پاسخ امام به سوالات، راهی برای شناخت او

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ هَمَّامٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ جُمْهُورٍ جَمِيعاً عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ جُمْهُورٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ سَمَاعَةَ عَنْ أَبِي الْجَارُودِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ ع إِذَا مَضَى الْإِمَامُ الْقَائِمُ مِنْ أَهْلِ الْبَيْتِ فَبِأَيِّ شَيْ‌ءٍ يُعْرَفُ مَنْ يَجِي‌ءُ بَعْدَهُ قَالَ بِالْهُدَى وَ الْإِطْرَاقِ‌ وَ إِقْرَارِ آلِ مُحَمَّدٍ لَهُ بِالْفَضْلِ وَ لَا يُسْأَلُ عَنْ شَيْ‌ءٍ بَيْنَ صَدَفَيْهَا إِلَّا أَجَابَ‌ ابو الجارود گويد: «به امام باقر ع عرض كردم: هنگامى كه قائم اهل بيت (يعنى امام حاضر) درگذشت، كسى كه پس از او است به چه وسيله شناخته مى‌شود؟فرمود: با راهنمائى و كم سخنى و وقار، و اقرار آل محمّد به برترى او، و از ميان مشرق و مغرب (يعنى در همه دنيا) چيزى از او پرسيده نمى‌شود مگر اينكه پاسخ مى‌گويد». غیبت نعمانی،باب13،حدیث41.