زیارت روز غدیر

سلام بر محمّد رسول خدا، خاتم پیامبران، و سرور رسولان، و برگزیده پروردگار جهانیان، امین خدا بر وحى و دستورات قطعى الهى، و ختم کننده آنچه گذشته، و گشاینده آنچه‏ خواهد آمد، و چیره بر همه اینها، و رحمت و برکات و درودها و تحیّات خدا بر او باد. سلام‏ بر پیامبران خدا و رسولانش، و فرشتگان مقرّب و بندگان شایسته‏اش. سلام بر تو اى امیر مؤمنان و سرور جانشینان، و وارث دانش پیامبران، ولى پروردگار جهانیان‏ و مولاى من و مولاى مؤمنان، و رحمت و برکات خدا بر او باد. سلام بر تو اى مولاى من‏ اى امیر مؤمنان، اى امین خدا بر روى زمینش، و سفیر او در خلقش، و حجّت رسایش بر بندگان

سلام بر تو اى دین معتدل خدا، و راه راستش. سلام بر تو اى‏ خبر بزرگى که آنها در آن اختلاف کردند، و از آن بازخواست شوند. سلام بر تو اى امیر مؤمنان، به خدا ایمان آوردى، درحالى‏که همه شرک مى‏ورزیدند، و حق را تصدیق گفتى وقتى که آنان را تکذیب مى‏نمودند و جاد کردى و آنان از جهاد عقب‏نشینى مى‏کردند، خدا را عبادت کردى، درحالى‏که خالص نمودى براى او دین را، صبر کردى و به حساب‏ خدا گذاشتى، تا مرگ تو را دررسید، آگاه باشید لعنت خدا بر ستمکاران. سلام بر تو اى آقاى مسلمانان‏ و رئیس دین، و پیشواى اهل تقوا، و مقتداى سپیدرویان، و رحمت و برکات خدا بر تو باد شهادت مى‏دهم که تویى برادر رسول خدا، جانشین، و وارث علمش، و امین او بر قانونش، و جانشین او در امّتش

و اوّل کسى‏که به خدا ایمان آورد، و آنچه را بر پیامبرش نازد شده بود تصدیق کرد، و شهادت مى‏دهم که‏ آن حضرت همه آنچه را خدا درباره تو نازل کرد به مردم رساند، و امر خدا را درباره تو با صداى بلند اعلام کرد، و بر امّتش حتمى بودن طاعت و ولایتت‏ را واجب نمود، و بیعت تو را بر عهدّ آنان نهاد، و حضرتت را نسبت به مؤمنان سزاوار‌تر از خودشان قرار داد، چنان‏که‏ خدا خود او را اینچنین قرار داد، سپس پیامبر اسلام خدا را بر مردم شاهد گرفت و فرمود: آیا من آن نیستم که رساندم. همه گفتند: به خدا آرى. پس فرمود: خدایا گواه باش، و تو براى گواهى و حاکمیت بین بندگان بسى. پس خدا لعنت کند منکر ولایتت را بعد از اقرار، و شکننده پیمانت را پس از پیمان بستن، و شهادت مى‏دهم که‏ تو به عهد خداى تعالى وفا کردى، و خداى تعالى وفا کننده به عهد خویش براى توست، و هرکس به آن پیمانى که با خدا بسته وفا کند، خدا پاداش بزرگى به او خواهد داد. و شهادت مى‏دهم که تویى امیر مؤمنان آن حقّى که قرآن به‏ ولایتت گویا شد، و رسول خدا در این زمینه براى تو از امّتت پیمان گرفت، و شهادت مى‏دهم که تو و عمو و برادرت کسانى هستید که با خدا با جا‌‌نهایتان معامله کردید

پس خدا این آیه را در حق شما نازل کرد: به درستى که خدا از مؤمنان خرید جانها و اموالشان را، که در عوض به آنها بهشت براى آنان باشد، و در راه خدا پیکار مى‏کنند، پس مى‏کشند و کشته مى‏شوند، وعده‏اى است بر او، محقق شده در تورات و انجیل و قرآن، و کیست که‏ به عهد خود وفادار‌تر از خدا باشد، پس شادى کنید به معامله‏اى که انجام دادید، و این است آن رستگارى بزرگ آنانند توبه‏کنندگان، عبادت‏کنندگان، روزه‏گیران، رکوع‏کنندگان، سجودکنندگان، امرکنندگان‏ به معروف، نهى‏کنندگان از منکر، و نگهبانان حدود خدا، و به مؤمنان بشارت ده، شهادت‏ مى‏دهم اى امیر مؤمنان، که شک کننده در باره تو به رسول امین ایمان نیآورده، و اینکه روى گرداننده از ولایت‏ تو به ولایت غیر، معاندانه روى گردان از دین است، دین میانه‏اى که پروردگار جهانیان براى ما پسندیده، و آن را روز غدیر به ولایت تو کامل نموده است، و گواهى مى‏دهم که در این گفته خداى عزیز رحیم، مقصود تویى: به حقیقت این است راه راست من، از آن پیروى‏ کنید، و راههاى دیگر را پیروى ننمایید، که شما را از راه او پراکنده کند، به خدا سوگند گمراه شد، و گمراه کرد کسى‏که از غیر تو پیروى نمود، و کسى‏که تو را دشمن داشت، ستیزه‏ورزان از حق روى گرداند

