حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ ثَابِتٍ عَنْ جَابِرٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْداداً يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ‌ قَالَ‌ هُمْ وَ اللَّهِ أَوْلِيَاءُ فُلَانٍ وَ فُلَانٍ اتَّخَذُوهُمْ أَئِمَّةً دُونَ الْإِمَامِ الَّذِي جَعَلَهُ اللَّهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً وَ لِذَلِكَ قَالَ- وَ لَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعاً وَ أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعَذابِ. إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِينَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا وَ رَأَوُا الْعَذابَ وَ تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبابُ. وَ قالَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ كَما تَبَرَّؤُا مِنَّا كَذلِكَ يُرِيهِمُ اللَّهُ أَعْمالَهُمْ حَسَراتٍ عَلَيْهِمْ وَ ما هُمْ بِخارِجِينَ مِنَ النَّارِ ثُمَّ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع هُمْ وَ اللَّهِ يَا جَابِرُ أَئِمَّةُ الظُّلْمِ وَ أَشْيَاعُهُمْ‌. جابر گويد: از امام باقر ع در مورد اين فرمايش خداى عزّ و جلّ‌ وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْداداً ...: «از مردم كسانى هستند كه غير از خدا انبازانى مى‌گيرند و آنان را همچون خدا دوست مى‌دارند» سؤال كردم، فرمود: به خدا قسم آنان دوستان (طرفداران) فلانى و فلانى هستند كه آنان را امامان خود قرار دادند، نه آن امامى را كه خدا او را امام بر مردم قرار داده است. به همين جهت فرمود: «اگر ببينى كسانى را كه ستم كردند هنگامى كه عذاب را مى‌بينند متوجّه مى‌شوند كه همه قدرت به دست خدا است و خداوند عذابش سخت است آن هنگام كه پيروى‌شدگان از پيروان بيزارى مى‌جويند و عذاب را مى‌بينند و رشته اسباب آنان گسيخته مى‌شود و پيروان مى‌گويند اى كاش ما را بازگشتى در كار بود تا ما نيز از آنان بيزارى مى‌جستيم همچنان كه آنان از ما بيزارى جستند، خداوند كردارشان را اين چنين به آنان نشان مى‌دهد كه سراسر براى آنان حسرت است و از آتش بيرون رونده (بيرون رفتنى) نيستند» سپس امام باقر ع فرمود: جابر به خدا قسم آنان پيشوايان ظلم و پيروانشان هستند.» غیبت نعمانی،باب7،حدیث12.