بسم الله الرحمن الرحیم   و الحمد لله رب العالميين   و صلی الله علی محمد و ال محمد الأئمة و المددیین و سلم تسلیما       وصیت رسول اكرم صلی الله علیه و آله در شب وفاتشان:     عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ الْبَاقِرِ عَنْ أَبِيهِ ذِي الثَّفِنَاتِ سَيِّدِ الْعَابِدِينَ عَنْ أَبِيهِ الْحُسَيْنِ الزَّكِيِّ الشَّهِيدِ عَنْ أَبِيهِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص فِي اللَّيْلَةِ الَّتِي كَانَتْ فِيهَا وَفَاتُهُ لِعَلِيٍّ ع يَا أَبَا الْحَسَنِ َحْضِرْ صَحِيفَةً وَ دَوَاةً فَأَمْلَأَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَصِيَّتَهُ حَتَّى انْتَهَى إِلَى هَذَا الْمَوْضِعِ فَقَالَ يَا عَلِيُّ إِنَّهُ سَيَكُونُ بَعْدِي اثْنَا عَشَرَ إِمَاماً وَ مِنْ بَعْدِهِمْ اثْنَا عَشَرَ مَهْدِيّاً فَأَنْتَ يَا عَلِيُّ أَوَّلُ الِاثْنَيْ عَشَرَ إِمَاماً سَمَّاكَ اللَّهُ تَعَالَى فِي سَمَائِهِ عَلِيّاً الْمُرْتَضَى وَ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الصِّدِّيقَ الْأَكْبَرَ وَ الْفَارُوقَ الْأَعْظَمَ وَ الْمَأْمُونَ وَ الْمَهْدِيَّ فَلَا تَصِحُّ هَذِهِ الْأَسْمَاءُ لِأَحَدٍ غَيْرِك يَا عَلِيُّ أَنْتَ وَصِيِّي عَلَى أَهْلِ بَيْتِي حَيِّهِمْ وَ مَيِّتِهِمْ وَ عَلَى نِسَائِي فَمَنْ ثَبَّتَّهَا لَقِيَتْنِي غَداً وَ مَنْ طَلَّقْتَهَا فَأَنَا بَرِيءٌ مِنْهَا لَمْ تَرَنِي وَ لَمْ أَرَهَا فِي عَرْصَةِ الْقِيَامَةِ وَ أَنْتَ خَلِيفَتِي عَلَى أُمَّتِي مِنْ بَعْدِي- فَإِذَا حَضَرَتْكَ الْوَفَاةُ فَسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِيَ الْحَسَنِ الْبَرِّ الْوَصُولِ فَإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِيَ الْحُسَيْنِ الشَّهِيدِ الزَّكِيِّ الْمَقْتُولِ فَإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِهِ سَيِّدِ الْعَابِدِينَ ذِي الثَّفِنَاتِ عَلِيٍّ فَإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِهِ مُحَمَّدٍ الْبَاقِرِ فَإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِهِ جَعْفَرٍ الصَّادِقِ فَإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِهِ مُوسَى الْكَاظِمِ فَإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِهِ عَلِيٍّ الرِّضَا فَإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِهِ مُحَمَّدٍ الثِّقَةِ التَّقِيِّ فَإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِهِ عَلِيٍّ النَّاصِحِ فَإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِهِ الْحَسَنِ الْفَاضِلِ فَإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِهِ مُحَمَّدٍ الْمُسْتَحْفَظِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ ع فَذَلِكَ اثْنَا عَشَرَ إِمَاماً ثُمَّ يَكُونُ مِنْ بَعْدِهِ اثْنَا عَشَرَ مَهْدِيّاً (فَإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ) فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِهِ أَوَّلِ الْمُقَرَّبِينَ لَهُ ثَلَاثَةُ أَسَامِيَ اسْمٌ كَاسْمِي وَ اسْمِ أَبِي وَ هُوَ عَبْدُ اللَّهِ وَ أَحْمَدُ وَ الِاسْمُ الثَّالِثُ الْمَهْدِيُّ هُوَ أَوَّلُ الْمُؤْمِنِينَ از جماعتی از ابی عبدالله الحسین بن علی بن سفیان بزوفری از علی بن سنان موصلی عدل از علی بن الحسین از احمد بن محمد بن