خدایا امرت را شنیدیم. و اطاعت کردیم و راه راست تو را پیروى نمودیم‏ پروردگارا ما را هدایت کن، و بعد از اینکه ما را به طاعتت هدایت کردى دلهایمان را منحرف مساز، و ما را از سپاسگذاران نعمتهایت‏ قرار ده، و شهادت مى‏دهم که تو پیوسته با هواى نفس مخالف، و با پرهیزگارى هم‏پیمان، و به فرو خوردن خشم توانا و گذشت کننده از مردم و آمرزنده آنان بودى، و زمانى که خدا معصیت مى‏شود خشمناک، و هنگامى‏که اطاعت مى‏شود خشنودى‏ به آنچه خدا با تو پیمان بسته بود عامل بودى، و آنچه نگهدارى‏اش از تو خواسته شده بود رعایت نمودى، و آنچه به تو سپرده شده بود حفظ کردى، و آنچه از حق بر عهده‏ات نهاده شده بود رساندى، و آنچه را به آن وعده داده شدى به انتظار نشستى، و شهادت مى‏دهم که از روى زبونى محافظه‏کارى نکردى، و در اثر بى‏تابى و عجز از گرفتن حقت باز نایستادى، و به خاطر ترس و وحشت، از پیکار با غصبان ولایتت قدم به عقب نگذاشتى، و به علّت سستى بر خلاف آنچه خدا را خشنود مى‏کند اظهار خشنودى ننموده، و براى آنچه در راه خدا به تو دررسیده سست نشدى

و به خاطر ترس و زبونى از خواستن حقّت ناتوان و درمانده نگشتى، پناه به خدا از اینکه چنین باشى، بلکه زمانى‏که مورد ستم واقع شدى. به حساب پروردگارت گذاشتى، و کارت را به او واگذار کردى، و ستمکاران را پند دادى ولى نپذیرفتند، و اندرز دادى ولى‏ قبول نکردند، و آنان را از خدا ترساندى، ولى نترسیدند، و شهادت مى‏دهم که تو اى امیر مؤمنان در راه خدا به حق‏ جهاد کردى، تا اینکه خدا تو را بجوارش فرا خواند، و به اختیارش تو را به جانب خود قبض روح کرد، و حجّتت را بر دشمنانت ختم کرد، با به قتل رساندن تو را، تا حجّت به سود تو و زیان باشد همراه با آنچه براى تو بود از حجّتهاى رسا بر همه‏ خلق. سلام بر تو اى امیر مؤمنان، خدا را خالصانه عبادت کردى، و صابرانه در راه‏ خدا جهاد نمودى، و به حساب خدا جانبازى کردى، و به کتابش عمل نمودى، و روش پیامبرش را پیروى کردى، و نماز را بپا داشتى، و زکات را پرداختى، و به معروف امر کردى، و تا توانستى از منکر نهى نمودى‏ طالب بودى آنچه را نزد خداست، راغب بودى در آنچه خدا وعده داد، کاسه صبرت از پیش آمدها لبریز نشد، و هنگام سختیها سست‏ نگشتى

