و بهذا الإسناد، عن محمّد بن یعقوب، عن عدّة من أصحابنا، عن أحمد بن محمّد البرقی، عن أبی هاشم داود بن القاسم الجعفری، عن أبی جعفر الثانی علیه السلام قال: أَقْبَلَ أَمِیرُ الْمُؤمِنِینَ علیه السلام وَمَعَهُ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ علیه السلام وَهُوَ مُتَّکِئٍ عَلی یَدِ سَلْمانَ، فَدَخَلَ الْمَسْجِدَ الْحَرامِ، إِذْ أَقْبَل رَجُلٌ حَسَنُ الْهَیْئَةِ وَالِلّباسِ، فَسَلَّمَ عَلی أَمِیِر الْمُؤْمِنِینِ علیه السلام فَرَدَّ عَلَیْهِ السَّلامَ فَجَلَسَ، ثُمَّ قالَ:یا أَمِیَر الْمُؤْمِنیِنَ! أَسْأَلُکَ عَنْ ثَلاث مَسائِلَ إِنْ أَخَبْرتَنِی بِهِنَّ عَلِمْتُ أَنَّ الْقَوْمَ قَدْ رَکِبُوا مِنْ أَمْرِکَ ما قَضی عَلَیْهِمْ، وَإِنْ لَیْسُوا بِمَأْمُونِینَ فِی دُنْیاهُمْ وَآخِرَتِهِمْ، وَإِنْ تَکُنِ الأُخْری عَلِمْتُ أَنَّکَ وَهُمْ شَرْعٌ سِوآءٌ.فَقَالَ لَهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام: سَلْنِی عَمّا بَدا لَکَ.قالَ: أَخْبِرنِی عَنِ الرَّجُلِ إِذا نامَ أَیْنَ تَذْهَبُ رُوحُهُ وَعَنِ الرَّجلِ کَیْفَ یَذْکُرُ وَیَنْسِی وَعَنِ الرَّجُلِ یُشْبِهُ وَلَدَهُ الأَعْمامَ وَالأَخوالَ؟ فَالْتَفَتَ أَمِیر المُؤْمِنِینَ علیه السلام إِلیَ الْحَسَنِ علیه السلام فَقالَ: یا أَبامُحَمَّدٍ! أَجِبْهُ.فَأَجابَهُ الْحَسَنُ علیه السلام.فَقالَ الرَّجُلُ: أَشَهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ اللّه ُ وَلَمْ أَزَلْ أَشْهَدُ بِها، وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدا رَسُولُ اللّه ِ وَلَمْ أَزَلْ أَشْهَدُ بِذَلِکَ.وَأَشْهَدُ أَنَّکَ وَصِیُّ رَسُولِ اللّه ِ وَالْقائِمُ بِحُجَّتِهِ - وَأَشارَ إِلی أَمِیر المُؤْمِنِینَ علیه السلام - وَلَمْ أَزَلْ أَشْهَدُ بِها.وَأَشْهَدُ أَنَّکَ وَصِیُّهُ وَالْقائِمُ بِحُجَّتِهِ - وَأَشارَ إِلیَ الْحَسَنِ -.وَأَشَهْدُ أَنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ وَصِیُّ أَبِیهِ وَالْقائِمُ بِحُجَّتِهِ بَعْدَکَ.وَأَشْهَدُ عَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ أَنَّهُ الْقائِمُ بِأَمْرِ الْحُسَیْنِ بَعْدَهُ.وَأَشْهَدُ عَلی مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیِّ أَنَّهُ الْقائِمُ بِأَمْرِ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ.وَأَشْهَدُ عَلی جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ أَنَّهُ الْقائِمُ بِأَمْرِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ.وَأَشْهَدُ عَلی مُوسی أَنَّهُ الْقائِمُ بِأَمْرِ جَعْفَرِ بِنْ مُحَمَّدٍ.وَأَشْهَدُ عَلی عَلِیِّ بْنِ مُوسی أَنَّهُ الْقائِمُ بِأَمْرِ مُوسی بْنِ جَعْفَرٍ.وَأَشْهَدُ عَلی مُحَمّدِ بْنِ عَلِیٍّ أَنَّهُ الْقائِمُ بِأَمْرِ عَلِیِّ بْنِ مُوسی.وَأَشْهَدُ عَلی عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ بِأَنَّهُ الْقائِمُ بِأَمْرِ مُحَمّدِ بْنِ عَلِیٍّ.وَأَشْهَدُ عَلی الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ بَأَنَّهُ الْقائِمُ بِأَمْرِ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ.وَأَشْهَدُ عَلی رَجُلٍ مِنْ وُلْدِ الْحَسَنِ لا یُکَنّی وَلا یُسَمّی حَتّی یَظْهَرَ أَمْرُهُ فَیَمْلأَهُا عَدْلاً کَما مُلِئَتْ ظُلْمَا وَجَوْرَا وَالسَّلامُ عَلَیکَ یا أَمِیرَ الْمُؤمِنِینَ وَرَحْمَةُ اللّه ِ وَبَرکاتُهُ.ثُمَّ قامَ فَمَضی. فَقالَ أَمَیرُ الْمُؤمِنِینَ علیه السلام: یا أَبامُحَمَّدٍ! اِتَّبِعْهُ أُنْظُرْ أَیْنَ یَقْصُدَ؟