أَخْبَرَنَا سَلَامَةُ بْنُ مُحَمَّدٍ قَالَ أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ دَاوُدَ الْقُمِّيُّ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفَّارُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ بَعْضِ رِجَالِهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: سَأَلَ نُوحٌ ع رَبَّهُ أَنْ يُنْزِلَ عَلَى قَوْمِهِ الْعَذَابَ فَأَوْحَى اللَّهُ إِلَيْهِ أَنْ يَغْرِسَ نَوَاةً مِنَ النَّخْلِ فَإِذَا بَلَغَتْ فَأَثْمَرَتْ وَ أَكَلَ مِنْهَا أَهْلَكَ قَوْمَهُ وَ أَنْزَلَ عَلَيْهِمُ الْعَذَابَ فَغَرَسَ نُوحٌ النَّوَاةَ وَ أَخْبَرَ أَصْحَابَهُ بِذَلِكَ فَلَمَّا بَلَغَتِ النَّخْلَةُ وَ أَثْمَرَتْ وَ اجْتَنَى نُوحٌ مِنْهَا وَ أَكَلَ وَ أَطْعَمَ أَصْحَابَهُ قَالُوا لَهُ يَا نَبِيَّ اللَّهِ الْوَعْدَ الَّذِي وَعَدْتَنَا فَدَعَا نُوحٌ رَبَّهُ وَ سَأَلَ الْوَعْدَ الَّذِي وَعَدَهُ فَأَوْحَى إِلَيْهِ أَنْ يُعِيدَ الْغَرْسَ ثَانِيَةً حَتَّى إِذَا بَلَغَ النَّخْلُ وَ أَثْمَرَ وَ أَكَلَ مِنْهُ أَنْزَلَ عَلَيْهِمُ الْعَذَابَ فَأَخَبَرَ نُوحٌ ع أَصْحَابَهُ بِذَلِكَ فَصَارُوا ثَلَاثَ فِرَقٍ فِرْقَةٌ ارْتَدَّتْ وَ فِرْقَةٌ نَافَقَتْ وَ فِرْقَةٌ ثَبَتَتْ مَعَ نُوحٍ فَفَعَلَ نُوحٌ ذَلِكَ حَتَّى إِذَا بَلَغَتِ النَّخْلَةُ وَ أَثْمَرَتْ وَ أَكَلَ مِنْهَا نُوحٌ وَ أَطْعَمَ أَصْحَابَهُ قَالُوا يَا نَبِيَّ اللَّهِ الْوَعْدَ الَّذِي وَعَدْتَنَا فَدَعَا نُوحٌ رَبَّهُ فَأَوْحَى إِلَيْهِ أَنْ يَغْرِسَ الْغَرْسَةَ الثَّالِثَةَ فَإِذَا بَلَغَ وَ أَثْمَرَ أَهْلَكَ قَوْمَهُ فَأَخْبَرَ أَصْحَابَهُ فَافْتَرَقَ الْفِرْقَتَانِ ثَلَاثَ فِرَقٍ‌ فِرْقَةٌ ارْتَدَّتْ وَ فِرْقَةٌ نَافَقَتْ وَ فِرْقَةٌ ثَبَتَتْ مَعَهُ حَتَّى فَعَلَ نُوحٌ ذَلِكَ عَشْرَ مَرَّاتٍ وَ فَعَلَ اللَّهُ ذَلِكَ بِأَصْحَابِهِ الَّذِينَ يَبْقَوْنَ مَعَهُ فَيَفْتَرِقُونَ كُلُّ فِرْقَةٍ ثَلَاثَ فِرَقٍ عَلَى ذَلِكَ فَلَمَّا كَانَ فِي الْعَاشِرَةِ جَاءَ إِلَيْهِ رِجَالٌ مِنْ أَصْحَابِهِ الْخَاصَّةِ الْمُؤْمِنِينَ فَقَالُوا يَا نَبِيَّ اللَّهِ فَعَلْتَ بِنَا مَا وَعَدْتَ أَوْ لَمْ تَفْعَلْ فَأَنْتَ صَادِقٌ نَبِيٌّ مُرْسَلٌ لَا نَشُكُّ فِيكَ وَ لَوْ فَعَلْتَ ذَلِكَ بِنَا قَالَ فَعِنْدَ ذَلِكَ مِنْ قَوْلِهِمْ أَهْلَكَهُمُ اللَّهُ لِقَوْلِ نُوحٍ وَ أَدْخَلَ الْخَاصَّ مَعَهُ فِي السَّفِينَةِ فَنَجَّاهُمُ اللَّهُ تَعَالَى وَ نَجَّى نُوحاً