از مقابل هیچ جنگجویى بازنگشتى، آنکه غیر این امور را به تو نسبت داد تهمت زد، و به باطل دروغ‏ بر تو بست، و مرگ بر کسى‏که با اصرار بر مخالفت با تو از تو روى گرداند، به راستى در راه خدا به حق جهاد کردى، و بر آزار مردم به‏ نیکى صبر کردى صبرى به حساب خدا، تویى اوّل کسى‏که به خدا ایمان آوردى، و براى او نماز خواندى، و جهاد کردى، و خود را در خانه شرک براى حق آشکار نمودى، در حالى‏که زمین انباشته به گمراهى بود، و شیطان آشکارا عبادت مى‏شد، و تویى‏ گوینده این سخن: کثرت مردم در پیرامونم عزّتى به من نیفزاید و پراکنده‏شدنشان ترسى به من اضافه نکند، اگر همه مردم از من دست بردارند، نالان نشوم، پناهنده به خدا شدى و عزّت یافتى، آخرت را بر دنیا برگزیدى‏ و پارسا گشتى، خدا تأییدت نمود و راهنمایى فرمود، و در گردونه خلوص قرار داد، و تو را برگزید، کردارهایت ضد و نقیض‏ نشد، گفتارهایت اختلاف نیافت، حالاتت زیرورو نگشت، ادعاى بیهوده نکردى، و بر خدا دروغ نبستى، و به متاع اندک دنیا طمع نورزیدى، گناهان تو را آلوده نساخت، همواره امورت بر پایه برهانى‏ از سوى پروردگارت بود، در کارت بر یقین بودى، به سوى حق و راه مستقیم هدایت مى‏نمودى، شهادت مى‏دهم‏ شهادت حق

و سوگند مى‏خورم سوگند صدق، که محمّد و خاندانش (درود خدا بر آنان باد) سروران خلقند، و اینکه تو مولاى من و مولاى همه مؤمنانى، تو بنده خدا و ولىّ او و برادر جانشین و وارث او هستى، و او گوینده این سخن به حضرت توست: سوگند به کسى‏که مرا به حق برانگیخت‏ به من ایمان نیاورد آن‏که به تو کافر شد، و به خدا اقرار ننمود آن‏که به انکار تو برخاست، گمراه شد کسى‏که مردم را از تو بازداشت، و به سوى خدا و به جانب من راه نیافت، و این گفتار پروردگار عزّ و جلّ من است: من آمرزنده‏ام آن کس را که توبه کرد، و ایمان آورد، و عمل شایسته انجام داد، سپس به سوى ولایت تو راه یابد. مولاى من فضل تو مخفى نمى‏ماند، و نورت خاموش نگردد، و آن‏که تو را انکار کند ستمکار و بدبخت است، مولاى من تو حجّت بر بندگانى‏ و راهنماى به سوى راه راستى، و ذخیره روز معادى، مولاى من خدا مقامت را در دنیا بلند کرد، و درجه‏ات را در آخرت والا گردانید، و بینایت نمود به آنچه بر کسى‏که با تو مخالفت کرد پوشیده ماند، و بین تو و موهبتهاى‏ خدا حجاب شد

لعنت خدا بر حلال شمارندگان حرمتت، و دفع‏کنندگان حقّت، و شهادت مى‏دهم که آنان از زیانکار‌ترین مردمى هستند که آتش چهره آنان را مى‏سوزاند، و در میان دوزخ زشت و عبوس هستند، و شهادت مى‏دهم که اقدام نکردى، و قدم به عقب نگذاشتى، و سخن نگفیتى و باز نایستادى مگر به فرمان خدا و رسولش. خود فرمودى: سوگند به آن‏که جانم در دست اوست، رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش باد) به من نظر کرد، درحالى‏که پیش‏قدمانه شمشیر مى‏زدم، ایشان به من فرمود: اى على تو نسبت به من به منزله هارونى نسبت به موسى، جز اینکه‏ بعد از من پیغمبرى نیست، و من تو را خبر مى‏دهم که مرگ و زندگى تو با من و براساس راه و رسم من است، به خدا سوگند دروغ‏ نگفتم، و به من دروغ گفته نشد، و گمراه نشدم و کسى به وسیله من گمراه نشده، و آنچه را پروردگارم با من عهد کرده فراموش نکردم، من‏ بر برهانى از سوى پروردگارم هستم که براى پیامبرش بیان نموده و پیامبر نیز براى من بیان داشته است و من به راستى بر راه روشن هستم که آن‏ را صریح مى‏گویم با صراحت تمام، اى امیر مؤمنان به خدا سوگند راست گفتى، و حق گفتى. پس خدا لعنت کند کسى را که تو را با آن‏که با تو دشمنى کرد برابر قرار داد، درحالى‏که خدا مى‏فرماید

آیا کسانى که مى‏دانند، با کسانى که نمى‏دانند برابرند؟ پس خدا لعنت کند کسى را که مساوى تو قرار داد، آن کس را که خدا ولایتت را بر او واجب کرد، و حال اینکه تو ولىّ خدایى، و برادر رسول خدایى‏ و دفاع کننده از دین خدایى، و کسى هستى که قرآن به برترى‏اش گویاست، خداى تعالى فرمود: خدا جهادکنندگان را بر نشستگان برترى داد به اجرى بزرگ، درجات و مغفرت و رحمت از جانب او براى جهادگنندگان است، و خدا همواره آمرزنده و مهربان است و خداى تعالى فرمود: آیا آب‏دهى به حاجیان و آباد دادن در مسجد الحرام را قرار داده‏اید همانند آن کس که به خدا و روز جزا ایمان آورده، و در راه خدا جهاد کرده است؟ هرگز پیش خدا برابر نیستند، خدا گروه ستمکاران را هدایت نمى‏کند

