1.أَخْبَرَنَا عَبْدُ الْوَاحِدِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يُونُسَ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ رَبَاحٍ الزُّهْرِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ عَلِيٍّ الْحِمْيَرِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا الْحَكَمُ أَخُو مُشْمَعِلٍّ الْأَسَدِيُ‌ قَالَ حَدَّثَنِي عَبْدُ الرَّحِيمِ الْقَصِيرُ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ ع قَوْلُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع بِأَبِي ابْنُ خِيَرَةِ الْإِمَاءِ أَ هِيَ فَاطِمَةُ ع فَقَالَ إِنَ‌ فَاطِمَةَ ع خِيَرَةُ الْحَرَائِرِ ذَاكَ الْمُبْدَحُ بَطْنُهُ‌ الْمُشْرَبُ حُمْرَةً رَحِمَ اللَّهُ فُلَاناً. عبد الرّحيم قصير گويد: به امام باقر ع عرض كردم: در گفتار امير المؤمنين ع كه مى‌فرمايد: «پدرم فداى فرزند برگزيده كنيزان باد، آيا او همان‌ فاطمه عليها السّلام است؟ حضرت فرمود: همانا فاطمه عليها السّلام برگزيده زنان آزاده است، مقصود آن حضرت آن كسى است كه شكمش عريض و رنگش سرخ و سفيد است خداوند فلانى را رحمت كند». غیبت نعمانی،باب13،حدیث9. 2.اخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ قَالَ حَدَّثَنَا الْقَاسِمُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ حَازِمٍ قَالَ حَدَّثَنَا عُبَيْسُ بْنُ هِشَامٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَبَلَةَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي الْمُغِيرَةِ عَنْ أَبِي الصَّبَّاحِ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فَقَالَ لِي مَا وَرَاءَكَ فَقُلْتُ سُرُورٌ مِنْ عَمِّكَ زَيْدٍ خَرَجَ يَزْعُمُ أَنَّهُ ابْنُ سَبِيَّةٍ وَ هُوَ قَائِمُ هَذِهِ الْأُمَّةِ وَ أَنَّهُ ابْنُ خِيَرَةِ الْإِمَاءِ فَقَالَ كَذَبَ‌ لَيْسَ هُوَ كَمَا قَالَ إِنْ خَرَجَ قُتِلَ. ابو الصّباح گويد: «بر امام صادق ع وارد شدم پس به من فرمود: چه خبر؟عرض كردم: خبرى مسرّت بخش از عمويتان زيد دارم، او خروج كرده مى‌پندارد (يا مدّعى است) كه او همان ابن سبيه و همو قائم اين امّت است و فرزند برگزيده كنيزان است، پس فرمود: دروغ پنداشته است، او چنان كه مدّعى شده نيست، اگر خروج كند كشته خواهد شد». غیبت نعمانی،باب13،حدیث10. 3.حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ هَمَّامٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ جُمْهُورٍ جَمِيعاً عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ جُمْهُورٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ سَمَاعَةَ عَنْ أَبِي الْجَارُودِ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ الْوَلِيدِ الْهَمْدَانِيِّ عَنِ الْحَارِثِ الْأَعْوَرِ الْهَمْدَانِيِّ قَالَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع‌ بِأَبِي ابْنُ خِيَرَةِ الْإِمَاءِ يَعْنِي الْقَائِمَ مِنْ وُلْدِهِ ع يَسُومُهُمْ خَسْفاً وَ يَسْقِيهِمْ بِكَأْسٍ مُصَبَّرَةٍ وَ لَا يُعْطِيهِمْ إِلَّا السَّيْفَ هَرْجاً فَعِنْدَ ذَلِكَ تَتَمَنَّى فَجَرَةُ قُرَيْشٍ لَوْ أَنَّ لَهَا مُفَادَاةً مِنَ الدُّنْيَا وَ مَا فِيهَا لِيُغْفَرَ لَهَا لَا نَكُفُّ عَنْهُمْ حَتَّى يَرْضَى اللَّهُ. حارث بن عبد اللَّه أعور همدانىّ گويد: امير المؤمنين ع فرمود: «پدرم فداى فرزند برگزيده كنيزان- يعنى قائم فرزندانش  كه آنان را خوار مى‌سازد و جام شرنگ به ايشان مى‌نوشاند و به آنان جز شمشير خونريز مرگ آفرين نخواهد داد، پس در اين هنگام زشتكاران قريش آرزو مى‌كنند كه اى كاش دنيا و هر آنچه در آن است از آن ايشان بود و آن را فدا مى‌دادند تا گناهانشان بخشوده شود ولى دست از ايشان بر نخواهيم داشت تا آنكه خداوند راضى شود». غیبت نعمانی،باب13،حدیث11. 4.سعد بن عبد اللّه، عن محمّد بن عیسی بن عبید، عن إسماعیل بن أبان، عن عمرو بن شمر، عن جابر الجعفیّ قال: سمعت أباجعفر علیه السلام یقول: سَأَلَ عُمَرُ بْنُ الخَطّابِ أَمِیرَ المُؤْمِنین علیه السلام فَقالَ: أَخْبِرْنِی عَن الْمَهْدِیّ مَا اسْمُهُ؟فَقالَ: أَمّا اِسْمُهُ فَإِنَّ حَبِیبِی شَهِدَ إِلَیَّ أَنْ لا أُحَدِّثُ بِاسْمِهِ حَتّی یَبْعَثُهُ اللّه ُ.قالَ: فَأَخْبِرْنِی عَنْ صِفَتِهِ.قالَ: هُوَ شابٌّ مَرْبُوعٌ، حَسَنُ الْوَجْهِ، حَسَنُ الشَّعْرِ، یَسِیلِ شَعْرُهُ عَلی مِنْکَبَیْهِ وَنُورُ وَجْهِهِ یَعْلُو سَوادَ لِحْیَتِهِ وَرَأْسِهِ، بِأَبِی ابنُ خِیَرَةِ الإماءِ. جابر [بن یزید] جعفی می گوید: از امام باقر علیه السلام شنیدم که می فرمودند: عمر بن خطاب از امیرالمؤمنین علیه السلام پرسید: آیا اسم مهدی را به من خبر می دهید؟ حضرت فرمودند: [نام او را نمی گویم] تحقیقا حبیب من شاهد است و از من عهد گرفته است که نام او را نگویم تا زمان قیام آن حضرت که خداوند او را مبعوث فرماید.عرضه داشت: پس از اوصاف و ویژگی های او به من خبر دهید؟حضرت فرمودند: ایشان جوانی رشید و تنومند، با چهره ای نیکو و جذاب است، موهایی زیبا دارد که بر شانه مبارکش افتاده و نور صورت ایشان سیاهی محاسن و موی سر او را فرا گرفته است، پدرم به فدای پسر بهترین کنیزان [یعنی نرجس خاتون]! الغیبة طوسی،حدیث487،ص786.