أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ ابْنُ عُقْدَةَ الْكُوفِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ الدِّينَوَرِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ الْحَسَنِ الْكُوفِيُّ عَنْ عَمِيرَةَ بِنْتِ أَوْسٍ قَالَتْ حَدَّثَنِي جَدِّي الْحُصَيْنُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ‌  عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَمْرِو بْنِ سَعْدٍ عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع‌ أَنَّهُ قَالَ يَوْماً لِحُذَيْفَةَ بْنِ الْيَمَانِ يَا حُذَيْفَةُ لَا تُحَدِّثِ النَّاسَ بِمَا لَا يَعْلَمُونَ فَيَطْغَوْا وَ يَكْفُرُوا إِنَّ مِنَ الْعِلْمِ صَعْباً شَدِيداً مَحْمِلُهُ لَوْ حَمَّلْتَهُ الْجِبَالَ عَجَزَتْ عَنْ حَمْلِهِ إِنَّ عِلْمَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ سَيُنْكَرُ وَ يُبْطَلُ وَ تُقْتَلُ رُوَاتُهُ وَ يُسَاءُ إِلَى مَنْ يَتْلُوهُ بَغْياً وَ حَسَداً لِمَا فَضَّلَ اللَّهُ بِهِ عِتْرَةَ الْوَصِيِّ وَصِيِّ النَّبِيِّ ص يَا ابْنَ الْيَمَانِ إِنَّ النَّبِيَّ ص تَفَلَ فِي فَمِي وَ أَمَرَّ يَدَهُ عَلَى صَدْرِي وَ قَالَ اللَّهُمَّ أَعْطِ خَلِيفَتِي وَ وَصِيِّي وَ قَاضِيَ دَيْنِي وَ مُنْجِزَ وَعْدِي وَ أَمَانَتِي وَ وَلِيِّي‌ وَ نَاصِرِي عَلَى عَدُوِّكَ وَ عَدُوِّي وَ مُفَرِّجَ الْكَرْبِ عَنْ وَجْهِي مَا أَعْطَيْتَ آدَمَ مِنَ الْعِلْمِ وَ مَا أَعْطَيْتَ نُوحاً مِنَ الْحِلْمِ وَ إِبْرَاهِيمَ مِنَ الْعِتْرَةِ الطَّيِّبَةِ وَ السَّمَاحَةِ وَ مَا أَعْطَيْتَ أَيُّوبَ مِنَ الصَّبْرِ عِنْدَ الْبَلَاءِ وَ مَا أَعْطَيْتَ دَاوُدَ مِنَ الشِدَّةِ عِنْدَ مُنَازَلَةِ الْأَقْرَانِ وَ مَا أَعْطَيْتَ سُلَيْمَانَ مِنَ الْفَهْمِ اللَّهُمَّ لَا تُخْفِ عَنْ عَلِيٍّ شَيْئاً مِنَ الدُّنْيَا حَتَّى تَجْعَلَهَا كُلَّهَا بَيْنَ عَيْنَيْهِ مِثْلَ الْمَائِدَةِ الصَّغِيرَةِ بَيْنَ يَدَيْهِ اللَّهُمَّ أَعْطِهِ جَلَادَةَ مُوسَى وَ اجْعَلْ فِي نَسْلِهِ شَبِيهَ عِيسَى ع اللَّهُمَّ إِنَّكَ خَلِيفَتِي عَلَيْهِ وَ عَلَى عِتْرَتِهِ وَ ذُرِّيَّتِهِ الطَّيِّبَةِالْمُطَهَّرَةِ الَّتِي أَذْهَبْتَ عَنْهَا الرِّجْسَ وَ النِّجْسَ وَ صَرَفْتَ عَنْهَا مُلَامَسَةَ الشَّيَاطِينِ اللَّهُمَّ إِنْ بَغَتْ قُرَيْشٌ عَلَيْهِ وَ قَدَّمَتْ غَيْرَهُ عَلَيْهِ فَاجْعَلْهُ بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى إِذْ غَابَ عَنْهُ مُوسَى ثُمَّ قَالَ لِي يَا عَلِيُّ كَمْ فِي وُلْدِكَ مِنْ وَلَدٍ فَاضِلٍ يُقْتَلُ وَ النَّاسُ قِيَامٌ يَنْظُرُونَ لَا يُغَيِّرُونَ فَقَبُحَتْ أُمَّةٌ تَرَى أَوْلَادَ نَبِيِّهَا يُقْتَلُونَ ظُلْماً وَ هُمْ لَا يُغَيِّرُونَ‌  إِنَّ الْقَاتِلَ وَ الْآمِرَ وَ الشَّاهِدَ الَّذِي لَا يُغَيِّرُ كُلُّهُمْ فِي