بن فضل هم این نماز را در «مکارم الاخلاق» نقل کرده و در ابتداى دعا به جاى «اللهمّ ان کنت عصیتک» «ان کنت قد عصیتک» را ذکر کرده است و پس از حتّى لا اخاف کلمه «احدا» را اضافه نموده است. و پس از کلمه «فرعون اسالک» را