وبهذا الإسناد، عن أحمد بن إدریس، عن علیّ بن محمّد بن قتیبة، عن الفضل بن شاذان، عن عمرو بن عثمان، عن محمّد بن عذافر، عن عقبة بن یونس، عن عبد اللّه بن شریک فی حدیث له اختصرناه قال:مَرَّ الْحُسَیْنُ علیه السلام عَلی حَلْقَةٍ مِنْ بَنِی أُمَیَّةَ وَهُمْ جُلُوسٌ فِی مَسْجِدِ الرَّسُولِ صلی الله علیه و آله فَقالَ:أَما وَاللّه ِ لا تَذْهَبُ الدُّنْیا حَتّی یَبْعَثُ اللّه ُ مِنّی رَجُلاً یَقْتُلُ مِنْکُمْ أَلْفا وَمَعَ الأَلْفِ أَلْفا وَمَعَ الأَلْفِ أَلْفا.فَقُلْتُ: جُعِلْتُ فِداکَ إِنَّ هؤُلآءِ أَوْلادِ کَذا وَکَذا لا یَبْلُغُونَ هذا.فَقالَ: وَیْحَکَ [إِنَّ] فِی ذلِکَ الزَّمانِ یَکُونُ لِلرَّجُلِ مِنْ صُلْبِهِ کَذا وَکَذا رَجُلاً وَإنَّ مَوْلَی الْقَوْمِ مِنْ أَنْفُسِهِمْ. عبداللّه بن شریک حدیثی دارد که ما آن را مختصر کرده ایم، او گفته است: امام حسین علیه السلام بر گروهی از بنی امیه که در مسجد رسول خدا صلی الله علیه و آله نشسته بودند عبور کرده و فرمودند: آگاه باشید! به خدا قسم دنیا تمام نمی شود تا این که خدا مردی از نسل مرا مبعوث می فرماید که هزار نفر از شما را خواهد کشت و با آن هزار، هزار نفر را و با آن هزار هم هزار نفر دیگر را می کشد.عرض کردم: فدای شما شوم! اولاد بنی امیه این تعداد نمی شوند!حضرت فرمودند: وای بر تو! در آن زمان از صلب یک مرد، مردان زیادی خواهند بود و بزرگ این قوم [بنی امیّه] از خودشان است. الغیبة طوسی،حدیث153،ص351.