خلیل از جعفر بن احمد مصری از عمویش حسن بن علی از پدرش از ابی عبدالله جعفر بن محمد از پدرش باقر از پدرش زین العابدین از پدرش سيد الشهداء از پدرش امير مؤمنان عليه السّلام از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله روايت كرده كه آن حضرت در همان شبى كه رحلتش واقع شد به على عليه السّلام فرمود: (اى ابا الحسن كاغذ و دواتى بياور و حضرت رسول اكرم (ص) وصيت خود را املاء فرمود و على مى نوشت تا بدين جا رسيد كه فرمود: يا على! بعد از من دوازده امام مى باشند و بعد از آنها دوازده مهدى. پس تو يا على اوّلين دوازده امام مى باشى. خداى تعالى تو را در آسمان على مرتضى، و امير مؤمنان، صديق اكبر، و فاروق اعظم، و مأمون و مهدى ناميده است، و اين نامها براى غير تو شايسته نيست. اى على تو وصىّ من بر خاندانم زنده و مرده شان هستى، و نيز وصى بر زنانم هستى، هر یک را كه تو به همسرى من باقى گذارى فرداى قيامت مرا ديدار كند و هر یک را تو طلاق دادى من از وى بيزارم و مرا نخواهد ديد و من نيز او را در صحراى محشر نخواهم ديد، و تو پس از من خليفه و جانشين من بر امتم هستى، هر گاه وفاتت رسيد (خلافت) را به فرزندم حسن واگذار كن، كه او برّ وصول است (برّ به معنى نيكوكار، و وصول، به معنى بسيار پيوند كننده بين خويشان). چون او وفاتش رسيد آن (خلافت) را به فرزندم حسين زكىّ شهيد مقتول بسپارد، چون هنگام وفات‏ حسين رسيد آن (خلافت) را به فرزندش سيد العابدين ذى الثّفنات علىّ بسپارد، چون هنگام وفات او رسد آن (خلافت) را به فرزندش محمد باقر العلم بسپارد، و چون وفات او رسد آن (خلافت) را به فرزندش جعفر صادق واگذار كند، و چون وفات او فرا رسد آن (خلافت) را به فرزندش موسى بن جعفر كاظم بسپارد، و چون وفات او فرا رسد آن (خلافت) را به فرزندش على بسپارد، و چون وفات او فرا رسد آن (خلافت) را به فرزندش محمد تقى واگذارد، و چون هنگام وفات او رسد آن (خلافت) را به فرزندش على ناصح بسپارد، و چون وفات او رسد آن (خلافت) را به فرزندش حسن فاضل واگذارد، و چون وفات او برسد آن (خلافت) را به فرزندش محمد كه مستحفظ از آل محمّد (ص) است، تسليم مى كند، و ايشان دوازده امامند. بعد از آن دوازده مهدى مى باشند. پس وقتى كه وفات او رسید آن (خلافت) را به فرزندش كه نخستین مهديین است مى سپارد، و براى او سه نام است؛ یک نامش مانند نام من، و نام ديگرش نام پدر من است و آنها عبد الله و احمد هستند، و نام سوّمين مهدى است و او اوّلين مؤمنان است).    از باب “الناکر لأخرنا، ناکرٌ لأولنا” و حدیث فرقه ی نجات یافته، به چند نکته اشاره می کنیم.   ۱- در نزد ما شیعیان اصل دین حجت الهی می باشد، و زمین از حجت الهی تا روز قیامت خالی نمی شود، و اساس عقیده ی ما شیعیان، بر تعیین خلیفه ی الهی استوار می باشد، و در وصیت مقدس رسول الله (ص) در شب وفاتشان و روایات و ادعیه ی اهل بیت (ع) مهدیین را نیز ذکر کرده اند.   - مهدیین در قرآن - مهدیین (ع) در روایات و دعاهای اهل بیت علیهم السلام - مهدیین (ع) از فررندان امام مهدی (ع) – (اثبات ذریه) - مهدیین (ع) خلفای رسول الله (ص) و ائمه نیز می باشند   ۲- در نزد ما شیعیان، حجت خدا در ابتدا با وصیت شناخته می شود، و حجیت خلیفه به وصیت است، مانند وصیت خدا به آدم (ع) در محضر فرشتگان، (وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً)، و وصیت رسول الله (ص) به امام علی (ع) در روز غدیر خم.   ۳- رسول الله (ص) در هنگام درخواست صحیفه و دوات، این نوشته را به کتاب بازدارنده از گمراهی وصف کردند، بدان معنا که، هر کس به این وصیت چنگ زند از گمراهی نجات می یابد.   ۴- با توجه به اینکه به غیر از این وصیت مقدس، وصیت دیگری وجود ندارد، و همچنین وصیتی به مانند این وصیت نیست که به این شکل وصف شده باشد که اگر کسی به آن چنگ زد از گمراهی در امان می ماند، لذا چنگ به آن از بدیهیات هدایت است.   ۵- وصیت مقدس تنها وصیتی است که خلفای رسول الله (ص) تا روز قیامت را مشخص نموده است.   ۶- مهدیین نیز خلفای خدا تا روز قیامت هستند، همانطور که اشاره شده خلیفه با وصیت شناخته می شود و این قانون اول شناخت حجت الهی ست، همچنین که مهدیین در قرآن، روایات، ادعیه و … ذکر شده اند، که در بالا لینک ها ارائه داده شدند.   ۷- بعد از شهادت امام مهدی (ع) زمین نیز از حجت خالی نمی شود و باید حجتی بعد از ایشان باشد. در روایات ثابت شده است که رجعت بعد از مهدی دوازدهم صورت می گیرد. (به بخش شبهات مراجعه فرمایید).   ۸- طبق حدیث فرقه ی نجات یافته و بهشتی، فرقه ای نجات می یابد که به وصیت مقدس، نوشته ی بازدارنده از گمراهی چنگ زده باشد.   از ابن محبوب از ابی ایوب خزاز از محمد بن مسلم از ابی جعفر (ع) گوید: به ایشان (ع) عرض کردم: (حال کسی که امامی از شما را انکار کند چگونه است؟ فرمود: هر کس امامی از سوی خدا را انکار کند و از او و دینش بیزاری جوید به حقیقت او کافر، مرتد از اسلام است زیرا امام از سوی خداوند تعیین شده و دینش دین خداوند است و هر کس از دین الهی بیزاری جوید خونش در آن حال مباح و حلال است جز اینکه توبه کند و از گفته ی خود بسوی خداوند بازگردد).كتاب غيبت – محمد بن ابراهيم نعمانی ص۱۲۸.   و الحمد لله وحده       منابع وصیت:   اصل وصيت در كتاب غيبة الطوسي چاپ سوم ۱۳۸۳ ، صفحه ۱۵۰ و ۱۵۱ و چاپهای جدید صفحه ۳۰۰. فصل روايات الخاصة في أنّ الائمة عليهم السلام اثنا عشر، النجم الثاقب ج۲ ص۴۱، الشیخ الحر العاملی در إثبات الهداة ج۱ ص۵۴۹ ح ۳۷۶ ، الشیخ الحر العاملی کتاب الايقاظ من الهجعة ص۳۹۳، الشیخ حسن بن سليمان الحلي در کتابه مختصر البصائر ص ۱۵۹، العلامه المجلسي در بحار الانوار ج ۵۳ ص ۱۴۷- بحار انوار ج۱۳ باب سى و پنجم به اختصار و در ج ۳۶ ص ۲۶۰ کاملاً ذکر شده است، الشيخ عبدالله البحراني در کتاب العوالم ج ۳ ص ۲۳۶، غاية المرام ج ۲ ص ۲۴۱، سید هاشم بحرانی در کتاب غاية المرام ج ۱ ص ۳۷۰ ، الانصاف ص ۲۲۲ سید هاشم بحراني، نوادر الأخبار فیض کاشانی ص ۲۹۴، كتاب مكاتيب الرسول شيخ ميانجی ج۲ ص۹۶، مختصر معجم احاديث الامام المهدی شيخ علی کورانی صفحه ۳۰۱.   شیخ میرزا النور در کتاب النجم الثاقب ج 2 ص 71 1 و اشاره کرد که وصیت دارای سندی معتبر است و این متن است که شیخ میرزا النوری ذکر می کند: (روى الشيخ الطوسى بسند معتبر عن الامام الصادق (ع) خبرا ذكرت برای رسیدن به رسول الله (ص) لأمیر المؤمنین (ع) في الله التي كانت فيها وفاته). (شیخ طوسی با سندی معتبر از امام صادق (ع) برخی از وصیت رسول الله (ص) به علی (ع) در شب وفاتشان ذكر كرد).   سید محمد محمد صادق السدر همچنین صحت سند وثیث را جستجو کنید و آن را در کتاب تاریخ ما بعد الظهور ص 641 ذکر کنید. مصد فارسى دیگر: ترجمه حديث از كتاب مهدى موعود 13 صفحه 551 و 552 باب سى و چهارم: ذكر خلفاء حضرت مهدى (عليه السلام) و فرزندان او و احوالى كه بعد از آن حضرت واقع مى شود.