حَدَّثَنَا أَبُو سُلَيْمَانَ أَحْمَدُ بْنُ هَوْذَةَ الْبَاهِلِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو إِسْحَاقَ إِبْرَاهِيمُ بْنُ إِسْحَاقَ النَّهَاوَنْدِيُّ بِنَهَاوَنْدَ سَنَةَ ثَلَاثٍ وَ تِسْعِينَ وَ مِائَتَيْنِ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ حَمَّادٍ الْأَنْصَارِيُّ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ سَنَةَ تِسْعٍ وَ عِشْرِينَ وَ مِائَتَيْنِ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ع‌ بَيْنَا رَسُولُ اللَّهِ ص ذَاتَ يَوْمٍ فِي الْبَقِيعِ حَتَّى أَقْبَلَ عَلِيٌّ ع فَسَأَلَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص فَقِيلَ إِنَّهُ بِالْبَقِيعِ فَأَتَاهُ عَلِيٌّ ع فَسَلَّمَ عَلَيْهِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص اجْلِسْ فَأَجْلَسَهُ عَنْ يَمِينِهِ ثُمَّ جَاءَ جَعْفَرُ بْنُ أَبِي طَالِبٍ فَسَأَلَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص فَقِيلَ لَهُ هُوَ بِالْبَقِيعِ فَأَتَاهُ فَسَلَّمَ عَلَيْهِ فَأَجْلَسَهُ عَنْ يَسَارِهِ ثُمَّ جَاءَ الْعَبَّاسُ فَسَأَلَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص فَقِيلَ لَهُ هُوَ بِالْبَقِيعِ فَأَتَاهُ فَسَلَّمَ عَلَيْهِ فَأَجْلَسَهُ أَمَامَهُ ثُمَّ الْتَفَتَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِلَى عَلِيٍّ ع فَقَالَ أَ لَا أُبَشِّرُكَ أَ لَا أُخْبِرُكَ يَا عَلِيُّ فَقَالَ بَلَى يَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ كَانَ جَبْرَئِيلُ ع عِنْدِي آنِفاً وَ أَخْبَرَنِي أَنَّ الْقَائِمَ الَّذِي يَخْرُجُ فِي آخِرِ الزَّمَانِ فَيَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً مِنْ ذُرِّيَّتِكَ مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ فَقَالَ عَلِيٌّ يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا أَصَابَنَا خَيْرٌ قَطُّ مِنَ اللَّهِ إِلَّا عَلَى يَدَيْكَ ثُمَّ الْتَفَتَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِلَى جَعْفَرِ بْنِ أَبِي طَالِبٍ فَقَالَ يَا جَعْفَرُ أَ لَا أُبَشِّرُكَ أَ لَا أُخْبِرُكَ قَالَ بَلَى يَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ كَانَ جَبْرَئِيلُ عِنْدِي آنِفاً فَأَخْبَرَنِي أَنَّ الَّذِي يَدْفَعُهَا إِلَى الْقَائِمِ هُوَ مِنْ ذُرِّيَّتِكَ أَ تَدْرِي مَنْ هُوَ قَالَ لَا قَالَ ذَاكَ الَّذِي وَجْهُهُ كَالدِّينَارِ وَ أَسْنَانُهُ كَالْمِنْشَارِ  وَ سَيْفُهُ كَحَرِيقِ النَّارِ يَدْخُلُ الْجُنْدَ ذَلِيلًا  وَ يَخْرُجُ مِنْهُ عَزِيزاً يَكْتَنِفُهُ جَبْرَئِيلُ وَ مِيكَائِيلُ ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَى الْعَبَّاسِ فَقَالَ يَا عَمَّ النَّبِيِّ أَ لَا أُخْبِرُكَ بِمَا أَخْبَرَنِي بِهِ جَبْرَئِيلُ ع فَقَالَ بَلَى يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ قَالَ لِي جَبْرَئِيلُ وَيْلٌ لِذُرِّيَّتِكَ مِنْ وُلْدِ الْعَبَّاسِ فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَ فَلَا أَجْتَنِبُ النِّسَاءَ فَقَالَ لَهُ قَدْ فَرَغَ اللَّهُ مِمَّا هُوَ كَائِنٌ. أبان بن عثمان گويد: جعفر بن محمّد عليهما السّلام فرمود: «روزى رسول خدا ص در بقيع بود كه علىّ ع آمده و سراغ آن حضرت را گرفت، او را گفتند كه آن حضرت در بقيع است، پس علىّ ع نزد او آمده و سلام كرد، رسول خدا ص به او فرمود: بنشين و او را در سمت راست خود نشانيد، سپس جعفر بن ابي طالب آمد و از رسول خدا ص جويا شد، گفته شد: آن حضرت در بقيع است، پس نزد رسول خدا آمده و به او سلام كرد و آن حضرت ص او را در سمت چپ خود نشانيد، پس از او عبّاس آمده و از رسول خدا ص سراغ گرفت، به او گفته شد آن حضرت در بقيع است، پس نزد آن حضرت آمده به او سلام كرد و آن حضرت او را روبروى خود نشانيد، سپس رسول خدا ص به علىّ ع رو كرده و فرمود: آيا نمى‌خواهى تو را مژده دهم؟ آيا تو را با خبرنسازم؟ عرض كرد: چرا (مى‌خواهم) يا رسول اللَّه، پس فرمود: اندكى قبل جبرئيل نزد من بود و به من خبر داد كه آن قائم كه در آخر الزّمان خروج مى‌كند و زمين را پر از دادگرى مى‌كند [همچنان كه از ظلم و جور پر شده باشد] او از نسل تو است از فرزندان حسين، پس علىّ ع فرمود: اى رسول خدا هيچ خيرى از جانب خدا به ما نرسيده است مگر به دست شما، سپس رسول خدا ص به جعفر بن ابى طالب رو كرد و فرمود: اى جعفر آيا نمى‌خواهى تو را بشارت دهم؟ آيا تو را باخبر نسازم؟ عرض كرد: چرا يا رسول اللَّه، آن حضرت فرمود: چند لحظه پيش جبرئيل نزد من بود و به من خبر داد كسى كه آن پرچم را به قائم مى‌سپارد از نسل تو است، آيا مى‌دانى او كيست؟ عرض كرد: نه، فرمود: او همان كسى است كه صورتش چون دينار است و دندانهايش بسان ارّه و شمشيرش چون شعله آتش است، با خوارى داخل سپاه مى‌شود و با عزّت از آن بيرون مى‌آيد، و جبرئيل و ميكائيل او را در ميان مى‌گيرند. سپس رو به عبّاس نموده فرمود: اى عموى پيامبر آيا تو را آگاه نكنم از آنچه جبرئيل مرا بدان خبر داده است؟گفت: چرا يا رسول اللَّه، فرمود: جبرئيل به من گفت: واى بر نسل تو از فرزندان عبّاس، عبّاس عرض كرد، يا رسول اللَّه آيا از زنان دورى نگزينم؟ (تا از من فرزندى به هم نرسد) پس رسول خدا 6 به او فرمود: خداوند از آنچه شدنى است فارغ گرديده‌ است» (يعنى قضاى الهى چنين رفته است). غیبت نعمانی،باب14،حدیث1.