آنان‏که ایمان آورده‏اند و هجرت کردند، و در راه خدا با اموال و جانهایشان‏ جهاد کردند، از جهت مقام به نزد خدا برترند، و ایشان رستگارانند، نویدشان مى‏دهد پروردگارشان‏ به رحمتى از جانب خود و خشنودى، و بهشتهایى که در آنها نعمت پایدار براى آنان باشد. در آن بهشتها جاودانند، به راستى که‏ نزد خدا پاداشى بزرگ است. شهادت مى‏دهم که تو به ستایش خدا مخصوص گشته‏اى، و مخلص در طاعت خدایى، براى‏ هدایت جایگزینى نجستى، و در بندگى پروردگارت احدى را شریک نساختى، خداى تعالى دعاى پیامبرش (درود خدا بر او و خاندانش) را در حق تو اجابت کرد، سپس اظهار آنچه تو را سزاوار حکومت بر ملّتش کرده بود به او فرمان داد، براى بالا بردن شأنت، و علنى ساختن برهانت، و دفع باطلها، و بریدن بهانه‏ها، پس زمانى که از آشوب اهل فسق بیمانک شد، و درباره تو در برابر منافقان محافظکارى کرد، پروردگار جهانیان به او وحى کرد

اى رسول! آنچه از پروردگارت به تو نازل شده به مردم برسان، اگر انجام ندهى پیام خدا را نرسانده‏اى، خدا تو را از مردم حفظ مى‏کند پس او بارهاى سنگین سفر را بر دوش جان نهاد، و در حرارت شدید نیمه روز برخاست، سخنرانى کرد و شنواند، و فریاد زد، پس پیام حق را رساند، سپس از همه آنها پرسید: آیا رساندم؟ گفتند: به خدا قسم آرى. فرمود: خدایا شاهد باش. سپس به مردم خطاب کرد: آیا من آن نیستم که به مؤمنان از خود آنان سزاوارترم؟ گفتند: آرى، پس دست‏ تو را گرفت، و فرمود: هرکه را که من مولاى اویم، پس این على مولاى اوست، خدایا دوست بدار هرکه او را دوست دارد، و دشمن بدار هرکه او را دشمن دارد، و یارى کن کسى را که یارى‏اش کند، و خوار کن هرکه خوارش سازد. پس به آنچه خدا درباره تو بر پیامبرش نازل کرد، ایمان نیاورد جز عده‏اى اندک، و اکثرشان را نیفزود جز زیانکارى، پیش از آن نیز خدا در حق تو این آیه را ناز کرد درحالى‏که آنان دوست‏ نداشتند

اى کسانى که ایمان آورده‏اید، هرکه از شما از دینش برگردد، خدا به زودى قومى را بیاورد، که آنها را دوست دارد، و آنها هم خدا را دوست دارند، بر مؤمنان نرمند، و بر کافران سخت، در راه خدا جهاد کنند، از سرزنش سرزنش‏کنندگان نمى‏ترسند، این است فضل خدا، به هر که بخواهد عنایت مى‏کند، خدا گسترنده و دانا است. جز این نیست که شما ولىّ خدا و رسول او و همه آنانى هستند که ایمان آورند، و آنانى که نماز را بر پا مى‏دارند و زکات مى‏دهند، درحالى‏که رکوع کننده‏اند، و هرکه با خدا و رسولش و کسانى‏که ایمان آوردند دوستى کند، پس حزب خدا حزب‏ پیروز است. پروردگارا به آنچه نازل کردى ایمان آوردیم، و از پیامبر پیروى نمودیم، پس ما را با گواهان بنویس. پروردگارا دلهاى ما را پس از آنکه هدایتمان کردى منحرف مساز، و به ما از نزد خود رحمتى ببخش، که تو بسیار بخشنده‏اى‏ خدایا ما مى‏دانیم که این گفتار از نزد تو حق است، پس لعنت کن کسى را که با آن معارضه کرد، و به آن کبر ورزید، و آن را تکذیب کرد، و کافر شد، و زود است بدانند کسانى که ستم کردند، به چه بازگشتگاهى برگردن

