چرا احمد الحسن در حوزه علیمه درس خوانده است؟   ورود ایشان به حوزه علمیه‌ی نجف به‌ منظور تحصیل علوم دینی پیش از آگاه شدنشان از رسالتشان، و قبل از شروع دعوتشان و به دستور امام زمان (علیه السلام) در رویا بوده است اما با آگاه شدن از نقص در روش تدریس در حوزه از آن خارج شدند.   سپس بعد از آگاه شدن از جایگاهشان در این دنیا، مجددا وارد حوزه شدند که این‌بار برای انجام ماموریتی که امام زمان (علیه السلام) در ملاقات با سید احمد الحسن (علیه السلام) به ایشان محول کرده بودند؛ این کار را انجام دادند. این بخشی از کلام ایشان در این رابطه است:   «اسمم احمد است و در شهر بصره در جنوب عراق زندگی می‌کردم. تحصیلات دانشگاهی خود را با مدرک لیسانس مهندسی عمران به پایان رسانیدم. سپس به نجف نقل مکان کردم و در آن‌جا با هدف تحصیل علوم دینی ساکن شدم. پس از شرکت در کلاس‌های درس و اطلاع از روش تدریس در حوزه‌ی نجف، دیدم که تدریس در آن‌جا کم ارزش و بی‌محتوا است (حداقل برای من یا به نظر من). فهمیدم که نقص بزرگی در روش آن‌ها وجود دارد. آن‌ها زبان عربی، منطق و فلسفه، اصول فقه، علم کلام (عقاید) و فقه (احکام شرعی) را تدریس می‌کنند ولی به هیچ عنوان قرآن کريم و همچنین سنّت شریف (احادیث پیامبر خدا حضرت محمد (ص) و ائمه (علیهم السلام)) را مورد مطالعه قرار نمی‌دهند و همین‌طور اخلاق الهی را نیز تدریس نمی‌کنند؛ اخلاقی که هر مؤمنی باید به آن آراسته گردد. بنابراین گوشه‌نشینی در خانه‌ام را برگزیدم و بدون این‌که از کسی کمک بخواهم، علوم آن‌ها را خودم به تنهایی خواندم؛ فقط با آن‌ها در ارتباط بودم و با برخی از آن‌ها مراوده داشتم و برخی از آن‌ها نیز با من رفت و آمد می‌کردند. من در حوزه‌ی علمیه‌ی نجف و در بین علمایشان بودم، همان‌طور که مريم مقدس (علیه السلام) در هیکل و در بین علمای یهود بود. اما علت رفتنم به حوزه‌ی علمیه‌ی نجف این بود که امام مهدی (علیه السلام) را در رویا دیدم و به من دستور داد که به حوزه‌ی علمیه‌ی نجف بروم و در رویا به من خبر داد که چه نتیجه‌ای به دست خواهم آورد و هر آن‌چه در رؤیا به من اطلاع داده شد بود، همه به واقعیت پیوست». (جواب‌های روشن‌گرانه، ج 2، س 100)       «اولین ملاقاتم با امام مهدی (ع) در این زندگی دنیوی در حرم امامین عسکریین (ع) بود و در این ملاقات با امام مهدی (ع) آشنا شدم. این ملاقات چند سال قبل بود (چند سال قبل از نگارش خطبه ملاقات یعنی 1424 برابر با 1382) و پس از این ملاقات، ملاقات‌هایم با ایشان ادامه یافت و ایشان امور زیادی را برایم روشن ساخت لکن مرا امر به تبلیغ آن‌ها نفرمودند بلکه این امور مختص من بود تا مرا بسازد و به سوی اخلاق نیک و خداپسندانه سوق دهد، و به من علم و معرفت را در آن زمان ارزانی داشت و ایشان مرا از انحرافات زیادی که در حوزه‌ی علمیه‌ی نجف وجود داشت آگاه ساخت: اعم از انحرافات علمی یا عملی اجتماعی و یا اقتصادی و سیاسی، یا انحرافات اشخاصی که افراد متشخصی در حوزه‌ی علمیه به حساب می‌آمدند ... به هرحال روزها و ماه‌ها گذشت و خدا خواست که امام (ع) را ملاقات کنم و این‌بار مرا به حوزه‌ی علمیه‌ی نجف اشرف فرستاد تا آن‌چه را که مرا از آن باخبر کرده بود، برای عده‌ای از طلاب حوزه‌ی علمیه مطرح کنم ... در اواخر ماه رمضان به نجف رفتم و شروع کردم به بازگو کردن مسائلی که از امام (ع) تعلیم گرفته بودم و مباحثه میان من و میان طلبه‌ی حوزه‌ی علمیه بالا گرفت و نتیجه‌اش این شد که بعضی از آن‌ها از من دور شدند و بعضی هم مخالفم شدند و عده‌ای هم با حرف‌هایم موافق بودند ولی یاری‌ام نمی‌کردند....». (خطبه‌ی ملاقات)   پس همچنان‌که مشخص شد، سید احمد الحسن (علیه السلام) هرگز و خصوصا پس از آغاز رسالتشان، در حوزه تحصیل نکرده‌اند بلکه برای ابلاغ رسالتشان و به امر امام مهدی به آن‌جا رفتند.   والحمدلله