1.حدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ أَحْمَدَ الْبَنْدَنِيجِيُّ عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ مُوسَى الْعَلَوِيِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ سَعْدَانَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ: بَيْنَا الرَّجُلُ عَلَى رَأْسِ الْقَائِمِ يَأْمُرُ وَ يَنْهَى إِذْ أَمَرَ بِضَرْبِ عُنُقِهِ فَلَا يَبْقَى بَيْنَ الْخَافِقَيْنِ شَيْ‌ءٌ إِلَّا خَافَهُ. هشام بن سالم از امام صادق ع روايت كرده كه آن حضرت فرمود: «در آن‌ ميان كه مردى پشت سر قائم امر و نهى مى‌كند ناگاه آن حضرت دستور مى‌دهد گردن او زده شود، پس در ميان خاور و باختر [چيزى‌] باقى نمى‌ماند مگر اينكه از آن حضرت مى‌هراسد». غیبت نعمانی،باب13،حدیث33. 2.حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ الْحَسَنِ التَّيْمُلِيُّ عَنْ أَبِيهِ‌ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ يُوسُفَ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْكُوفِيِّ عَنْ سَعْدَانَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ بَعْضِ رِجَالِهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ: بَيْنَا الرَّجُلُ عَلَى رَأْسِ الْقَائِمِ يَأْمُرُهُ وَ يَنْهَاهُ‌ إِذْ قَالَ أَدِيرُوهُ فَيُدِيرُونَهُ إِلَى قُدَّامِهِ فَيَأْمُرُ بِضَرْبِ عُنُقِهِ فَلَا يَبْقَى فِي الْخَافِقَيْنِ شَيْ‌ءٌ إِلَّا خَافَهُ. سعدان بن مسلم به واسطه يكى از رجال خويش از امام صادق ع روايت كرده كه آن حضرت فرمود: «در آن ميان كه مردى بر بالين قائم ع ايستاده و امر و نهيش مى‌كند ناگاه حضرت مى‌فرمايد: او را برگردانيد، پس او را به پيش روى آن حضرت بر مى‌گردانند و آن حضرت دستور مى‌دهد گردن او زده شود، پس در خاور و باختر چيزى باقى نمى‌ماند مگر اينكه از او مى‌ترسد» (شايد مراد كسانى است كه از جانب آن حضرت عهده‌دار امور اجرائى هستند و به امر و نهى در امور مى‌پردازند پس چنانچه سوء قصدى از ايشان احساس كند حكم به قتل آنان خواهد فرمود، و اللَّه يعلم). غیبت نعمانی،باب13،حدیث32.