دعاهای بعد از زیارت حضرت(ع) و بعد از نمازهای فریضه و نافله در نجف اشرف
سیّد ابن طاووس در کتاب» مزار «و نیز غیر او گفتهاند: تا زمانىکه در نجف هستى هر نمازى که به جا مىآورى چه واجب و چه مستحب، بعد از آن این دعا را بخوان:
اللهُمَّ لا بُدَّ مِنْ أَمْرِکَ وَ لا بُدَّ مِنْ قَدَرِکَ وَ لا بُدَّ مِنْ قَضَائِکَ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِکَ اللهُمَّ فَمَا [کَمَا] قَضَیْتَ عَلَیْنَا مِنْ قَضَاءٍ أَوْ قَدَّرْتَ عَلَیْنَا مِنْ قَدَرٍ فَأَعْطِنَا مَعَهُ صَبْرا یَقْهَرُهُ وَ یَدْمَغُهُ وَ اجْعَلْهُ لَنَا صَاعِدا فِی رِضْوَانِکَ یُنْمِی [یُنْمَى] فِی حَسَنَاتِنَا وَ تَفْضِیلِنَا وَ سُؤْدَدِنَا وَ شَرَفِنَا وَ مَجْدِنَا وَ نَعْمَائِنَا وَ کَرَامَتِنَا فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ لا تَنْقُصْ مِنْ حَسَنَاتِنَا اللهُمَّ وَ مَا أَعْطَیْتَنَا مِنْ عَطَاءٍ أَوْ فَضَّلْتَنَا بِهِ مِنْ فَضِیلَةٍ أَوْ أَکْرَمْتَنَا بِهِ مِنْ کَرَامَةٍ فَأَعْطِنَا مَعَهُ شُکْرا یَقْهَرُهُ وَ یَدْمَغُهُ وَ اجْعَلْهُ لَنَا صَاعِدا فِی رِضْوَانِکَ وَ فِی حَسَنَاتِنَا وَ سُؤْدَدِنَا وَ شَرَفِنَا وَ نَعْمَائِکَ [نَعْمَائِنَا] وَ کَرَامَتِکَ [کَرَامَتِنَا] فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ [اللهُمَ]
خدایا از دستورت و تقدیرت و قضایت چارهاى نیست، و جنبش و نیرویى جز به تو نیست. پس آنچه بر ما از قضایى که حتم کردى، یا از تقدیرى که مقدّر نمودى، همراه آن به ما صبرى عطا کن که بر آن چیره شود، و آن را درهم کوبد، و آن شکیبایى را براى ما، نردبانى به سوى رضوانت قرار ده، که افزوده شود در حسنات ما. و برترى و آقایى و شرف و بزرگوارى و نعمتها و کرامت ما در دنیا و آخرت، و از حسنات ما کم نکن. خدایا آنچه به ما از عطایى که عطا کردى، و از فضیلتى که تفضّل فرمودى، یا از کرامتى که کرم کردى، به همراه آن شکرى مرحمت فرما که بر آن چیره شود و آن را فرو گیرد، و آن شکر را براى ما، بالارونده در رضوانت، و بالابرنده در حسنات و آقایى، و شرف و نعمتها، و کرامتت در دنیا و آخرت قرار ده
وَ لا تَجْعَلْهُ لَنَا أَشَرا وَ لا بَطَرا وَ لا فِتْنَةً وَ لا مَقْتا وَ لا عَذَابا وَ لا خِزْیا فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ اللهُمَّ إِنَّا نَعُوذُ بِکَ مِنْ عَثْرَةِ اللِّسَانِ وَ سُوءِ الْمَقَامِ وَ خِفَّةِ الْمِیزَانِ اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ لَقِّنَا حَسَنَاتِنَا فِی الْمَمَاتِ وَ لا تُرِنَا أَعْمَالَنَا حَسَرَاتٍ وَ لا تُخْزِنَا عِنْدَ قَضَائِکَ وَ لا تَفْضَحْنَا بِسَیِّئَاتِنَا یَوْمَ نَلْقَاکَ وَ اجْعَلْ قُلُوبَنَا تَذْکُرُکَ وَ لا تَنْسَاکَ وَ تَخْشَاکَ کَأَنَّهَا تَرَاکَ حَتَّى نَلْقَاکَ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ بَدِّلْ سَیِّئَاتِنَا حَسَنَاتٍ وَ اجْعَلْ حَسَنَاتِنَا دَرَجَاتٍ وَ اجْعَلْ دَرَجَاتِنَا غُرُفَاتٍ وَ اجْعَلْ غُرُفَاتِنَا عَالِیَاتٍ