فَخَرَجَ الْحَسَنُ علیه السلام فَقالَ (لَهُ): ما کانَ إِلاّ أَنْ وَضَعَ رِجْلَهُ خَارجا مِنَ الْمَسْجِدِ فَما دُرِیتُ أَیْنَ أخذَ مِنْ أَرْضِ اللّه ِ فَرَجَعْتُ إِلی أَمِیرِ الْمُؤْمنِینَ علیه السلام فَأَعْلَمْتُهُ فَقالَ: یا أَبامُحَمَّدٍ! أَ تَعْرِفُهُ؟فَقُلْتُ: اَللّه ُ وَرَسُولُهُ وَأَمِیرُ الْمُؤمِنِینَ أَعْلَمُ.فَقالَ علیه السلام: هُوَ الْخِضْرُ علیه السلام. ابوهاشم داوود بن قاسم جعفری از امام جواد علیه السلام نقل می کند که حضرت فرمودند: امیرالمؤمنین علیه السلام همراه امام حسن مجتبی علیه السلام که به دست سلمان تکیه داده بود، وارد مسجد الحرام شدند، در همین حین مردی با چهره و لباسی مناسب و خیلی خوب جلو آمد و به امیرامؤمنان سلام کرد، امام جواب سلام او را داده و نشستند، بعد آن مرد عرض کرد: ای امیرمؤمنان! از شما سه مسأله می پرسم، اگر جواب آن ها را دادی می فهمم که مردم نسبت به ولایت و امر شما بر آنچه که از آن ها گذشته سوار شده اند [یعنی به دوره جاهلیت برگشته اند] و در دنیا و آخرت از عذاب الهی ایمن نخواهند بود، و امّا اگر به گونه ای دیگر بود [و جواب ندادی] می فهمم شما با آن ها شریعت مساوی دارید [و هیچ برتری نسبت به آن ها نداری.]حضرت فرمودند: از آنچه که برایت پیش آمده بپرس.آن مرد عرض کرد: به من خبر بده از مردی که می خوابد، روحش کجا می رود؟ و [بگو] انسان چگونه یاد می آورد و فراموش می کند؟ و [باز بگو] از مردی که فرزندش به عموها و دایی هایش شبیه می شود؟امیراالمؤمنین علیه السلام متوجّه به حسن علیه السلام شده و فرمودند: ای ابا محمّد! جواب او را بده و امام حسن علیه السلام هم جواب او را داد.مرد گفت: شهادت می دهم به این که خداوندی بجز خدای متعال نیست و پیوسته به آن شهادت می دهم.و شهادت می دهم که محمّد صلی الله علیه و آله رسول خدا است و همیشه به آن شهادت می دهم.و شهادت می دهم که تو وصی رسول خدا و قیام کننده به حقّ و حجّت او هستی - اشاره به امیرالمؤمنین کرد - و همیشه به این شهادت می دهم.و شهادت می دهم که تو وصی و قیام کننده و حجّت او هستی و اشاره به حسن کرد.و شهادت می دهم که پس از تو، حسین بن علی وصی پدرش بوده و قائم به حقّ و حجّت خداست.و شهادت می دهم که پس از حسین، علی بن الحسین قائم به امر امامت است.و شهادت می دهم که پس از علی بن الحسین، محمّد بن علی قائم به امر امامت است.و شهادت می دهم که پس از محمّد بن علی، جعفر بن محمّد قیام کننده به امر امامت است.و شهادت می دهم که پس از جعفر بن محمّد، موسی قائم بر امر امامت است.و شهادت می دهم که پس از موسی بن جعفر، علی بن موسی قائم به امر امامت است.و شهادت می دهم که پس از علی بن موسی، محمّد بن علی قائم بر امر امامت است.و شهادت می دهم که پس از محمّد بن علی، علی بن محمّد قائم به امر امامت است.و شهادت می دهم بر پس از علی بن محمّد، حسن بن علی قائم به امر امامت است.و شهادت می دهم بر [امامت] مردی از اولاد حسن که کنیه و اسمش برده نمی شود، تا این که امرش [قیام و ظهورش واقع شده] غلبه کند، و زمین را پر از عدل و داد کند همچنان که پر از ظلم وجور شده است، وسلام بر تو ای امیرمؤمنان و رحمت و برکات خداوند نثار شما باد.بعد [از ادای این شهادت] برخاست و رفت.امیرالمؤمنین علیه السلام به امام حسن علیه السلام فرمودند: ای ابا محمّد! او را دنبال کن ببین کجا می رود؟ امام حسن علیه السلام خارج شد [و خیلی زود برگشته] و فرمودند: تا پایش را از مسجد بیرون گذاشت نفهمیدم به کجای زمین خدا رفت؟ لذا به محضر امیرالمؤمنین علیه السلام برگشتم و [آنچه را که دیده بودم] اعلام کرده و گفتم.امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: ای ابا محمّد! آیا او را شناختی؟عرض کردم: خدا و رسول خدا و امیرالمؤمنین اعلم و داناترند.حضرت فرمودند: او خضر پیامبر بود. الغیبة طوسی،حدیث114،ص310.