هرکه مرگ عبدالله را به من بشارت دهد من ظهور حجت را به او بشارت می دهم

عنه، عن عثمان بن عیسی، عن درست بن أبی منصور، عن عمّار بن مروان، عن أبی بصیر قال: سمعت أباعبد اللّه علیه السلام یقول: مَنْ یَضْمُنُ لِی مَوْتَ عَبْدِ اللّه ِ أَضْمُنُ لَهُ الْقائِمُ.ثُمَّ قالَ: إِذا ماتَ عَبْدُ اللّه ِ لَمْ یَجْتَمِعِ النّاسُ بَعْدَهُ عَلی أَحَدٍ وَلَمْ یَتناهُ هذَا الْأَمْرُ دُونَ صاحِبِکُمْ إِنْ شآءَ اللّه ُ وَیَذْهَبُ مُلکُ السِّنِینَ وَیَصِیرُ مُلکُ الشُّهورُ وَالأَیّام.فَقُلْتُ: یَطُولُ ذلِکَ؟ قالَ: کَلاّ. ابی بصیر می گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که می فرمودند: هر کس برای من مردن عبداللّه [سفیانی] را ضمانت کند، من هم برای او قیام قائم علیه السلام را ضمانت می کنم [یعنی این دو حادثه ملازم همدیگرند].سپس فرمودند: وقتی که عبداللّه بمیرد مردم بر سر هیچ کس به توافق نمی رسند، و این مسأله ان شاء اللّه به صاحب شما منتهی می شود. و از خصوصیات آن زمان این است که سلطنت های سالیانه از بین می رود [یعنی هیچ کس سلطنتش به سال نمی رسد] بلکه تبدیل به سلطنت های ماهیانه و چند روزه می شود.عرض کردم: آن وضعیت طول می کشد؟ حضرت فرمودند: هرگز. الغیبة طوسی،حدیث445،ص760.