وبهذا الإسناد، عن أحمد بن علیّ الرازی، عن أحمد بن إدریس، عن علیّ بن محمّد بن قتیبة، عن الفضل بن شاذان، عن إبراهیم بن الحکم بن ظهیر، عن إسماعیل بن عیّاش، عن الأعمش، عن أبی وائل قال: نظر أمیر المؤمنین علیه السلام إلی ابنه الحسین علیه السلام فقال: إِنَّ ابْنَی هذا سَیِّدٌ کَما سَمّاهُ [رَسُولُ] اللّه ِ سَیِّدا، وَسَیَخْرُجُ اللّه ُ تَعالی مِنْ صُلْبِهِ رَجُلاً بِاسْمِ نَبِیِّکُمْ، فَیُشْبِهُهُ فی الْخَلْقِ وَالْخُلْقِ، یَخْرُجُ (عَلی) حِینِ غَفْلَةٍ مِنَ النّاسِ، وَإِماتَةٍ مِنَ الْحَقِّ وَإِظْهارٍ مِنَ الْجَوْرِ، وَاللّه ِ لَوْ لَمْ یَخْرُجْ لَضَرَبَتْ عُنُقَهُ، یَفْرَحُ (لِخُرُوجِهِ) أَهْلُ السَّمآءِ وَسُکّانها، یَمْلأَُ الأَرْضَ عَدْلاً کَما مُلِئَتْ جَوْرا وَظُلْمَا، تمام الخبر. ابی وائل [شقیق بن سلمه اسدی] گفته است: امیرالمؤمنین علیه السلام به فرزندش حسین علیه السلام نگاه کرده و فرمودند: این پسرم سیّد است، همان گونه که رسول خدا صلی الله علیه و آله او را سیّد نامیده است و به زودی خداوند تبارک وتعالی از صلب او مردی را که نامش نام پیامبر شماست و در خَلق و خُلق به او شبیه است بیرون می آورد. او در زمان غفلت مردم، اضمحلال حقّ و اظهار و پیروزی باطل و ستم، خروج می کند. به خدا قسم که اگر خروج نکند گردنش زده می شود، اهل آسمان از قیامش شاد می شوند، زمین را پر از عدل می کند همچنان که مملو از ظلم و جور شده باشد. الغیبة طوسی،حدیث152،ص351.