رجعت عالَم امتحان سوم
حق تعالی می‌فرماید: «وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ» (و جن و انس را نيافريدم مگر براى آنكه مرا عبادت کنند)؛ و طبق فرمایش ائمه(ع) یعنی «لیعرفون» تا بشناسند. این هدفی است که...
حق تعالی می‌فرماید: «وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ» (و جن و انس را نيافريدم مگر براى آنكه مرا عبادت کنند)؛ و طبق فرمایش ائمه(ع) یعنی «لیعرفون» تا بشناسند. این هدفی است که تمام مخلوقات به خاطرش آفریده شدند. از معصومین(ع) روایت شده است: «روزهای خدا سه تاست: روز قائم، روز رجعت و روز قیامت». رجعت یکی از روزهای بزرگ خداست که در آن شناخت و معرفت در بالاترین صورت متجلی می‌شود. رجعت، عالَمی است که هیچ‌کدام از کسانی که پیش‌قدم شدند و درباره‌اش قلم‌فرسایی کردند، اسرار و غایتش را نشناختند و کسانی که قلم به دست گرفتند تصاویری مبهم و واژگونه، به‌دور از واقعیتش ترسیم نمودند؛ زیرا آن‌ها از مراجعه به محمد و آل‌محمد(ع) روی‌گردان شدند، با منهج درست و صراط مستقیم مخالفت کردند، و متون مقدس ثقلین را تابع تفسیرها و تأویل‌های خود قرار دادند، و در خصوص مسئلۀ اعتقادی خطیر و مهمی مثل «رجعت» توهمات و گمانه‌زنی‌های خود را به‌عنوان ملاک و میزان قضاوت در نظر گرفتند؛ در حالی که شرح و توضیح مسئلۀ اعتقادی «رجعت» و متمایز ساختنش از مسئلۀ اعتقادی خطیر دیگر، یعنی «ظهور مقدس» وظیفۀ معصوم(ع) بوده است ولاغیر. این پژوهش بر آن است که تصویری حقیقی از روز رجعت و بیان جایگاه آن به‌عنوان یکی از روزهای بزرگ خدا در پرتو آموزه‌های سید احمد‌الحسن(ع) قائم آل محمد(ص) ارائه دهد تا تصویری روشن، بی‌شائبه و خالی از تناقض دربارۀ عقیدۀ رجعت به‌عنوان روزی مستقل به خواننده ارائه دهد و منتظرِ واقعیِ امام مهدی(ع) در آستانۀ جادۀ درست قرار بگیرد، و تصاویر خیال‌پردازانه‌ای که دیگران دربارۀ روز رجعت و روز قائم(ع) ترسیم کرده‌اند فرو بپاشد. این پژوهش در قالب سه فصل تنظیم شده است: فصل اول به بیان معنی رجعت، جایگاه و هدف از آن، ارتباطش با ظهور مقدس، و تصویری که علمای شیعه بر اساس برداشت خودشان از متون دینی ارائه کرده‌اند می‌پردازد؛ تصویری که آمیخته با سردرگمی، ابهام و تداخل واضح میان مفاهیم رجعت و ظهور مقدس و مصادیق افراد ذکر‌شده در آن‌هاست. فصل دوم به بررسی سخنان علما اختصاص دارد؛ و از طرق آن، کوتاهی‌ها و کم‌کاری‌ها و اشتباهات آن‌ها روشن خواهد شد؛ سخنانی که در نهایت خواننده را در یک سرگردانی واقعی و راهی ناواضح می‌کشاند که در پیچ و خم‌هایش، هدف نهایی و اهداف حقیقی روزهای بزرگ خدا گم می‌شوند، و به این ترتیب نتایج واژگونه و زیان‌بار نسبت به اعتقادات راستین و خودِ عقیدۀ رجعت به بار می‌آید؛ زیرا آن‌ها در حلقه‌ای توخالی گرفتار می‌شوند که قوام آن، اندیشه و رأی و نظر خودشان است، با وجود علم و حتی اقرار خودشان به اینکه شرح و بیان رجعت، وظیفۀ معصوم(ع) است! فصل سوم اختصاص داده شده است به تصفیۀ عقیدۀ رجعت از توصیفات و اسم‌هایی که از روی جهل و نادانی و بدون علم به آن الحاق شده است؛ همچنین بیان هدف حقیقی رجعت، و اثبات آن به‌عنوان یکی از روزهای مستقل خدا؛ همان طور که روز قائم ـ‌به‌تنهایی‌ـ روزی مستقل است؛ و این با رجوع به گفته‌هایی انجام خواهد شد که مردی الهی از آل‌محمد(ع)، یعنی وصی و فرستادۀ امام مهدی(ع) و یمانی موعودشان، سید احمد‌الحسن(ع) بیان کرده، و شرحِ درست را دربارۀ بسیاری از نکاتی که علما در آن‌ها راه به خطا پیموده‌اند روشن کرده است. و سپاس و ستایش از آنِ خداوند پروردگار جهانیان است؛ و درود و سلام تام و تمام خداوند بر محمد و آل‌محمد، ائمه و مهدیون باد.