حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ هَمَّامٍ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ مَحْبُوبٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ رِئَابٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع أَنَّهُ قَالَ: إِنَّ قُدَّامَ قِيَامِ الْقَائِمِ عَلَامَاتٍ بَلْوَى مِنَ اللَّهِ تَعَالَى لِعِبَادِهِ الْمُؤْمِنِينَ قُلْتُ وَ مَا هِيَ قَالَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْ‌ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرِينَ‌ قَالَ‌ لَنَبْلُوَنَّكُمْ‌ يَعْنِي الْمُؤْمِنِينَ‌ بِشَيْ‌ءٍ مِنَ الْخَوْفِ‌ مِنْ مُلُوكِ بَنِي فُلَانٍ فِي آخِرِ سُلْطَانِهِمْ- وَ الْجُوعِ‌ بِغَلَاءِ أَسْعَارِهِمْ‌ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ‌ فَسَادِ التِّجَارَاتِ وَ قِلَّةِ الْفَضْلِ فِيهَا- وَ الْأَنْفُسِ‌ قَالَ مَوْتٌ ذَرِيعٌ‌ - وَ الثَّمَراتِ‌ قِلَّةِ رَيْعٍ مَا يُزْرَعُ وَ قِلَّةِ بَرَكَةِ الثِّمَارِ- وَ بَشِّرِ الصَّابِرِينَ‌ عِنْدَ ذَلِكَ بِخُرُوجِ الْقَائِمِ ع ثُمَّ قَالَ لِي يَا مُحَمَّدُ هَذَا تَأْوِيلُهُ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ- وَ ما يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ‌ محمّد بن مسلم از امام صادق ع روايت كرده كه آن حضرت فرمود: «همانا پيش از قيام قائم ع نشانه‌هائى خواهد بود از جمله: آزمايش (به گرفتارى) از جانب خداى تعالى براى بندگان با ايمان، عرض كردم: آن آزمايش چيست؟ فرمود: همان فرمايش خداى عزّ و جلّ است كه‌ وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْ‌ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ‌- الخ: «و حتما شما را به چيزى (به اندكى) از ترس و گرسنگى و كاهش در مالها و جانها (عمرها) و فرزندان خواهيم آزمود و بردباران را بشارت ده» آن حضرت فرمود: «حتما شما را خواهيم آزمود» يعنى مؤمنان را «به چيزى از ترس» از پادشاهان فلان خاندان در پايان سلطنتشان «و گرسنگى» با گرانى نرخهايشان و «كاستى در مالها» منظور خراب شدن بازرگانى و كم شدن رشد و سود در آن، «و جانها» حضرت (در باره آن) فرمود: يعنى مرگ زودرس «و ميوه‌ها» كم شدن بارورى آنچه كاشته مى‌شود و كمبود بركت ميوه‌ها و محصولات مراد است، «و بردباران را بشارت ده» بدان هنگام به خروج قائم ». سپس به من فرمود: اى محمّد اين تأويل آن است، همانا خداى عزّ و جلّ مى‌فرمايد: «و تأويل آن را جز خدا و پايداران در علم كسى نمى‌داند». غیبت نعمانی،باب14،حدیث5.