1.أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ حَرِيزٍ عَنْ زُرَارَةَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‌ اعْرِفْ إِمَامَكَ فَإِنَّكَ إِذَا عَرَفْتَهُ لَمْ يَضُرَّكَ تَقَدَّمَ هَذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ. زراره گويد: امام صادق ع فرمود: «امام خود را بشناس كه چون او را شناختى اين امر چه پيش افتد و يا دير فرا رسد تو را زيانى نمى‌رساند». غیبت نعمانی،باب25،حدیث1. 2.أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ قَالَ حَدَّثَنِي الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جُمْهُورٍ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنِ الْفُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ‌ فَقَالَ يَا فُضَيْلُ اعْرِفْ إِمَامَكَ فَإِنَّكَ إِذَا عَرَفْتَ إِمَامَكَ لَمْ يَضُرَّكَ تَقَدَّمَ هَذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ وَ مَنْ عَرَفَ إِمَامَهُ ثُمَّ مَاتَ قَبْلَ أَنْ يَقُومَ صَاحِبُ هَذَا الْأَمْرِ كَانَ بِمَنْزِلَةِ مَنْ كَانَ قَاعِداً فِي عَسْكَرِهِ لَا بَلْ بِمَنْزِلَةِ مَنْ قَعَدَ تَحْتَ لِوَائِهِ قَالَ وَ رَوَاهُ‌ بَعْضُ أَصْحَابِنَا بِمَنْزِلَةِ مَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص‌. فضيل بن يسار گويد: «از امام صادق ع در مورد معنى فرمايش خداى عزّ و جلّ سؤال كردم كه مى‌فرمايد: يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ‌ (روزى كه هر گروهى را با پيشوايشان فرا مى‌خوانيم) آن حضرت فرمود: اى فضيل امام خود را بشناس، كه تو چون امام خود را بشناسى به تو زيانى نمى‌رسد خواه اين امر پيش افتد يا تأخير كند، و هر كس امامش را بشناسد سپس پيش از آنكه صاحب اين امر قيام كند وفات يابد همانند كسى است كه در سپاه آن حضرت نشسته باشد بلكه نه، (بهتر بگويم) به منزله‌ كسى است كه زير پرچم او نشسته باشد» محمّد بن يعقوب كلينىّ گويد: بعض اصحاب، (اين قسمت را) چنين روايت كرده‌اند: «همچون كسى است كه در ركاب رسول خدا ص به شهادت رسيده باشد». غیبت نعمانی،باب25،حدیث2. 3.أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ رَفَعَهُ إِلَى عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع جُعِلْتُ فِدَاكَ مَتَى الْفَرَجُ فَقَالَ يَا أَبَا بَصِيرٍ وَ أَنْتَ مِمَّنْ يُرِيدُ الدُّنْيَا مَنْ عَرَفَ هَذَا الْأَمْرَ فَقَدْ فُرِّجَ عَنْهُ بِانْتِظَارِهِ‌. ابو بصير گويد: «به امام صادق ص عرض كردم: فدايت گردم فرج كى خواهد بود؟ فرمود: اى ابا بصير مگر تو هم از آن جمله هستى كه دنيا را مى‌طلبند؟ هر كس اين امر را بشناسد با انتظار او امور و مشكلاتش فرج يافته خواهد بود». غیبت نعمانی،باب25،حدیث3. 4.أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ صَالِحِ بْنِ السِّنْدِيِّ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشِيرٍ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْخُزَاعِيِّ قَالَ: سَأَلَ أَبُو بَصِيرٍ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ أَنَا أَسْمَعُ فَقَالَ تَرَانِي أُدْرِكُ الْقَائِمَ ع فَقَالَ يَا أَبَا بَصِيرٍ أَ لَسْتَ تَعْرِفُ إِمَامَكَ فَقَالَ إِي وَ اللَّهِ وَ أَنْتَ هُوَ وَ تَنَاوَلَ يَدَهُ فَقَالَ وَ اللَّهِ مَا تُبَالِي يَا أَبَا بَصِيرٍ أَلَّا تَكُونَ مُحْتَبِياً بِسَيْفِكَ فِي ظِلِّ رِوَاقِ الْقَائِمِ ع‌. اسماعيل بن محمّد خزاعىّ گويد: «ابو بصير از امام صادق ع سؤال مى‌كرد و من مى‌شنيدم كه گفت: به نظر شما من قائم ع را درك خواهم كرد؟ آن حضرت فرمود: اى ابا بصير مگر تو امام خود را نمى‌شناسى؟ عرض كرد: چرا به خدا سوگند تو همان امام منى- و دست آن حضرت را گرفت- پس فرمود: به خدا قسم اى ابا بصير تو چه غمى دارى كه شمشير به كمر در سايه رواق قائم ع نباشى». غیبت نعمانی،باب25،حدیث4. 5.أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ قَالَ حَدَّثَنَا عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ النُّعْمَانِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنِ الْفُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع يَقُولُ‌ مَنْ مَاتَ وَ لَيْسَ لَهُ إِمَامٌ فَمِيتَتُهُ مِيتَةٌ جَاهِلِيَّةٌ وَ مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ لَمْ يَضُرَّهُ تَقَدَّمَ هَذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ وَ مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ كَانَ كَمَنْ هُوَ قَائِمٌ مَعَ الْقَائِمِ فِي فُسْطَاطِهِ‌. فضل بن يسار گويد: شنيدم امام باقر ع مى‌فرمود: «هر كس بميرد و امامى‌ نداشته باشد مرگش مرگ جاهليّت باشد، و هر كس بميرد در حالى كه به امام خويش آشنا است زيانى به حال او نخواهد داشت خواه اين امر پيش افتد و يا دير كند، و هر كس بميرد در حالى كه آشنا به امام خويش است همانند كسى است كه [بپا خاسته‌] در خدمت قائم 7 در خيمه آن حضرت باشد». غیبت نعمانی،باب25،حدیث5. 6.أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ فَضَالَةَ بْنِ أَيُّوبَ عَنْ عُمَرَ بْنِ أَبَانٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ‌ اعْرِفِ الْعَلَامَةَ فَإِذَا عَرَفْتَهُ لَمْ يَضُرَّكَ تَقَدَّمَ هَذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى يَقُولُ- يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ‌ فَمَنْ عَرَفَ إِمَامَهُ كَانَ كَمَنْ هُوَ فِي فُسْطَاطِ الْمُنْتَظَرِ ع. عمر بن أبان گويد: شنيدم امام صادق ع مى‌فرمود: «آن نشانه را بشناس كه چون آن را شناختى ديگر زيانى متوجّه تو نيست چه اين امر پيش افتد و چه تأخير كند، همانا خداى تعالى مى‌فرمايد: «روزى كه هر گروهى را با امامشان فرا مى‌خوانيم» پس هر كس امام خود را بشناسد همانند كسى است كه در خيمه امام منتظر ع باشد». غیبت نعمانی،باب25،حدیث6. 7.حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ قَالَ حَدَّثَنِي يَحْيَى بْنُ زَكَرِيَّا بْنِ شَيْبَانَ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ حُمْرَانَ بْنِ أَعْيَنَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ: اعْرِفْ إِمَامَكَ فَإِذَا عَرَفْتَهُ لَمْ يَضُرَّكَ تَقَدَّمَ هَذَا الْأَمْرُ أَمْ تَأَخَّرَ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ- يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ‌ فَمَنْ عَرَفَ إِمَامَهُ كَانَ كَمَنْ هُوَ فِي فُسْطَاطِ الْقَائِمِ ع. حمران بن أعين از امام صادق ع روايت كرده كه آن حضرت فرمود: «امام خود را بشناس كه چون او را شناختى ديگر تو را زيانى نخواهد رسيد كه اين امر پيش افتد يا تأخير كند زيرا خداى تعالى مى‌فرمايد: «روزى كه هر گروهى را با امامشان فرا مى‌خوانيم». هر كس امام خود را شناخت همانند كسى است كه در خيمه قائم ع است. غیبت نعمانی،باب25،حدیث7. 8.عنه، عن ابن فضال، عن ثعلبة بن میمون قال: اعرف إمامک [فإنّک] إذا عرفته لم یضرّک تقدّم هذا الأمر أو تأخّر ومن عرف إمامه ثمّ مات قبل أن یری هذا الأمر ثمّ خرج القائم علیه السلام کان له من الأجر کمن کان مع القائم فی فسطاطه. ابن فضال نقل می کند که ثعلبة بن میمون گفت: امام خودت را بشناس، چون در صورتی که تو امامت را بشناسی، دیگر جلو افتادن و یا به عقب افتادن ظهور برای تو تفاوت نمی کند، و اگر کسی امامش را بشناسد و بعد بمیرد، آن هم قبل از آن که ظهور حضرت را ببیند و بعد از آن قائم علیه السلام قیام کند، اجرش همانند کسی خواهد بود که همراه حضرت ودر خیمه امام باشد. الغیبة طوسی،حدیث472،ص770. 9.عنه، عن ابن فضّال، عن المثنّی الحناط، عن عبد اللّه بن عجلان، عن أبی عبد اللّه علیه السلام قال:مَنْ عَرِفَ هذَا الْأَمْرَ ثُمَّ ماتَ قَبْلَ أَنْ یَقُومَ الْقائِمُ علیه السلام کانَ لَهُ مِثْلَ أَجْرِ مَنْ قُتِلَ مَعَهُ. عبداللّه بن عجلان از امام صادق علیه السلام نقل کرده که فرمودند: کسی که این امر را بشناسد و پیش از قیام قائم علیه السلام از دنیا برود، ثواب و اجرش همسنگ کسی است که در رکاب آن حضرت کشته شود. الغیبة طوسی،حدیث474،ص770.