1.وَ بِهِ عَنِ ابْنِ سِنَانٍ عَنْ يَحْيَى بْنِ الْمُثَنَّى الْعَطَّارِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ‌بُكَيْرٍ وَ رَوَاهُ الْحَكَمُ‌ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع أَنَّهُ قَالَ: كَيْفَ بِكُمْ إِذَا صَعِدْتُمْ فَلَمْ تَجِدُوا أَحَداً وَ رَجَعْتُمْ فَلَمْ تَجِدُوا أَحَداً. عبد اللَّه بن بكير و حكم از امام باقر ع روايت كرده‌اند كه آن حضرت فرمود:چگونه خواهيد بود هنگامى كه به بالا رويد كسى را نيابيد و باز گرديد و كسى را نيابيد». غیبت نعمانی،فصل(ومما یؤکد امر الغیبة )،حدیث4. 2.حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ هَمَّامٍ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى وَ الْحَسَنُ بْنُ ظَرِيفٍ جَمِيعاً عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ: دَخَلْتُ أَنَا وَ أَبِي عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فَقَالَ كَيْفَ أَنْتُمْ إِذَا صِرْتُمْ فِي حَالٍ لَا تَرَوْنَ فِيهَا إِمَامَ هُدًى وَ لَا عَلَماً يُرَى فَلَا يَنْجُو مِنْ تِلْكَ الْحَيْرَةِ إِلَّا مَنْ دَعَا بِدُعَاءِ الْغَرِيقِ فَقَالَ أَبِي هَذَا وَ اللَّهِ الْبَلَاءُ فَكَيْفَ نَصْنَعُ جُعِلْتُ فِدَاكَ حِينَئِذٍ قَالَ إِذَا كَانَ ذَلِكَ وَ لَنْ تُدْرِكَهُ فَتَمَسَّكُوا بِمَا فِي أَيْدِيكُمْ حَتَّى يَتَّضِحَ لَكُمُ الْأَمْرُ. عبد اللَّه بن سنان گويد: «من با پدرم بر امام صادق ع وارد شديم، پس آن حضرت فرمود: چگونه به سر خواهيد برد اگر در جايى قرار بگيريد كه در آن امامى راهنما و نشانه‌اى چشمگير نبينيد، پس هيچ كس از آن سرگردانى رهائى نمى‌يابد مگر آن كس كه به دعائى همچون دعاى غريق دست نيايش بردارد. پدرم گفت: به خدا قسم اين بلا است فدايت شوم در چنين وضعى چه كنيم؟ فرمود: هر گاه چنين شود- البتّه تو آن زمان را هرگز در نمى‌يابى- پس بدان چه در ميان داريد بياويزيد (جدا نشويد) تا وضع بر شما روشن شود». غیبت نعمانی،فصل(فی وظایف الناس فی زمن الغیبة)،حدیث4. 3.وَ بِهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى وَ الْحَسَنِ بْنِ ظَرِيفٍ عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِيرَةِ النَّصْرِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: قُلْتُ لَهُ إِنَّا نُرَوَّى بِأَنَّ صَاحِبَ هَذَا الْأَمْرِ يُفْقَدُ زَمَاناً فَكَيْفَ نَصْنَعُ عِنْدَ ذَلِكَ قَالَ تَمَسَّكُوا بِالْأَمْرِ الْأَوَّلِ الَّذِي أَنْتُمْ عَلَيْهِ حَتَّى يُبَيَّنَ لَكُمْ. حارث بن مغيره نصرى از امام صادق ع روايت كرده گويد: «به آن حضرت عرض كردم: براى ما روايت شده كه صاحب اين امر زمانى از نظر ناپديد مى‌شود، پس در آن حال ما چه كنيم؟ فرمود: شما به همان امر نخستين كه بر آن هستيد دست داشته متّصل باشيد تا وضع براى شما روشن شود». غیبت نعمانی،فصل(فی وظایف الناس فی زمن الغیبة)،حدیث5.