الْإِثْمِ وَ اللِّعَانِ سَوَاءٌ مُشْتَرِكُونَ يَا ابْنَ الْيَمَانِ إِنَّ قُرَيْشاً لَا تَنْشَرِحُ صُدُورُهَا وَ لَا تَرْضَى قُلُوبُهَا وَ لَا تَجْرِي أَلْسِنَتُهَا بِبَيْعَةِ عَلِيٍّ وَ مُوَالاتِهِ إِلَّا عَلَى الْكُرْهِ وَ الْعَمَى وَ الصَّغَارِ يَا ابْنُ الْيَمَانِ سَتُبَايِعُ قُرَيْشٌ عَلِيّاً ثُمَّ تَنْكُثُ عَلَيْهِ وَ تُحَارِبُهُ وَ تُنَاضِلُهُ وَ تَرْمِيهِ بِالْعَظَائِمِ وَ بَعْدَ عَلِيٍّ يَلِي الْحَسَنُ وَ سَيُنْكَثُ عَلَيْهِ ثُمَّ يَلِي الْحُسَيْنُ فَتَقْتُلُهُ أُمَّةُ جَدِّهِ فَلُعِنَتْ أُمَّةٌ تَقْتُلُ ابْنَ بِنْتِ نَبِيِّهَا وَ لَا تَعِزُّ مِنْ أُمَّةٍ وَ لُعِنَ الْقَائِدُ لَهَا وَ الْمُرَتِّبُ لِفَاسِقِهَا فَوَ الَّذِي نَفْسُ عَلِيٍّ بِيَدِهِ لَا تَزَالُ هَذِهِ الْأُمَّةُ بَعْدَ قَتْلِ الْحُسَيْنِ ابْنِي فِي ضَلَالٍ وَ ظُلْمٍ وَ عَسْفٍ وَ جَوْرٍ وَ اخْتِلَافٍ فِي الدِّينِ وَ تَغْيِيرٍ وَ تَبْدِيلٍ لِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ فِي كِتَابِهِ وَ إِظْهَارِ الْبِدَعِ وَ إِبْطَالِ السُّنَنِ وَ اخْتِلَالٍ وَ قِيَاسِ مُشْتَبِهَاتٍ‌ وَ تَرْكِ مُحْكَمَاتٍ حَتَّى تَنْسَلِخَ مِنَ الْإِسْلَامِ وَ تَدْخُلَ فِي الْعَمَى وَ التَّلَدُّدِ وَ التَّسَكُّعِ‌ مَا لَكِ يَا بَنِي أُمَيَّةَ لَا هُدِيتِ يَا بَنِي أُمَيَّةَ وَ مَا لَكِ يَا بَنِي الْعَبَّاسِ لَكِ الْإِتْعَاسُ فَمَا فِي بَنِي أُمَيَّةَ إِلَّا ظَالِمٌ وَ لَا فِي بَنِي الْعَبَّاسِ إِلَّا مُعْتَدٍ مُتَمَرِّدٌ عَلَى اللَّهِ بِالْمَعَاصِي قَتَّالٌ لِوَلَدِي هَتَّاكٌ لِسِتْرِي وَ حُرْمَتِي فَلَا تَزَالُ هَذِهِ الْأُمَّةُ جَبَّارِينَ يَتَكَالَبُونَ عَلَى حَرَامِ الدُّنْيَا مُنْغَمِسِينَ فِي بِحَارِ الْهَلَكَاتِ وَ فِي أَوْدِيَةِ الدِّمَاءِ حَتَّى إِذَا غَابَ الْمُتَغَيِّبُ مِنْ وُلْدِي عَنْ عُيُونِ النَّاسِ وَ مَاجَ النَّاسُ بِفَقْدِهِ أَوْ بِقَتْلِهِ أَوْ بِمَوْتِهِ اطَّلَعَتِ الْفِتْنَةُ وَ نَزَلَتِ الْبَلِيَّةُ وَ الْتَحَمَتْ الْعَصَبِيَّةُ وَغَلَا النَّاسُ فِي دِينِهِمْ وَ أَجْمَعُوا عَلَى أَنَّ الْحُجَّةَ ذَاهِبَةٌ وَ الْإِمَامَةَ بَاطِلَةٌ وَ يَحُجُّ حَجِيجُ النَّاسِ فِي تِلْكَ السَّنَةِ مِنْ شِيعَةِ عَلِيٍّ وَ نَوَاصِبِهِ‌  لِلتَّحَسُّسِ وَ التَّجَسُّسِ عَنْ خَلَفِ الْخَلَفِ‌ فَلَا يُرَى لَهُ أَثَرٌ وَ لَا يُعْرَفُ لَهُ خَبَرٌ وَ لَا خَلَفٌ فَعِنْدَ ذَلِكَ سُبَّتْ شِيعَةُ عَلِيٍّ سَبَّهَا أَعْدَاؤُهَا وَ ظَهَرَتْ عَلَيْهَا الْأَشْرَارُ وَ الْفُسَّاقُ بِاحْتِجَاجِهَا حَتَّى إِذَا بَقِيَتِ الْأُمَّةُ حَيَارَى وَ تَدَلَّهَتْ‌ وَ أَكْثَرَتْ فِي قَوْلِهَا إِنَّ الْحُجَّةَ هَالِكَةٌ وَ الْإِمَامَةَ بَاطِلَةٌ فَوَ رَبِّ عَلِيٍّ إِنَّ حُجَّتَهَا عَلَيْهَا قَائِمَةٌ مَاشِيَةٌ فِي طُرُقِهَا دَاخِلَةٌ فِي دُورِهَا