موضع سید احمد الحسن درباره‌ی امام خمینی چیست؟   اولا تعبیر امام برای ایشان صحیح نیست، چراکه امامِ حق و امامِ هدایت کننده به حق باید معصوم باشد که عصمت نیز با نص اثبات می‌شود.    عن موسى بن جعفر عن أبيه عن جده عن علي بن الحسين عليهم السلام قال: الإمام منا لا يكون إلا معصوما وليست العصمة في ظاهر الخلقة فيعرف بها فلذلك لا يكون إلا منصوصا (معاني الاخبار، ص132/ بحار الانوار، ج 25، ص 194)   (امام کاظم (ع) از پدرش (ع) از جدش (ع) از امام علی ابن الحسین (ع) نقل می‌کند که:   امامی از ما نخواهد بود مگر معصوم باشد، و عصمت در ظاهر خلقت نیست که با آن شناخته شود؛ بخاطر همین امامی نخواهد بود مگر این‌که به او نص یا وصیت شده باشد).   سید احمدالحسن علیه السلام سید خمینی را شخصی می‌دانند که در مقابل ظلم طواغیت ساکت نبود.   ایشان در این خصوص می‌فرمایند:   « ....به‌درستي‌كه خداوند حقيقت اين علماى بى‌عمل را به شما نشان داد، آن زمانی که علمای عاملی را مبعوث کرد که ايشان را به مقداری از حق فراخواندند، پس با قتل و فراری دادن با آن‌ها مقابله کردند، شخصيتشان را كشتند و اين‌گونه برای طاغوتيان، زمينه‌ی قتل و تبعيد کردن آن‌ها را فراهم کردند و نمونه‌های بارز (علمای هدايتگر) زمان معاصر، سيد خمينى (ره) و سيد محمد باقر صدر و سيد محمد صادق صدر می‌باشند. كور شود چشمانى كه حقيقت را نمى‌بيند و يا از آن چشم‌پوشى مى‌كند...».   (خطبه‌ی حج)   پس کلام سید احمدالحسن (علیه السلام) در مورد سید خمینی این است که جزو علمای با عمل بوده و مقداری از حق را با خود به همراه داشته ولو اینکه اشتباهاتی نیز داشته است، و همچنان‌که مشخص است این کلام سید احمد الحسن (علیه السلام) به معنای تایید همه‌ی افعال سید خمینی نیست.   در نهایت سید خمینی هم مانند بقیه مکلف بوده و وظیفه داشته که حجت زمان خود را بشناسند.   والحمدلله