سلام بر تو اى امیر مؤمنان و سروز جانشینان، و رأس عبادت‏کنندگان، و پارسا‌ترین پارسایان، و رحمت خدا و برکات و درودها و تحیّاتش بر تو باد، تویى خوراننده طعام در حال دوست داشتن آن، به درمانده و یتیم و اسیر تنها به خاطر خشنودى خدا، که از آنها پاداش و سپاسى نمى‏خواستى، و خداى تعالى در حق تو چنین گفت: دیگران را بر خود ترجیح مى‏دهند، گرچه خود تهیدست باشند، هرکه از بخل وجودش محفوظ ماند پس آنانند از رستگاران، تویى فروبرنده خشم، و گذشت‏کننده از مردم، و خدا نیکوکاران را دوست دارد، تویى صبرکننده‏ در تنگدستى و پریشان‏حالى و به هنگام جنگ، تویى بخش کننده به برابرى، و دادگر در می‌ان‏ ملّت، و آگاه به مقرّرات خدا، از میان همه انسانها، خداى تعالى خبر داد از آنچه سزاوار کرده تو را از فضلش به گفته‏اش

آیا کسى‏که مؤمن است همانند کسى است که فاسق است؟ هرگز برابر نیستند. امّا کسانى که‏ ایمان آورده‏اند، و کار شایسته کردند، براى آنها بهشتهاى خویش جایگاه جهت پذیرایى به پاداش آنچه انجام دادند، و تویى‏ اختصاص یافته به علم قرآن، و حکم تأویل، و صریح گفتار پیامبر، و توراست موقعیتهاى گواهى شده، و مقامات مشهور، و روزهاى یاد شده، روز بدر، و روز احزاب‏ آن زمان که چشمها منحرف، و جانها به گلوها رسید، و به خدا گمان مى‏بردید، گمانهاى گوناگجون، در آنجا اهل ایمان آزمایش شدند، و دچار تزلزل روحى گشتند تزلزل سخت. آن هنگام اهل نفاق و آنان‏که در دلهایشان بیمارى‏ بود گفتند: خدا و رسولش جز فریب به ما وعده ندادند

و در آن زمان گروهى از آنان گفتند: اى اهل مدینه‏ جایى براى شما نیست، بازگردید، و جمعى از آنان از پیامبر اجازه مى‏خواستند، مى‏گفتند: خانه‏هاى ما باز و بى‏حفاظ است‏ و حال آنکه بى‏حفاظ نبود، آنان جز فرار از جنگ قصدى نداشتند، و خداى تعالى فرمود: همینکه اهل ایمان دسته‏هاى کفر و شرک را دیدند گفتند: این‌‌ همان است که خدا و رسولش به ما وعده داد، خدا و رسولش راست گفتند، و آنان را نیفزود مگر ایمان و تسلیم، پس عمرو قهرمان آنها را کشتى، و جمع آنان را فرارى دادى، و خدا آنان را که کافر بودد با خشمشان‏ بازگرداند، درحالى‏که به غنیمتى دست نیافتند، و خدا جنگ را از اهل ایمان کفایت کرد، و خدا نیرومند و عزیز است، و روز احد هنگامى‏که از اطراف پیامبر فرار مى‏کردند، و به احدى اعتنا نمى‏نمودند، و پیامبر آنان را از پشت سرشان به کارزار دعوت مى‏کرد، تو بودى که مشرکان را براى حفظ پیامبر به راست و چپ دفع مى‏کردى، تا خدا گزند آنان را در حالى‏ که ترسان بودند از شما دو بزرگوار برگرداند، و شکست‏خوردگان را به وسیله تو یارى کرد. و روز حنین، بنابر آنچه قرآن در این آیه به آن گویا شد

«زمانى که نفرات زیاد شما باعث شگفتى شما شد، ولى شما را به هیچ وجه بى‏نیاز نکرد، و زمین با آن فراخى‏اش بر شما تنگ شد، سپس روى گردانده فرار کردید. آنگاه خدا آرامش خود را بر رسولش و بر مؤمنان نازل فرمود». «مؤمنان» تو بودى و همراهانت، و عمویت عباس شکست‏خودرگان را صدا مى‏زد: اى اصحاب سوره بقره، اى‏ اهل بیت شجره، تا جماعتى به او پاسخ دادند، که تو رنج آنها را کفایت کردى، و به جاى آنها کمک را عهده‏دار شدى، پس نومید از پاداش برگشتند، و امیدوار به وعده خداى تعالى به توبه، و این است سخن‏ خدا که عظیم باد یادش: «آنگاه خدا توبه مى‏پذیرد پس از آن، توبه کسى را که بخواهد، درحالى‏که تو درجه صبر را به دست آوردى، و به مزد بزرگ پیروز شدى، و روز خیبر که خدا شکست منافقان را آشکار کرد، و دنباله کافران‏ را برید، و سپاس خداى را پروردگار جهانیان، درحالى‏که آنها از پیش با خدا پیمان بسته بودند که فرار نکنند، و به یقین پیمان خدا مورد بازخواست است