وَ قُصُورِهَا جَوَّالَةٌ فِي شَرْقِ هَذِهِ الْأَرْضِ وَ غَرْبِهَا تَسْمَعُ الْكَلَامَ وَ تُسَلِّمَ عَلَى الْجَمَاعَةِ تَرَى وَ لَا تُرَى إِلَى الْوَقْتِ وَ الْوَعْدِ وَ نِدَاءِ الْمُنَادِي مِنَ السَّمَاءِ أَلَا ذَلِكَ يَوْمٌ فِيهِ سُرُورُ وُلْدِ عَلِيٍّ وَ شِيعَتِهِ. - عمرو بن سعد از امير المؤمنين ع روايت كرده: روزى حضرت به حذيفة بن يمان فرمود: «اى حذيفه با مردم آنچه را نمى‌دانند (نمى‌فهمند) نگو كه سركشى كنند و كفر ورزند، همانا پاره‌اى از دانشها سخت و گرانبار است كه اگر كوهها آن را بر دوش كشند از بردن آن ناتوان باشند، همانا علم ما اهل بيت در آتيه نزديك مورد انكار و ابطال مردم قرار مى‌گيرد و راويانش كشته خواهند شد و با كسى كه آن را بخواند بد رفتارى خواهد شد از روى ظلم و رشك بردن نسبت به آنچه كه خدا به عترت وصىّ يعنى وصىّ پيغمبر ص بدان وسيله برترى داده است. اى پسر يمان همانا پيامبر آب دهان در دهان من انداخت و دست خويش بر سينه من كشيد و گفت: «خدايا جانشين و وصىّ مرا و پرداخت‌كننده دين مرا و وفاكننده عهد و امانت و يار و ياور مرا بر دشمنت و دشمن من و بازگشاينده اندوه از چهره مرا آنچه از علم كه به آدم بخشيدى، و آنچه از بردبارى كه به نوح بخشيدى و آنچه از فرزندان پاك، و بزرگوارى كه به ابراهيم بخشيدى، و آنچه از شكيبائى كه به ايّوب در هنگام بلا عطا كردى، و آنچه از سرسختى كه در مبارزه و روياروئى با هماوردان به داود بخشيدى، و آنچه از فهم به سليمان بخشيدى جملگى را به او (جانشين من) نيز عطا فرما، خدايا چيزى از دنيا را از علىّ پوشيده مدار تا آنجا كه همه دنيا را همچون سفره كوچكى گسترده در پيش روى او مقابل چشمانش قرار دهى، خدايا قدرتمندى و صلابت و چابكى موسى را به او ببخش، و در نسل او كسى شبيه عيسى قرار ده، بار الها تو جايگزين من بر او و بر عترت و تبار [پاك‌] و پاكيزه‌اش هستى كه از آنان پليدى [و آلودگى‌] را برده‌اى و برخورد و تماس شيطانها را از آنان برگردانده‌اى، پروردگارا اگر قريش بر او ستم كردند و ديگرى را بر او مقدّم داشتند تو او را به منزله هارون نسبت به موسى آنگاه كه موسى از وى دور شد قرار ده، سپس به من فرمود: اى على بسا در ميان فرزندان تو [فرزندانى‌] با فضيلت كه كشته مى‌شوند در حالى كه مردم همچنان ايستاده مى‌نگرند و بى‌تفاوتند، زشت باد امّتى كه ببينند فرزندان پيامبرشان از روى ستم كشته مى‌شوند و آنان بى‌تفاوت باشند و براى جلوگيرى دست به اقدامى نزنند. آرى، قاتل و فرمانده قتل و ناظر بى‌تفاوت همگى در جرم و گناه يكسانند و در لعنت و نفرين شريك. اى فرزند يمان سينه‌هاى قريش به بيعت با علىّ و موالاتش گشاده نخواهد شد (راضى به آن نباشند) و دل آنها از آن خشنود نمى‌شود و زبان آنها بدان جارى نمى‌گردد مگر با كمال كراهت و كوركورانه و كوچك شمردن آن. اى فرزند يمان به زودى قريش با علىّ بيعت كنند ولى چندان نگذرد