و آن را براى ما نقطه کبر و طغیان و فتنه و کینهتوزى و عذاب و رسوایى در دنیا و آخرت قرار مده. خدایا به تو پناه مىآوریم، از لغزش زبان، و بدى جایگاه، و سبکى میزان اعمال، خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و نیکیهاى ما را در مردن به ما برسان، و اعمالمان را به ما مایه پشیمانى نشان مده، و هنگام داورى ما را شرمسار مکن، و به بدیهایمان رسوا مساز، در آن روزى که با تو ملاقات مىکنیم، دلهاى ما را طورى قرار ده که یادت کند، و فراموشتم ننماید، و از تو بهراسد، آنچنانکه گویى تو را مىبیند، آن هم تا زمانىکه تو را ملاقات کنیم، و بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و بدیهاى ما را تبدیل به خوبیها کن، و خوبیهاى ما را درجات، و درجات ما را غرفههاى بهشتى، و غرفههاى ما را بلندمرتبه گردان
اللهُمَّ وَ أَوْسِعْ لِفَقِیرِنَا مِنْ سَعَةِ مَا قَضَیْتَ عَلَى نَفْسِکَ اللهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مُنَّ عَلَیْنَا بِالْهُدَى مَا أَبْقَیْتَنَا وَ الْکَرَامَةِ مَا أَحْیَیْتَنَا وَ الْکَرَامَةِ [وَ الْمَغْفِرَةِ] إِذَا تَوَفَّیْتَنَا وَ الْحِفْظِ فِیمَا بَقِیَ مِنْ عُمُرِنَا وَ الْبَرَکَةِ فِیمَا رَزَقْتَنَا وَ الْعَوْنِ عَلَى مَا حَمَّلْتَنَا وَ الثَّبَاتِ عَلَى مَا طَوَّقْتَنَا وَ لا تُؤَاخِذْنَا بِظُلْمِنَا وَ لا تُقَایِسْنَا بِجَهْلِنَا وَ لا تَسْتَدْرِجْنَا بِخَطَایَانَا وَ اجْعَلْ أَحْسَنَ مَا نَقُولُ ثَابِتا فِی قُلُوبِنَا وَ اجْعَلْنَا عُظَمَاءَ عِنْدَکَ وَ أَذِلَّةً فِی أَنْفُسِنَا وَ انْفَعْنَا بِمَا عَلَّمْتَنَا وَ زِدْنَا عِلْما نَافِعا وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ قَلْبٍ لا یَخْشَعُ وَ مِنْ عَیْنٍ لا تَدْمَعُ وَ مِنْ صَلاةٍ لا تُقْبَلُ أَجِرْنَا مِنْ سُوءِ الْفِتَنِ یَا وَلِیَّ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ
خدایا به تهیدستانمان وسعت ده، از وسعتى که بر خود حتم کردى. خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و بر ما به هدایت منّت گذار تا باقیمان دارى و به کرامت تا زندهمان دارى و باز به کرامت [و آمرزش] زمانىکه ما را بمیرانى، و به نگهداى در آنچه از عمرمان مانده، و برکت در آنچه روزى نمودى، و کمک به آنچه تکلیفمان فرمودى، و به پا برجایى به آنچه به عهده ما قرار دادى و ما را به ستممان مؤاخذه مکن، و به نادانىمان مقایسه منما، و به خطاهایمان غافلگیر مفرما، و بهترین چیزى که مىگوییم در دلهایمان ثابت گردان، و ما را در پیشگاهت با عظمت، و در نزد خودمان خوار قرار ده، و از آنچه به ما آموختى سودمان بخش، و به ما دانش با منفعت بیفزا، و به تو پناه مىآورم از دلى که رام نگردد، و از چشمى که اشک نریزد، و از نمازى که پذیرفته نشود، ما را از بدى آشوبها پناه ده، اى سرپرست دنیا و آخرت
سیّد در کتاب (مصباح الزائر) فرموده است: دعاى دیگرى که مستحب است به دنبال نماز زیارت امیر مؤمنان علیه السّلام خوانده شود: «یا الله یا الله یا الله یا مجیب دعوة المضطرّین» تا آخر، فقیر گوید: این دعا همان دعاى صفوان است که به دعاى علقمه معروف شده، و در ذیل زیارت عاشورا انشاء الله خواهد آمد