بَلْ كَذَّبُوا بِمَا لَمْ يُحِيطُوا بِعِلْمِهِ وَلَمَّا يَأْتِهِمْ تَأْوِيلُهُ كَذَلِكَ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الظَّالِمِين (بلکه چيزى را دروغ شمردند كه به علم آن احاطه نيافته بودند و هنوز تأويل آن به آن‌ها نرسیده بود. همچنین كسانى كه پيش از آنان بودند [پيامبرانشان را] تکذیب کردند؛ پس بنگر عاقبت ستمكاران چگونه بود). آنچه مهم است اینکه علی محمدی هوشیار تحصیل در رشته‌های ریاضی و تجربی و حتی علوم انسانی را در سطح دبیرستان تجربه نکرده است؛ بنابراین صلاحیت ایشان در باب نقد و تحلیل علوم غیرحوزوی و نظریات تأیید‌شده‌ای مانند نظریۀ فرگشت حیات، محل تردید و از باب رعایت تقوا و اخلاق حرفه‌ای جای بحث دارد. جوانی ۳۶‌ساله به نام علی محمدی هوشیار بعد از اتمام دورۀ راهنمایی، وارد حوزه علمیه شد. با بررسی سوابق ایشان نکته‌ای نیاز به تأکید دارد: مدرک تحصیلی علوم غیرحوزوی وی از پایان دورۀ راهنمایی، فراتر نمی‌رود؛ البته اینکه کسی با مدرک سیکل وارد حوزۀ علمیه شده باشد نقصی نیست؛ بلکه آنچه مهم است اینکه ایشان تحصیل در رشته‌های ریاضی و تجربی و حتی علوم انسانی را در سطح دبیرستان تجربه نکرده است؛ بنابراین صلاحیت ایشان در باب نقد و تحلیل علوم غیرحوزوی و نظریات تأیید‌شده‌ای مانند نظریۀ فرگشت حیات، محل تردید و از باب رعایت تقوا و اخلاق حرفه‌ای جای بحث دارد. روش تقابل ایشان با دعوت یمانی بر مبنای وجوب بهتان است و با مطالبی که در کانال کذایی «المدعی» نشر می‌دهد و با تقطیع و تدلیس، سعی در ساختن کلیپ‌هایی دارد که به‌ نوعی دعوت عقیدتی و حیات‌بخش آل محمد ص در این زمان را مقابل و برانداز جلوه دهد و در این راه، روش منسوخ مخالفین دعوت یمانی ع در عراق را می‌پیماید که با استفاده از ابزار اتهام، کذب، تخریب و توهین، موجب ریختن خون‌های بی‌گناه بسیاری شدند. از خداوند متعال خواستاریم که ایشان را متوجه تبعات اعمالشان کند و اسباب توبه یا حداقل جوانمردی در تقابل، به ایشان عنایت فرماید. در ادامه با ارائۀ مستندات علمی و دانش روز به بررسی سخنان احمدالحسن ع در کتاب توهم بی‌خدایی و نقدهای ارائه‌شده از سوی آقای هوشیار می‌پردازیم و قضاوت و داوری را به خوانندگان گرامی وا‌می‌گذاریم؛ چراکه ما رعایت اخلاق و ادب را در همۀ ساحت‌ها و به‌طور ویژه در ساحت علم، بر خود لازم می‌دانیم و هرگز به خود اجازۀ توهین و تحمیل نظر خود را به مخاطب نمی‌دهیم. از خدای متعال، توفیق هدایت و سعادتمندی همگان را خواستاریم. [۱]. قرآن کریم، سورۀ یونس، آیۀ ۳۹.