عنه، عن إسماعیل بن مهران، عن عثمان بن جبلّة، عن عمر بن أبان الکلبی، عن أبی عبد اللّه علیه السلام قال:کَأَنِّی بِالسُّفْیانِی أَوْ لِصاحِبِ السُّفْیانِی قَدْ طَرَحَ رَحْلَهُ فِی رحبتکُمْ بِالکُوفَةِ، فَنادی مُنادِیهِ:مَنْ جاءَ بِرَأسِ [رجلٍ مِنْ] شِیعَةِ عَلِیٍّ فَلَهُ أَلْفُ دِرْهَمٍ، فَیثبُ الجارُ عَلی جارِهِ وَیَقُولُ: هذا مِنْهُم، فَیَضْرِبُ عُنُقَهُ وَیَأْخُذُ أَلْفَ دِرْهَمٍ.أَما إِنَّ إِمارَتَکُمْ یَوْمَئِذٍ لاتَکُونُ إِلاّ لأَِوْلادِ البَغَایا (وَ) کَأَنِّی أَنْظُرُ إِلی صاحب البُرْقَعَ.قُلْتُ: وَمَنْ صاحِبُ البُرْقَعِ؟فَقالَ: رَجُلٌ مِنْکُمْ، یَقُولُ بِقَوْلِکُمْ، یَلْبَسُ البُرْقَعَ فَیحوشکُمْ فَیَعْرِفُکُم وَلا تَعْرِفُونَهُ، فَیُغْمِزُ بِکُمْ رجلاً رجلاً.أَما [إِنَّهُ] لا یَکُونُ إِلاّ ابْنُ بَغِیٍّ¨. عمر بن أبان کلبی از امام صادق علیه السلام نقل می کند که حضرت فرموده اند: گویا سفیانی یا دوست سفیانی را می بینم که در شهر شما که کوفه باشد فرود آمده و منادی ندا می دهد: هر کس که سر یکی از شیعیان علی را بیاورد هزار درهم پاداش دارد. پس همسایه، همسایه را می گیرد و می گوید: این از همان ها است [یعنی از شیعیان است] پس گردن او را می زند و هزار درهم می گیرد. بدانید در آن روزها فقط زنازادگان بر شما حکومت و سلطنت می کنند. گویا که به صاحب نقاب نگاه می کنم.عرض کردم: صاحب نقاب چه کسی است؟حضرت فرمودند: او ظاهرا مردی از شماست، و تظاهر به اعتقاد شما می کند و نقاب زده و شما را وحشت زده خواهد کرد. او شما را می شناسد، امّا شما او را نمی شناسید [و از نیتش آگاهی ندارید] بنابراین شما را یکی پس از دیگری فریب داده و به دام می اندازد، بدانید که او فرزند زناکار است. الغیبة طوسی،حدیث453،ص762.