در قسمت پیشین سخنان احمدالحسن را در ارتباط با آیات جهاد در قرآن ارائه نمودیم، در این قسمت توضیحات دیگری از ایشان را ارائه خواهیم نمود؛ احمدالحسن بیان نمود: (به‌ این نکته توجه داشته باشید که اسلام و دین الهی، دین را از سیاست جدا نمی‌داند، بلکه حکومت و سیاست را بخشی از دین می‌شمارد، و در آخر بسیاری از آیات در قرآن یک سری قوانین نظامی که حقوق یک سرباز را در نبرد نشان می‌دهد را روشن کرده و نیز اعمالی که اجازه دارد در قبال کسی که با او می‌جنگد، انجام دهد، و انسان مؤمن کسی را نمی‌کشد -حتی کسی که با او مبارزه می‌کند- مگر به امر خدا تا پاداش گیرد، و بدین سبب خدا متعال قانونی برای مؤمنان در میدان جنگ برای مبارزه کردن باکسانی که با آن‌ها مبارزه می‌کنند قرار داده است، و این امر را درآیات قرآنی روشن کرده است، همان‌طوری که کشورها -در حال حاضر و قبل از آن- قوانینی برای ارتش خود تصویب می‌کردند و حقوق سربازان خود را در میدان جنگ، آنچه که اجازه دارند و آنچه که اجازه ندارند را تبین می‌کنند... الی‌آخر. سوم: (به‌زودی جمعیت دیگری را می‌یابید که می‌خواهند هم از ناحیه شما در امان باشند، و هم از ناحیه قوم خودشان هر زمان آنان را به‌سوی فتنه بازگردانند، با سر در آن فرو می‌روند! اگر از درگیری با شما کنار نرفتند و پیشنهاد صلح نکردند و دست از شما نکشیدند، آن‌ها را هر جا یافتید اسیر کنید و به قتل برسانید! آن‌ها کسانی هستند که ما برای شما، تسلط آشکاری نسبت به آنان قرار داده‌ایم).([1]) در این آیه اشکال کجاست؟ این آیه بر مبارزه علیه کافری که از اذیّت کردن مؤمنان دست برنمی‌دارد و تحریک می‌کند. علاوه بر آن، آیۀ قبل از آن، از همان سوره بیانی بر آتش‌بس باکسی که خواستار صلح بوده و با مؤمنان جنگی نداشته و خواهان اذیت آن‌ها نبوده تجویز کرده است: (مگر كسانى كه با گروهى كه ميان شما و ميان آنان پيمانى است، پيوند داشته باشند، يا نزد شما بيايند درحالی‌که سينه آنان از جنگيدن با شما يا جنگيدن با قوم خود، به تنگ آمده باشد. و اگر خدا مى‌خواست، قطعاً آنان را بر شما چيره مى‌كرد و حتماً با شما مى‌جنگيدند. پس اگر از شما كناره‌گيرى كردند و با شما نجنگيدند و با شما طرح صلح افكندند، خدا براى شما راهی بر آنان قرار نداده است).([2]) چهارم: (و هنگامی‌که با کافران در میدان جنگ روبه‌رو شدید گردن‌هایشان را بزنید، تا به‌اندازه کافی دشمن را در هم بکوبید؛ در این هنگام اسیران را محکم ببندید؛ سپس یا بر آنان منت‌گذارید یا در برابر آزادی از آنان فدیه بگیرید؛ تا جنگ بار سنگین خود را بر زمین نهد، برنامه ‌این است! و اگر خدا می‌خواست خودش آن‌ها را مجازات می‌کرد، اما می‌خواهد بعضی از شمارا با بعضی دیگر بیازماید؛ و کسانی که درراه خدا کشته شدند، خدا هرگز اعمالشان را از بین نمی‌برد!).([3]) معنى: این آیه بعضی از حقوق سربازان مؤمن -در لشکر اسلامی- در هنگام جنگ و در میدان جنگ روشن می‌کند، و این حق رادارند با کافری که با آن‌ها نبرد می‌کند بجنگند. و نیز این آیه روشن می‌کند که آن‌ها حق‌دارند اسیر کنند و در برخورد با اسیران، آزادی به آن‌ها می‌دهد؛ که اسیران را بدون مقابل هیچی آزاد کنند، یا با اسیران خود مبادله کنند، یا مقابلشان غرامت بگیرند... الی‌آخر. در این آیه اشکال کجاست و به تحقیق گفتیم که قرآن عبارت است از قانون الهی و فقط برای عبادت نیست، بلکه سیاست و حکومت الهی و حقوق مؤمنان و آنچه بر آن‌ها واجب است را روشن می‌کند).([4])     [1]- نساء: 91 [2]- نساء: 90 [3]- محمد: 4 [4]- احمدالحسن، سیزدهمین حواری، صفحه 27 – 28