مَعَهُمْ بَعْدَ مَا صَفَوْا وَ هُذِّبُوا وَ ذَهَبَ الْكَدَرُ مِنْهُمْ‌ احمد بن محمّد بن عيسى به واسطه يكى از رجال خود از امام صادق ع روايت كرده كه آن حضرت فرمود: «نوح ع از پروردگار خود درخواست كرد كه بر قومش عذاب فرو فرستد، و خداوند به او وحى فرمود كه دانه خرمائى را در زمين بكارد و چون آن دانه رشد كرد و بارور شد و نوح از آن خورد آنگاه قوم او را هلاك سازد و براى‌شان عذاب فرو فرستد پس آن دانه را كاشت و اصحاب خود را از آن ماجرا آگاه ساخت، هنگامى كه آن دانه درخت شد و رشد كرد و ميوه داد و نوح از آن برچيد و خورد و به اصحاب خود نيز خورانيد، آنان به او گفتند: اى پيامبر خدا اينك وعده‌اى را كه به ما داده بودى وفا كن، نوح پروردگار خويش را خواند و انجام وعده‌اى را كه خداوند به او داده بود درخواست كرد، خداوند به او وحى كرد براى بار دوم عمل كاشتن را تكرار كند تا هنگامى كه نخل رسيد و ميوه داد و نوح از آن خورد آن وقت بر ايشان عذاب نازل كند، پس نوح ع ياران خود را از آن قضيه آگاه كرد، و آنان سه دسته شدند: دسته‌اى از دين برگشتند و دسته‌اى ديگر نفاق ورزيدند و دسته‌اى با نوح پا بر جا ماندند، نوح نيز آن دستور را اجرا كرد تا آنگاه كه آن نخل رسيد و ميوه داد و نوح خود از آن ميوه خورد و به ياران خود نيز خورانيد آنان گفتند: اى پيامبر خدا آن وعده‌اى كه به ما داده بودى وفا كن، پس نوح پروردگار خود را خواند، خداوند به او وحى فرمود كه آن نهال را براى بار سوم بكارد، تا هنگامى كه آن درخت رسيد و بارور شد قوم او را هلاك كند، نوح آن را به ياران خود خبر داد، پس آن دو دسته كه مانده بودند خود سه دسته شدند: يك دسته از دين برگشتند و فرقه‌اى منافق شدند و يك دسته با نوح پا برجا باقى ماندند، تا آنكه نوح ده بار اين عمل را تكرار كرد و خداوند با ياران نوح كه با او باقى مانده بودند همچنان رفتار مى‌كرد و هر دسته‌اى به همان ترتيب به سه دسته تقسيم مى‌شد، چون بار دهم شد عدّه‌اى از ياران خاصّ و با ايمان نوح نزد او آمدند و گفتند: اى‌ پيامبر خدا آنچه به ما وعده دادى چه انجام دهى و چه انجام ندهى تو راستگو و پيامبر و فرستاده خدا هستى و ما در مورد تو شكّى نداريم هر چند با ما چنان رفتار كنى، آن حضرت فرمود: در آن هنگام كه چنين گفتند خداوند به خاطر گفته نوح آنان را هلاك ساخت و خاصّان نوح را همراه او به كشتى در آورد و خداى تعالى پس از آنكه ايشان صافى و پاك شدند و تيرگى از آنان رفت نجاتشان داد و نوح را نيز با آنان نجات بخشيد». غیبت نعمانی،باب15،حدیث6.