مولاى من تویى حجّت رسا، و راه‏ روشن، و نعمت کامل، و برهان تابناک، پس گوارا باد تو را، آنچه خدا از برترى به تو داد، و نابود باد دشمن نادانت، با پیامبر (درود خدا بر او و خاندانش) در تمام جنگها و لشگرکشیهایش حاضر بودى، پیشاپیش پرچم اسلام را به دوش مى‏کشیدى، و در برابرش شمشیر مى‏زدى، سپس تنها براى تدبیر و کاردانى مشهودت‏ و بینایى‏ات در امور، در تمام میدانها تو را به فرماندهى مى‏گماشت، و امیرى بر تو نبود، چه بسیار کارهایى که تقوا مانع‏ اجراى تصمیت در آنها شد، اما جز تو در مثل آن از هواى نفس پیروى کرد، پس نادانان گمان کردند، که تو از آنچه او به آن رسید عاجز شدى، به خدا قسم گمان‏کننده اینچنین گمراه شد و را نیافت، و تو واضح ساختى آنچه مشکل‏ شده بود از این امور، براى آن‏که توهّم و تردید کرد به گفتارت، درود خدا بر تو که فرمودى

گاهى انسان‏ زبردست و چیره روى چاره را مى‏بیند، ولى در برابرش پرده‏اى از تقواى خداست، در نتیجه روى چاره را آشکار‌‌ رها مى‏کند، ولى فرصت آن را غنیمت مى‏داند کسى در امر باکى ندارد، به خدا سوگند راست گفتى، و یاوه‏سرایان دچار زیان شدند، هنگامى‏ که آن دو عهدشکن] طلحه و زبیر [با تو به فریبکارى برخاستند، و گفتند قصد عمره داریم، به آنان گفتى: به جان خودتان قسم: قصد عمره ندارید، بکله‏ قصد خیانت دارید، در نتیجه از آن دو نفر بیعت گرفتى، و پیمان را محکم کردى، پس در نفاق‏ کوشیدند، زمانى که بر کار نادرستشان آگاه‌شان کردى، بى‏توجّهى کردند، و به کار خویش بازگشتند، ولى بهره‏مند نشدند، و سرانجام کار هر دو خسران شد سپس اهل شام خیانت آن دو را دنبال کردند، و تو پس از بستن راه غدر بر آنان به سویشان حرکت کردى، ولى آنها به دین حق گردن ننهادند. و در قرآن تدبّر ننمودند، بى‏خردان پست و گمراهان ناجوانمرد، به آنچه در حق تو بر محمّد نازل شده بود کافرند، و یاوران مخالف تو، درحالى‏که خدا به پیروى از تو امر کرد، و مؤمنان را به یارى‏ تو فرا خواند، و فرمود خداى عزّ و جلّ

اى کسانى که ایمان آورده‏اید خدا را پروا کنید، و با راستگویان باشید. مولاى من حق بر تو نمایان شد، درحالى‏که مردم آن را به یک سو انداختند، و تو روشهاى دینى را پس از کهنگى و نابودى‏ آشکار ساختى، توراست پیشینه جهاد بر پایه تصدیق به قرآن، و توراست فضیلت جهاد بر پایه تحقّق تأویل، و دشمن تو دشمن خدا، و انکارکننده رسول خدا است، دعوت مى‏کند دعوت باطل، حکومت مى‏کند به ستم، فرمان مى‏دهد غاصبانه، دارودسته‏اش را به دوزخ مى‏خواند، درحالى‏که عمّار جهاد مى‏کرد و میان دو لشگر فریاد مى‏زد: کوچ کنید، کوچ کنید به سوى بهشت، و زمانى که آب خواست، با شیر سیراب شد و تکبیر زد و گفت: رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش) به من فرمود: آخرین نوشیدنى‏ات از دنیا مخلوطى است از شیر

