1.الفضل بن شاذان، عن أحمد بن محمّد بن أبی نصر، عن ثعلبة، عن بدر بن الخلیل الأزدیّ قال: قال أبوجعفر علیه السلام:آیَتانِ تَکُونانِ قَبْلَ الْقائِمِ لَمْ تَکُونا مُنْذُ هَبَطَ آدَم علیه السلام إِلَی الأَرْضِ، تَنْکَسِفُ الشَّمْسُ فِی النِّصْفِ مِنْ شَهْرِ رَمَضان وَالْقَمَرُ فِی آخَرِه.فَقالَ رَجُلٌ: یَا ابْنَ رَسُولِ اللّه ِ! تَنْکَسِفُ الشَّمْسُ فِی آخَرِ الشَّهْرِ وَالْقَمَرُ فِی النِّصْفِ؟فَقالَ أَبُوجَعْفَر علیه السلام: إِنِّی لأََعْلَمُ بِما تَقُولُ وَلکِنَّهُما آیتانِ لَمْ تَکُونا مُنْذُ هَبَطَ آدَمُ علیه السلام. بدر بن خلیل ازدی از امام باقر علیه السلام نقل می کند که حضرت فرمودند: پیش از ظهور حضرت مهدی علیه السلام دو علامت خواهد بود که از روزی که آدم از بهشت به زمین هبوط کرد تا آن زمان سابقه نداشته است: یکی کسوف آفتاب در نیمه ماه رمضان و دیگری خسوف ماه در آخر ماه رمضان.شخصی به حضرت عرض کرد: ای فرزند رسول خدا! معمولاً خورشید گرفتگی در آخر ماه و ماه گرفتگی در وسط ماه است.امام باقر علیه السلام در جواب فرمودند: آنچه را که تو می گویی من می دانم، امّا آن دو علامت نشانه ای هستند که از هبوط آدم تاکنون واقع نشده اند. الغیبة طوسی،حدیث439،ص757. 2.أَخْبَرَنِي أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ الْحَسَنِ التَّيْمُلِيُّ عَنْ أَحْمَدَ وَ مُحَمَّدٍ ابْنَيِ الْحَسَنِ عَنْ أَبِيهِمَا عَنْ ثَعْلَبَةَ بْنِ مَيْمُونٍ عَنْ بَدْرِ بْنِ الْخَلِيلِ الْأَسَدِيِّ قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْبَاقِرِ ع فَذَكَرَ آيَتَيْنِ تَكُونَانِ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ ع لَمْ تَكُونَا مُنْذُ أَهْبَطَ اللَّهُ آدَمَ ص أَبَداً وَ ذَلِكَ أَنَّ الشَّمْسَ تَنْكَسِفُ فِي النِّصْفِ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ الْقَمَرَ فِي آخِرِهِ فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ لَا بَلِ الشَّمْسُ فِي آخِرِ الشَّهْرِ وَ الْقَمَرُ فِي النِّصْفِ فَقَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ ع إِنِّي لَأَعْلَمُ بِالَّذِي أَقُولُ إِنَّهُمَا آيَتَانِ لَمْ تَكُونَا مُنْذُ هَبَطَ آدَمُ. بدر بن خليل اسدىّ گويد: «نزد امام باقر ع بودم آن حضرت از دو نشانه ياد كرد كه قبل از قيام قائم ع است و از آن هنگام كه خداوند آدم صلوات اللَّه عليه را بر زمين فرود آورده هرگز آن دو اتّفاق نيفتاده، و آن اينكه خورشيد در نيمه ماه رمضان خواهد گرفت و ماه در آخر آن خواهد گرفت، پس مردى به آن حضرت گفت: يا ابن رسول اللَّه نه بلكه خورشيد در آخر رمضان و ماه در نيمه آن خواهد گرفت، امام باقر ع به او فرمود: من خود مى‌دانم چه مى‌گويم، آن دو نشانه‌هائى است كه از زمان فرود آمدن آدم هرگز اتّفاق نيفتاده است». (چون به حساب منجّمان خسوف در وسط ماه واقع مى‌شود و كسوف كه گرفتن خورشيد است در اواخر ماه). غیبت نعمانی،باب14،حدیث45.