در اتحاد حضرت امیرالمومنین(ع) با پیغمبر(ص)

مؤلّف گوید: اگر کسى بگوید: چگونه‏ است که در روز ولادت پیامبر صلى الله علیه و آله یا مبعث آن حضرت، زیارت امیر مؤمنان علیه السّلام وارد شده و براى رسول خدا صلى الله علیه و آله در این‏ دو روز زیارت نیست، با آنکه سزاوار بود، زیارت مخصوصى در این اوقات براى پیامبر صلى الله علیه و آله وارد شده باشد؟ جواب‏ گوییم که این به خاطر شدّت اتصال این دو بزرگوار و کمال اتّحاد این دو نور پاک با هم است، که هرکه امیر مؤمنان علیه السّلام را زیارت کند، رسول خدا صلى الله علیه و آله را زیارت کرده و شاهد بر این حقیقت از قرآن آیه «انفسنا» است، «و آن حضرت در آیه مباهله‏ جان مصطفى است و غیر او جان وى نیست» و نیز شاهد آن از معارف اسلامى بسیارى از روایات است. از جمله‏ شیخ محمّد بن مشهدى از امام صادق علیه السّلام روایت کرده: مردى اعرابى خدمت رسول خدا صلى الله علیه و آله مشرّف شد، عرضه داشت: یا رسول الله، منزل من از منزل تو دور است، من مشتاق زیارت و دیدن تو مى‏شوم، چون به دیدنت مى‏آیم ملاقاتت برایم حاصل نمى‏شود، على بن ابیطالب علیه السّلام را زیارت مى‏کنم، آن جناب مرا به حدیث و مواعظ خود مؤنوس مى‏کند، پس‏ از آن به خاطر ندیدند تو با حالت اندوه و حسرت برمى‏گردم، فرمود: هرکه على را زیارت کند مرا زیارت کرده، و هرکه‏ او را دوست بدارد، مرا دوست داشته و کسى‏که او را دشمن بدارد، مرا دشمن داشته، این مطالب را از جانب من‏ به قوم خود ابلاغ کن و هرکه به زیارت او برود، به تحقیق نزد من آمده و من و جبرئیل و صالح مؤمنان، او را در روز قیامت‏ جزا خواهیم داد. در حدیث معتبرى از امام صادق علیه السّلام روایت شده: چون جانب نجف را زیارت کنى، زیارت کن استخوانهاى‏ آدم و بدن نوح و جسم على بن ابیطالب را که به این زیارت، زیارت کرده‏اى پدران گذشته و محمّد خاتم پیامبران و على بهترین اوصیا را و در زیارت ششم گذشت که فرمودند: رو به قبر امیر مؤمنان علیه السّلام بایست و بگو: «السّلام علیک یا رسول الله، السلام علیک یا صفوة الله» الى غیر ذلک، به راستى که زیبا سروده شیخ جابر در نوعى تضمین خود به قصیده‏ ازرّیه در حال اشاره به گنبد علوى:

و حکیم سنایى گفته:

مرتضایى که کرد یزدانش همره جان مصطفى جانش

هردو یک قبله و خردشان دو هردو یک روح کالبدشان دو

دو رونده چو اختر گردون دو برادر چو موسى و هارون

هردو یک درّ یک صدف بودند هردو پیرایه شرف بودند

تا نه بگشاد علم حیدر در ندهند سنّت پیمبر بر