چگونه احمدالحسن در [حبقوق 3:3] عبارت مفرد را به جمع تفسیر کرده است؟ مقدمه: در (حبقوق 3: 3) آمده است: (خدا از تیمن خواهد آمد و قدّوس از جبلِ فاران، سِله. جلال او آسمان‌ها را پوشانید و زمین از تسبیح او مملو گردید). حمدالحسن در ارتباط با تفسیر (حبقوق 3: 3) بیان نمودند: (بلکه کسی که می‌آید عبدالله (بنده الله) محمد a و خاندانش علیهم السلام بعد از او هستند، بدین طریق که آنان از مکه، و محمد و آل محمد نیز یمانی هستند...).([1]) یکی از اشکالاتی که ممکن است حول تفسیر احمدالحسن بیان شود، این است که چگونه یک عبارت مفرد در آیه بر جمع تفسیر شده است؟ در پاسخ می‌گوییم کسی که با سبک بشارات کتاب مقدس آشنا باشد، به‌ این تفسیر نمی‌تواند اشکالی بگیرد و برای آن مثالی خواهیم آورد: در عهد قدیم و در کتاب (ارمیا 31: 15)، باآنکه سال‌ها از فوت «راحیل» گذشته بود پیشگویی‌ای آمده بود که جای تأمل داشت: (خدا چنین می‌گوید: آوازی در رامه شنیده شد ماتم و گریه بسیار تلخ که راحیل برای فرزندان خود گریه می‌کند و برای فرزندان خود تسلی نمی‌پذیرد زیرا که نیستند). اما در انجیل ([2]) می‌بینیم که‌ این آیه در کنار یک واقعه تأویل شده است: (چون هیرودیس دید که مجوسیان او را سخریه نموده‌اند، بسیار غضبناک شده، فرستاد و جمیع اطفالی را که در بیت لحم و تمام نواحی آن بودند، از دوساله و کم‌تر موافق وقتی‌که از مجوسیان تحقیق نموده بود، به قتل رسانید. آنگاه کلامی که به زبان ارمیای نبی گفته‌شده بود، تمام شد: آوازی در رامه شنیده شد، گریه و زاری و ماتم عظیم که راحیل برای فرزندان خود گریه می‌کند و تسلی نمی‌پذیرد زیرا که نیستند). در تفسیر کاربردی عهد جدید که تحت نظر سازمان مسیحی David C. Cook و به‌وسیله توماس هیل و استیو تورسون نوشته‌شده است در ارتباط با عبارت «راحیل» در آیه، در صفحه 141 آمده است: (راحیل یک نماد برای همه مادران اسراییل است که در از دست دادن پسرانشان سوگوار بودند). بنابراین گاهی کلمه‌ای را در کتاب مقدس می‌یابیم که ظاهری مفرد دارد، اما مفهوم آن بر یک جمعیت تطبیق پیدا می‌کند و از این لحاظ هیچ ایرادی را نمی‌توان بر تفسیر احمدالحسن بر آیه (حبقوق 3: 3) وارد نمود. [1]- احمدالحسن، سیزدهمین حواری، صفحه ۶۶. [2]- متی 2: 16 - 18.