كه بيعت خود را بشكنند و به مبارزه با او برخيزند و بر ستيزش اقدام نمايند و برچسبهاى بسن بزرگ بدو بزنند، پس از علىّ حسن به حكومت رسد و بيعتش بشكنند، پس حسين به حكومت رسد، و امّت جدّش او را خواهند كشت، پس لعنت و نفرين بر مردمى كه پسر دختر پيامبرشان را بكشند، چنين امّتى را عزّت مباد، و بر طلايه دارش نفرين و لعنت باد و بر آن كه براى آن فاسق برنامه‌ريزى مى‌كند و كارهايش را سازمان مى‌دهد، سوگند به آنكه جان علىّ به دست اوست، اين مردم پس از كشتن فرزندم حسين همه عمر را در بدبختى ضلالت و گمراهى و ستم و كجروى و جور و چنددستگى در دين، به سر خواهد برد، و پيوسته در صدد تغيير و تبديل احكامى كه خداوند در كتاب خود فرو فرستاده و به آشكار نمودن و اظهار بدعتها و از بين بردن سنّتها و برهم زدن دستورات دين و به كار گرفتن قياس در موضوعات هم شكل و كنار زدن محكمات (دستورات صريح) قرآن خواهند بود تا به كلّى لباس دين اسلام از پيكر خويش بركنند و از اين دين بيگانه گردند و به وادى كورى و گمراهى و سرگردانى و بدبختى نيافتن راه نجات گرفتار شوند. اى نسل‌اميّه تو را چه مى‌شود مرگ بر تو، كه هرگز راه نيابى، و اى اولاد عبّاس تو را چه مى‌شود، مرگ بر تو، كه در بني اميّه جز ظالم و ستمكار و در بني عبّاس جز تجاوزكار و سرپيچ از فرمان حقّ و سركشى از دستورات خداوند به چشم نمى‌خورد، كشندگان فرزندان من، درندگان پرده [من و] حرمت من‌اند، پس اين امّت پيوسته ستمگرند و همچون سگان در ستيز با يك ديگر؛ بر حرام دنيا به سر برند و در درياهاى هلاكت و گودالهاى خون، عمر سپرى كنند تا آن زمان كه غائب‌شونده فرزندان من از ديدگان مردم پنهان شود و مردم به هم بگويند، آيا او گم شده، آيا كشته شده، يا خود وفات يافته است، كه فتنه شدّت گيرد، و بلا نازل شود، و آتش جنگ قبيله‌اى بر افروزد، و مردم در دينشان تندروى كنند و همصدا شوند كه حجّت از ميان رفته و امامت باطل شده است. و حجّ‌گزاران در آن سال از شيعه علىّ و دشمنانش همه به حجّ روند تا جستجو و كندوكاو از يادگار گذشتگان كنند، ولى نه از او نشانه‌اى ديده شود و نه خبرى و نه بازمانده‌اى شناخته شود، پس در چنين وضعى شيعه علىّ مورد ناسزاگوئيها قرار گيرد، دشمنانش به او سخنهاى ناشايست مى‌گويند و اشرار و نابكاران در گفتگو بر شيعيان چيره شوند تا جايى كه امّت، سرگردان مى‌ماند و به وحشت بيفتد و اين سخن كه حجّت از ميان رفته و امامت باطل گرديده است، فراوان شود (بر سر زبانها شايع شود)، به‌خداى علىّ قسم كه حجّت امّت همان هنگام ايستاده و در راه آن (امّت) گام برمى‌دارد، به خانه‌ها و كاخهايش داخل مى‌شود، در شرق و غرب زمين در گردش است، گفته‌ها را مى‌شنود و بر جماعت سلام مى‌كند؛ او مى‌بيند امّا ديده نمى‌شود تا زمان و وعده‌اش فرا رسد و منادى از آسمان آواز دهد كه «هلا امروز روز شادى فرزندان علىّ و شيعيان او است». غیب نعمانی،باب10،حدیث3.