و تو را گروه متجاوز به قتل مى‏رساند، پس ابو العادیه فزارى راه را بر عمّار گرفت و او را کشت، بر ابو العادیه لعنت خدا و لعنت فرشتگان خدا و همه پیامبران، و لعنت بر کسى‏که شمشیر به روى تو کشید، و تو به روى‏ او شمشیر کشیدى، اى امیر مؤمنان، از مشرکان و منافقان تا روز قیامت، و بر آن‏ که خشنود شد به آنچه تو را غمگین ساخت، و غم تو را ناخوش نداشت و دیده برهم نهاد و بى‏تفاوت گذشت، و علّت و عاملش را نکار نکرد، یا علیه تو به دست و زبان کمک کرد، یا از یارى‏اتس دست کشید، یا از جهاد نمودن به همراه تو، کناره‏گیرى کرد، یا فضل تو را کوچک شمرد، و حقّت را انکار کرد، یا با تو برابر نمود کسى را که خدا قرار داد تو را سزاوار‌تر به او از خود او، و درودهاى خدا و رحمت و برکات و سلام و تحیّاتش بر تو و بر امامان از خاندان پاک تو

فدک صدّیقه طاهره زهرا سرور زنان، و نپذیرفتن گواهى تو و گواهى دو سرور از نژادت و عترت مصطفى است!! (درود خدا بر شما باد)، و حال آن‏که خدا درجه شما را بر امّت بر‌تر گرداند، و منزلت شما را رفیع قرار داد، و فضل و شرفتان را بر جهانیان آشکار ساخت، و پلیدى را از شما برد، و پاکتان ساخت پاک‏ساختنى ویژه، خدا عزّ و جلّ فرمود: انسان بسیار حریص آفریده‏ شده، چون گزندى به او در رسد بى‏صبرى کند، و چون خیرى به او در رسد دریغ ورزد، چز نمازگزاران، پس خداى‏ متعالى، پیامبر برگزیده‏اش را و تو را، اى سرور جانشیان از همه خلق استثنا کرد، پس آنان‏که به تو ستم‏ کردند، چقدر از دیدن حق کور بودند

سپس سهم خویشان پیامبر را از باب فریب براى تو مقرّر داشتند، ولى به جور و ستم از اهلش برگرداندند چون حکومت به تو برگشت با خویشان پیامبر درحالى‏که از آن دو نفر روى‏گردان بودى، بخاطر پاداشى که نزد خدا براى تو بود، به‌‌ همان صورت عمل‏ کردى که آن دو نفر عمل کردند، پس گرفتارى تو به آن دو نفر به گرفتارى پیامبران (درود خدا بر ایشان) در هنگام تنهایى و بى‏یاورى شبیه شد، و در آرمیدن در بستر پیامبر شبیه به اسماعیل ذبیح (درود بر او) شدى چه آن‏که تو نیز مانند او قبول کردى، و اطاعت نمودى‏ به‌‌ همان صورت که اسماعیل صابرانه و پاداش‏خواهانه اطاعت کرد، وقتى که ابارهمى به و او گفت: «پسرم در خواب دیدم که ترا ذبح‏ مى‏کنم، بنگر که رأى تو چیست»؟ گفت: «پدر به آنچه دستور داده شده‏اى اقدام کن، اگر خدا بخواهد مرا از بردباران‏ خواهید یافت»، و تو نیز زمانى که پیامبر (درود خدا بر او و خاندانش) در بسترش خواباندت و به تو فرمان داد در خوابگاهش بیارامى، و او را با جانت از شر دشمنانش حفظ کنى، فرمانبردارانه به پذیرش دعوتش شتافتى، و خو را براى کشته شدن آماده کردى

در نتیجه خدا از فرمان‏برداریت قدردانى کرد، و از کار زیبایت به گفتارش جلّ ذکره در قرآن پرده برداشت، آنجا که‏ فرمود: «و از مردم کسى است که جانش را براى بدست آوردن خوشنودى خدا مى‏فروشد» سپس گرفتاریت در جنگ صفین، درحالى‏که قرآن‏ها از روى حیله و فریب به نیزه‏ها بالا رفته بود، در نتیجه شک و تردید پیدا شد، و حق به یک سو افتاد، و از گمان پیروى شد، این گرفتارى‏ات‏ شبیه به گرفتارى هارون شد، زماینکه موسى او را بر قوم خود امارت داد، آنها از او پراکنده شدند، هارون بر سر آنان فریاد مى‏زد و مى‏گفت: اى مردم شما به گوساله آزمایش شده‏اید به درستى که پروردگار شما خداى بخشنده است، از من پیروى کنید. و از دستورم پیروى نمایید، گفتند همچنان روى آور به گوساله خواهیم بود، تا موسى به سوى ما بازگردد!! و همچنین تو اى امیر مومنان، همین که قرآنها بالا رفت گفتى: اى ملّت‏ شما به آن آزمایش شدید و گرفتار نیرنگ گشته‏اید، امّا از خواسته تو سرپیچى کردند، و با تو به مخالفت برخاستند، و گماشتن دو داور را از تو تقاضا نمودند، تو از تقاضاى آنان سرباز زدى، و از عمل آنان به سوى خدا بیزارى جستى، و آن را به خودشان واگذاشتى، پس زمانى که حق آشکار شد، و خطاى منکر روشن گشت، و به لغزش و انحراف از راه حق اعتراف کردند، پس از آن دچار اختلاف شدند، و از روى بى‏خردى‏ تو را مجبور به پذیرفتن حکمیّت کردند، حکمیتى که از آن سرباز زدى و آنان مى‏خواستند و تو از آن باز داشتى، روا دانستند گناهانشان را که مرتکب شدند

تو بر راه بینایى و هدایت بودى، و ایشان بر روشهاى گمراهى و کورى، همچنان بر نفاق اصرار داشتند، و در گمراهى سرگردان بودند، تا خدا سنگینى کار ناپسندشان را به آنان چشاند، و کسى را که با تو دشمنى کرد با شمشیرت به نابودى کشید، پس بدبخت و نگونسار شد، و با حجّت تو زنده کرد کسى را که سعادت یافت، و راهنمایى شد. درود خدا بر تو باد بامداد و شامگاه، در حضر و در سفر، بر وصفت مدح‏کننده‏اى احاطه نکند، و عیب‏جویى‏ برترى‏ات را نابود ننماید، تو در عبادت بهترین خلقى، و در پارسایى خالص‏‌ترین آنانى، و در دفاع از دین‏ سرسخت‏‌ترین ایشان، با کوششت حدود خدا را بپا داشتى، و با شمشیرت اردوهاى خارج از دین را فرارى دادى، با سرانگشتهایت شعله جنگها را خاموش ساختى، و با بیانت پرده‏هاى شبه را دریدى، و آمیختگى باطل را از حق روشن‏ برطرف کردى، سرزنش هیچ سرزنش‏کننده‏اى تو را در راه خدا نگرفت، مدح خداى تعالى تو را بى‏نیاز کرد از مدح مدّاحان و ستایش وصف‏کنندگان

خداى تعالى فرمود: از مؤمنان مردانى هستند که به آنچه با خدا بر آن پیمان بسته بودند صادقانه وفا کردند، گروهى بر سر پیمان خود به شهادت رسیدند، و جمعى از آنان انتظار مى‏شکند، و به هیچ روى تغییر نکردند. زمانى که دیدى پیمان‏شکنان و ستمکاران و بیرون‏رفتگان از دین را کشتى، و رسول خدا (که درود خدا بر او و خاندانش باد) وعده‏اش را به توراست گفته بود، و تو هم به عهدش وفا کردى، گفتى: آیا وقت آن نرسیده که این محاسن به‏ خون سر رنگین شود؟، با چه زمان بدبخت‏‌ترین این ملّت براى این کار برانگیخته مى‏شود، اطمینان داشتى به اینکه بر پایه برهانى از پروردگارت و بصیرت از کارت هستى، وارد شونده بارگاه خدایى، شادان به معامله‏اى که انجام دادى، و این است آن راستگارى‏ بزرگ. خدایا کشندگان پیامبرانت، و جانشینان انبیایت را به تمام لعنتهایت لعنت کن

و آنان‏ را ملازم حرارت آتشت گردان، و لعنت کن کسى را که حقّ ولىّ‏ات را غصب کرد، و پیمانش را انکار نمود، و او را پس از یقین و اقرار به ولایتش روزى که دین را براى او کامل کردى منکر شد، خدایا قاتلان امیر مؤمنان و کسانى‏که به‏ او ستم کردند، و پیروان و یاران آنان را لعنت کن. خدایا ستم‏کنندگان بر حسین را لعنت کن، و همچنین قاتلانش، و پیروى‏کنندگان از دشمنش و یاوران دشمنش، و راضیان به قتلش، و دریغ‏کنندگان از یارى‏اش لعنتى شدید و سخت، خدایا لعنت‏ کن اول ستمکارى که به خاندان محمّد ستم کرد، و آنان را از حقوقشان بازداشت، خدایا اوّل ستمکار و غاصب حق خاندان محمّد را به لعنت اختصاص ده، و هر پیروى کننده از آنچه او شیوه ساخت تا روز قیامت. خدایا درود فرست بر محمّد خاتم پیامبران، و بر على سرور اوصیا، و خاندان پاکش، و ما را قرار ده از متمسّکین به آنان، و از کامیابان به ولایتشان، و ایمنانى که نه بیمى بر آنان است، و نه اندوهگین‏ مى‏شوند